Ten eerste is het niet echt het weer om veel te vieren: grijs en koud. Eerder weer om nog wat in de tuin te werken, en dat heb ik dan ook gedaan. Alle boorden onder de tuinhaag zijn netjes opgekuist en van onkruid ontdaan. De houtvoorraad bij de open haard is aangevuld en de kleine stofdeeltjes in de lucht zijn weer geteld. Nog een dag windstil en we kunnen weer tegen 90 km per uur over de Antwerpse ring ...
Dan was het in Burgos deze week wel iets anders: kijk even op Anke in Burgos en ontdek daar hoe men in het noorden van Spanje "Lente" spelt ...
Ten tweede waren er vandaag op sportief gebied nog een paar aktiviteiten die de doorsnee Europeaan meer aanspreken dan een artificiële viering van een kunstmatig opgezette Unie.
In het Zuiden reden ze met de fiets via enkele omwegen van Milaan naar San Remo: de grote openingswedstrijd van het Italiaanse wielerseizen. Af en toe wat smosregen was voldoende voor enkele spectaculaire valpartijen in de laatste afdalingen van Cipressa en Poggio. Ons aller "Tommeke" moest zich neerleggen bij het sprintmeesterschap van Oscar Freire(1) en Allan Davis(2).
Aansluitend kon de sportliefhebber getuige zijn van de strijd om de wereldtitel in het veldlopen. Eindelijk eens op een locatie waar de beste atleten toch min of meer voor een thuispubliek konden lopen: Mombasa, Kenya. Altijd leuk om de Afrikaanse inschatting van taktiek te toetsen aan het door ons alom geroemde hartslagmeter-neuken. Ginder vlammen ze gewoon vanaf de eerste meter, en op enkele rondjes van het einde legt de gedoodverfde favoriet er nog eens extra de pees op. Zo hard dat de concurrentie binnen de kortste tijd op een onmogelijke achterstand wordt gelopen. Het lijkt dan of er een spelletje gespeeld wordt als hij de pas inhoudt en de tweede weer gemakkelijk laat aansluiten. Geen minuut later moet de favoriet en wereldkampioen van vorig jaar echter inbinden en het parcours verlaten: krampen, blessure, overmoed, ... ??? Het is er wel mooi weer, en met zo'n 30°C misschien toch iets teveel van het goede om een degelijke veldloop af te werken !
Ten derde was er deze week de ontluisterende onthulling over het feit dat op 25 maart 1957 in Rome een pak blanco papier werd getekend in plaats van het de echte verdragstekst...
Verdrag van Rome was blanco De ondertekening van het Verdrag van Rome op 25 maart 1957 was eigenlijk op blanco papier. Het ging om 180 witte bladzijden. Dat maakte hoogleraar Europese politiek aan de Universiteit Gent Hendrik Vos bekend. De onthulling komt terwijl Europa de vijftigste verjaardag van de ondertekening van het verdrag viert.
Zwitserland De periode die voorafging aan de geplande ondertekening was nogal hectisch, aldus de professor. De problemen begonnen al bij het overbrengen van de ruwe teksten per trein van Brussel naar Rome. Achter de passagierstrein hing een goederenwagon waarin alle documenten werden getransporteerd. De Zwitserse spoorwegpolitie vond de goederenwagon verdacht en koppelde de wagon los, aldus Vos. Pas in Italië zou blijken dat het verdrag in Zwitserland was achtergebleven.
Echt wakker kan ik er niet van liggen:
woensdag reed ik 70km tijdens The Prestige ...
Vrijdagavond waren een reeks documentaires rond de slag van de 300 Spartanen bij Thermopylae ...
... voldoende om mij nog eens 51 km te laten rondmaken.Vandaag liet ik mij meedrijven met Amélie ...
... en nog eens 63 km !Daar slaapt een mens goed van ... !!!
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten