Of toch niet ... ?

Als de meeste welopgevoede journalisten het zelfs beu zijn geworden, als geen enkel weldenkend mens er nog maar iets van snapt, als de meest flamboyante forumscribenten dringend naar adem moeten happen, wat zal ik dan nog komen vertellen over de voorbije 171 dagen ?
Alles is reeds gezegd: ernstige verslaggeving is al lang verleden tijd, de beeldspraak is niet uit de lucht en de persiflages swingen de pan uit, en toch ...
En toch snap ik eindelijk waarom het zo moeilijk, zoniet onmogelijk is voor Yves Leterme om te "landen" (één van de meest opgebruikte woorden in dit hele spektakel). Hij die absoluut naar de Wetstraat 16 wil zou best "landen" in Brussel. Laat dat nu net het probleem zijn: voor de middag mag er in Zaventem slechts één aanvliegcorridor gebruikt worden, en die zit tot nader order "proppeste vol" met hoofdstedelijk luchtverkeer. Hoewel als gevolg van de aeronomische problematiek met 6,3% verminderd ten opzichte van vorig jaar, toch afgeladen vol. Tussen 12 en 18 uur mag men niet over de Westrand vliegen, na 18 uur is dan weer de residentiële Oostrand tot verboden luchtruim verklaard en 's nachts mag er al helemaal geen lawaai gemaakt worden. Hij zou zich kunnen wenden tot de Congolese Ambassade, die via minister Flahaut wel enkele vliegtuigen kan regelen, maar dan moet hij landen in Bierzet of Melsbroek, en daar - evenmin als in de regeringsvorming - zal Yves zonder "verkenner" zijne weg niet vinden. De verschillende deelregeringen en gewesten leggen federaal minister van verkeer Renaat Landuyt zodanig het vuur aan de schenen, dat de arme man zelfs zijn gouwgenoot Leterme niet van politieke wederdienst kan zijn. Weer een dwangsom erbij en een boete erboven op ...
Wat zou er nu het meeste kosten: (g)een regeringsformatie die binnenkort een half jaar aansleept of een vastgelopen mobiliteitsdispuut dat al veel langer duurt ?
Allicht werk voor een kamercomissie, een raad van wijzen, een crisiskabinet of een kruimel gezond verstand: als de zo geroemde politieke moed kon omslaan naar een beetje politiek verantwoordelijkheidsbesef dan kan de boordcommandant misschien alsnog het "Fasten Seatbelt"-lampje ontsteken.
Als er nog geld is om de landingsrechten te betalen ...
Of vragen we dàt aan Sinterklaas & Co ???

Marco Polo

Splitsen ? Ja !!!!!

Zondagavond, 18.30u
Topcoach Sven VC is net de deur uit.
Gisteravond Leuven geklopt, dus vandaag een gelukkig man.
In Zuid-Afrika is zopas de trekking gebeurd voor de voorrondenvan het WK Voetbal in 2010...
De met spinazie gevulde canneloni moeten nog in de oven en Bram zit nog even in bad, dus heb ik tijd om deze blog te posten.

Mocht Yves Leterme er nog aan twijfelen, dan haal ik hem met deze stelling zeker uit zijn twijfels en bijhorend lijden.
België moet zo snel mogelijk gesplitst worden, al was het maar om de Europese voorronde voor het WK Voetbal 2010 eerlijker, gelijker voor alle groepen en met iets meer kans op slagen voor een ons vertegenwoordigende ploeg te laten verlopen.
Als België, net als Tsjechoslovakije, in de toekomst door twee ploegen zou vertegenwoordigd worden dan zouden we in de voorronde van het WK 2010 over 54 deelnemers beschikken, en elke van de 9 groepen over 6 ploegen. Dat zou de discriminatie ten opzichte van onze Noorderburen, die het nu moeten klaren in een groep van 5, meteen wegwerken. Misschien zouden "we" volgens onderstaande tabel alsnog een kleine kans hebben om "ons" te plaatsen in de groep met Spanje en Turkije...

Na al zijn gemekker over discriminatie moeten we in dit geval de heer Kompany niet in het team opnemen, en zal er dientengevolge geen aanleiding meer zijn tot onderhuidse wrevel op het middenveld, dewelke in het verleden meestal leidde tot fouten in het transitieconcept en het communicatief denken en handelen van nationale voetbalgoeroe Vandereyken.

Bram is uit bad, de canneloni is gaar ...
Smakelijk!!!

Marco Polo

Het leven gaat zijn gang ....

Wat de beurs betreft moest na de vorige "post" het ergste blijkbaar nog komen: donderdag duikelde bijna de hele handel nog wat verder naar beneden...

Toch eindigde de week nog met een redelijk herstel. Ze hebben er met 2007 een slap jaar opzitten, maar gelukkig deel ikzelf niet te erg in de klappen en kan ik mijn halftijds full-time leven rustig verder zetten. Wat inhoudt dat ik nog regelmatig op de "homeo" zit en daar mijn filmpkes meepik. Als gevolg van het professionele Fitbus-trainingsprogramma kijk ik niet meer de hele prent uit in één keer. Er wordt nu gedoseerd, gecalculeerd, punten toegekend en weerstanden aangepast in functie van de te bereiken polsslag en ... de film wordt meestal in twee episoden bekeken.
Om terug aan te knopen bij mijn gewoonte U op de cinematografische hoogte te houden van mijn homeo-escapades volgt hier een kort overzicht van wat er in een recent verleden aan mijn trainend oog voorbijtrok.

Met The Guardian en The Kingdom zat ik goed voor heel wat sessies Kevin Cosner en Midden-Oostenlijk oorlogsgeweld.

The Bourne Ultimatum gaat erin als een echte Ludlum:
spannend, actie, intrigerend, razendsnel, ...
Ik besef soms niet meer dat ik aan 't homeo-fietsen ben !!!

Na dit artikel ga ik aan de slag voor zo'n 20 punten in de laatste 45 minuten van The Curse of the Golden Flower: een historisch keizersdrama in het China van de 10° eeuw met knappe kostuums, gigantische decors, massa's figuranten, en klassiek-belachelijke vechtscénes met ninjas in Bruce Lee-stijl ...

Ondertussen ben ik, zij het in ontelbaar vele etappes, door "België Absurdistan" geraakt. Niet in criss-cross met het fraudeursboek, maar dat komt nog. 't Is zo al gek genoeg.
Blijkbaar gaat Rik Van Cauwelaert voor zijn "Van de redactie" in Knack de inspiratie-mosterd ook wel eens bij de buren halen: "Geloven in het absurde" (21.11.2007 Knack)
En hij is niet alleen, want citeert:
"Credo quia absurdum - ik geloof omdat het absurd is"
Inderdaad: over België en de regeringsformatie!!!

"Zwaarden,Paarden en Ziektekiemen" werd na enige moeite toch op gang gelezen maar moet het voorlopig stellen met af en toe een 5-tal pagina's: zo zal het nog heel lang duren!
Kan geen kwaad: ik heb tijd ...

Op dit moment ligt "De Wraak van Baudelaire" op het nachtkastje, en niet alleen daar. Bij de open haard en met een glas rode wijn binnen handbereik vliegen de tijd en de bladzijden erdoor.
Ben benieuwd ...


Het afsluitend culinair sfeerbeeld draag ik op aan Signore Spaghetti, een italofiele vriend die mij vorig jaar de geneugten van de Panettone liet ontdekken. Nu ben ik er zelf een gaan halen: liefhebbers zijn welkom !!

Marco Polo

PITO Running-team

Belofte maakt schuld, en gezien de bloedrode afdaling waarin de financiële markten en mijn microscopisch aandeel daarin zich bevinden kan ik mij wat schulden betreft niet teveel meer veroorloven en volgt hier meer uitleg over wat ik U in dat laatste beeld van mijn vorige post wilde tonen.
Sinds enkele jaren gaat het immers steil bergop met de actieve sportcultuur bij de PITO-collega's. Liepen vroeger slechts enkele zonderlingen zich hier en daar te pletter tegen de magische 42km marathonmuur, de 20 KM van Brussel of de Antwerp 10 Mijl ... Dan ziet het er tegenwoordig helemaal anders uit: begin vorige maand heb ik U nog verteld over onze uitstap naar Brussel, om daar deel te nemen aan de ING Ekiden Aflossingsmarathon. Vandaag geef ik U graag wat inside-informatie over wat er zich dit weekend afspeelde op het grondgebied van Horendonk-Essen, ook gekend als "den Uil", meer bepaald in de richting van wat men in mijnen tijd "de kleine Congo" placht te noemen.

Zes lopenden én een begeleidende PR-man vertegenwoordigden ons Instituut in de 18° 10 Mijl van Essen.
Na afloop resulteerde dat in bovenstaand triomfantelijk tafereel. Kort daarvoor kwamen de alom hooggeprezen Nonkel Fons en de fietsende, maar daarom niet-minder-gewaardeerde, Ome Wies in gezelschap van een koppel "Twin Peaks" over de eindmeet.
Zoals reeds meermaals aangehaald in deze paragrafen zegt één beeld meer dan 1000 woorden, hoewel de ondertiteling deze keer toch voor een extra-dimensie (dementie??) zorgt...

In de wandelgangen van ons Instituut kwam mij met betrekking tot deze foto, ondertussen reeds te bewonderen in het beruchte "kaderke van tafel 1", volgende gevleugelde en enigzins suggestieve one-liner ter ore: "Vreugd' na Arbeid" ...
Een mens zou voor minder plezier hebben !!
Na afloop werden de lichamen verzorgd ...

En uiteraard werd ook het lichaamsvocht weer op peil gebracht ...

Uit de lichaamstaal en bijhorende attributen mag ik afleiden dat onze coach en PR-man dichter bij een nieuw sponsor-contract zitten dan de federale Hertoginnedal-onderhandelaars bij een nieuwe regering. Dienaangaande kreeg ik deze week van Katie (VDP) het communautaire "Ei van Columbus" toegespeeld:
de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde heeft niks te maken met
5 minuten politieke moed, maar alles met 10 seconden taalbeheersing: BRUS-SEL = HAL-LE = VIL-VOOR-DE
Voilà !!?

Ik wil hier nog eens getuigen van mijn volste vertrouwen in onze PR-man: ondanks de belangrijke sponsorgesprekken die aan de gang waren houdt hij meer dan één oog op al wat er rond hem in het loopwereldje gebeurt...

Het mag U dan ook niet verwonderen dat hij de diva in kwestie, nochtans niet meer van de jongste(n), wist te strikken voor de nieuwe wervingsaffiche van het PITO Runningteam !!

Kandidaten kunnen zich aanmelden via de onderstaande "comments"-click.
En weet wel: "Vreugd' na Arbeid" is een mooie en heilzame eindterm die zeker zijn plaats verdient tussen de Voet'en .... (speciaal voor onderwijsgerelateerde lezers)

Marco Polo

Op een loopje ...

Weer een weekend achter de rug.
En wat voor één ??!
Na de Salamanca-uitstap en de grootouderdag was het nu de beurt aan Neerlands kroon Amsterdam, verblijfplaats van Bram: levensgenieter en zoon van ...
Na zo'n 5 jaar begint hij die stad wel te kennen, en vertrouw ik er zelfs op als hij ons meeneemt voor een wandeling in het donker. Van rooie lampen en floeren gordijnen blijf ik voorlopig gespaard, maar ook zonder dat kan je eindeloos sfeervolle foto's maken: de medewandelaars moeten menigmaal wachten tot het inzoomen, scherpstellen en lichtcorrigeren mij tevreden stelt en aansluitend toelaat om de ontspanner in te drukken. Dat ritueel pleeg ik soms meermaals te herhalen, zodat mijn begeleidende verwanten het al snel voor bekeken houden en hun wandeling regelmatig voortzetten zonder op mij te wachten. Ze hebben meer dan gelijk, want die foto's kunnen ze na de eerste selectieronde en ultieme eliminatie thuis in alle rust bekijken. Ik geef U, trouwe lezers, graag een voorproefje van wat deze avondlijke stadssafari zoal opleverde:

"Kapitein Zeppos": in deze dagen van communautaire problemen en confederale disharmonie stuitten we in "Het Gebed zonder End", een door God en "klein Peerke" vergeten steegje, op deze Belgisch-bruine kroeg.

Onze honger hebben we daarna gestild in een Italiaans getind etablissement: "Casa di David". Met mijn beperkte kennis van de peninsulaire cocina durf ik hier geen hoogdravende of richtgevende beoordeling plaatsen, maar ik vond het wel lekker, gezellig, aangenaam zitten, prima bediening...

Om de spijsvertering op gang te brengen en een handje te helpen hebben we nog een wandeling ingezet langs de grachten, die kan je hier niet vermijden ...

... en langs de talloze gevelrijtjes die de stad rijk is.
Hier heb je een "vier op een rij" aan het Rokin.

Het waren weer heerlijke dagen die te snel voorbij gingen.
Toch wachtte ons nog een extra hoogtepunt tijdens dit weekend, waarvoor we onze terugreis zoals voorzien hebben onderbroken in Essen, meer bepaald op "den Uil". Wat zich hier zoal heeft afgespeeld vat ik voorlopig samen in dit ene beeld ...

Misschien vind ik in de nabije toekomst nog ergens de tijd om wat meer toelichtingen te geven bij deze prent, voor zover dat nog nodig en wenselijk zou zijn. Wellicht heeft ons aller directeur-op-rust, Rik Ansoms, een sporadisch lezer van deze rubrieken (waarvoor dank), toch vragen bij dit gebeuren: voor hem en andere geïntresseerden wil ik in een volgende bijdrage een tip van de sluier lichten, zonder evenwel de kroon te ontbloten.

Marco Polo

Dynasty ...

15 november: voor ons Belgen, en voor zolang het nog duurt, is dit de "Dag van de Dynastie". Fout !!! lees ik op een detailpagina van de radio 2 - website. Het gaat hier om een verouderde terminologie. Juist is: "Dag van het Koningsschap" ! Het hoe en waarom lezen jullie beter in het vermelde 15 november-overzicht van onze tweede nationale radio-omroep die op gezette tijden naar een gewestelijke zender-programmatie overschakelt, maar website-matig toch over het hele Vlaamse land en ver daarbuiten met een simpele klik op de Fout!!!-link te consulteren is.
Zo zie je maar wat er allemaal van komt als je geen vaste koers uitstippelt, teveel van gedacht verandert of je zoals zovelen telkens maar gaat aanpassen aan de actualiteit en het verleden in de doofpot stopt: nu weet geen kat, en ook geen kind, meer waarom er hier en daar op deze dag nog een nationale driekleur wappert. Vroeger, héél vroeger, hadden wij dan een vrije dag en men vertelde ons ook waarom: toen wisten we tenminste waarom we niet naar school moesten, al was het met de foute dynastieke verklaring ! Ik weet nog dat ik het toen niet eerlijk vond dat we alleen voor de koning zo'n dag vrijaf hadden: de koningin moest volgens mij op dezelfde manier geëerd worden, en hun prinsen en prinsesjes ook ... maar dat was zonder Fabiola gerekend !! In Nederland hebben ze van Koninginnedag wel iets anders gemaakt !

Koning, Koningin, Dynastie ...
Het deed mij weer even aan "Dynasty" denken: de (vooral bij de dames) populaire Amerikaanse soapserie die in de jaren '80 onze tv-schermen teisterde. Figuren als Linda Evans, Joan Collins en andere Pamela's Bellwood & Sue Martin paradeerden als ware "Queens" door de exact getimede "44 minutes-scenarios".
Dat was me nog eens een tijd ....

Met deze dames in gedachte scrollde ik nog even door de radiophone detailpagina, en zie wie komt daar nog ter sprake : Frieda Lyngstad, de Anni-Frida van Abba.
Zij werd geboren op 15 november 1945.
Een kind van het beruchte Lebensbornprogramma waarmee de nazi's een überras wilden kweken...

Ook die worden ouder, zelfs 62.
"Uber" was er in dit geval een beetje over, maar op die gezegende leeftijd mag ons Frieda er nog best wezen !
Nu ik het uiteindelijk toch over "verjaren" heb: la Pola blaast vandaag ook kaarsjes uit. 't Zijn er een heleboel, maar niet zoveel als Anni-Frida. Vergeet echter niet dat zij voor drie telt ...

... en dat is ook nodig sinds gisteren: de toverbal in het Middelheim-park is tot alles in staat !!!

Vandaag is echter ook de vijftiende van de maand: dag waarop Onze Grote Roerganger het volk laat delen in zijn prozaïsche ontboezemingen. Geef er een lap op Aloysius !!
Wij wachten ademloos en in opperste spanning op wat er komen gaat ...

Marco Polo

Belangrijk ???

Wat was er dit weekend belangrijk ... ??
Was het de 1-0 van Standard tegen Lokeren?
Omdat de hele état-major van de federale formatie wederom aanwezig was? Louis Tobback had dus toch gelijk: ze willen daar samen met Leterme de ganse competitie uitzitten !
Pas daarna denken we aan 's lands belang ...
Was het de 1-1 van Achterbroek op Putte?
Wellicht een tegenvallende uitslag voor de bezoekers,
maar voor nr 13 ...

(... die hier een knieval maakt voor de overmacht)
én voor zijn supporters een mooi moment van samen bezig zijn !!!
Daarvoor zijn we tenslotte ook collega's (of ex-en !!).
Of was het de 2-0 van Beerschot tegen Anderlecht??

De frustatie bij de Brusselse supporters is groot: de politie-helicopter cirkelt nog steeds over het Kiel, en bij uitbreiding tot boven Polderstad ! Om dat weg te spoelen zal "onze" nr 13 zeker meer dan één Duveltje nodig hebben ...
Verder was er ook de uitschuiver van Salamanca op het veld van Burgos: na een lange achtervolging kwamen ze er 2 punten te kort: 80-78. Niet veel tijd om daar bij stil te staan, want woensdag spelen ze al terug Europees.
Maar wat echt belangrijk was:
Mega Mindy vierde mee de zesde verjaardag van Joke ...

... en "goed" slapen was daarna geen probleem.

Marco Polo

Absurdistan

In een van m'n vorige berichten verwees ik al naar de in aanhef vernoemde geografische oppervlakte: Rik Van Walleghem pleegde er een boek over, en dat wilde ik wel eens lezen.
Dank aan Anke voor het uitlenen, en was er een betere periode om de inhoud tot mij te nemen dan tijdens de heen- en terugreis naar & van en mijn verblijf ín Salamanca.
Tussen de culturele, sportieve en natuurgebonden bedrijven door heb ik mijn uiterste best gedaan om mij door het proza van Van Walleghem te werken: niet altijd even eenvoudig, maar dankzij de bij regelmaat opduikende en onvermijdelijk hilarische passages omtrent dit onderwerp was ik toch al op pagina 98 geraakt.
Bij mijn terugkeer bleek de actualiteit in het thuisland echter kafkaïaanse vormen aan te nemen: het surrealistisch spektakel dat men na zo'n 150 dagen nog steeds een regeringsformatie durfde noemen duwde mijn leeshonger op het achterplan.
Er bleek zelfs sprake te zijn van een deadline vanwege de Noordelijken tegenover de Zuidelijken: du jamais vu !!!
Nu ik mij toch in windstreektaal heb uitgedrukt en de link leg met de Amerikaanse Burgeroorlog: zouden we net als Ethiopië, Indonesië, Joegoslavië, Korea, de Sovjet-Unie, Tsjechoslowakije en nog enkele andere landen de weg opgaan van het secessionisme?
De realiteit overstijgt de fictie: "Toen Verhofstadt in volle glorie eind 1999 op de VRT verkondigde dat de communautaire onnozeleteiten met zijn nieuw bewind definitief naar de geschiedenisboeken verwezen waren heb ik verbaasd en ongelovig opgekeken. Wist ik toen dat 7 november 2007 op komst was..." (Nonkel Jan, ja ... die met de pet!)
Dit citaat sluit naadloos aan bij de vaststelling van "den ouwe Tobback", gisterenavond op "één": "Wanneer gaat het nu eens eindelijk gedaan zijn met die kinderachtigheden. Gelukkig hebben we de Euro, want de belgische frank zou al lang door zijn bodemkoers binnen het EMF zijn gezakt. Hierdoor kunnen de "onderhandelaars" zich al deze dwaasheden veroorloven, maar met zoeken naar een oplossing heeft het niks meer te maken ..."

Vandaag is het dan zover: aan beide kanten van de taalgrens scoren de vertegenwoordigers om beurten met een flinke portie haantjesgedrag, goed wetende dat ze op deze manier de BHV-kwestie weer veilig hebben ingepakt en een nieuw overleg dienaangaande middels enkele opschortingsprocedures minstens een jaar vooruit schuiven. Het amateuristisch gedoe van comissievoorzitter De Crem tijdens de stemming laat niet veel goeds verwachten voor de nabije toekomst...

Onkundige ijdeltuiterij ...
Wat zou de "echte" Haene daar van denken ???

Marco Polo

Todos Santos en Salamanca - III

Vrijdag
Op een zonovergoten en windstille Allerzielendag shoppen de Salmantinos dat het een lieve lust is. De toeristen tekenen ook massaal present en dat wil zeggen dat je in de stad van 's morgens tot 's avonds over de koppen kan lopen. Wij willen de winkeldrukte ontlopen en geven er dan maar een culturele lap op: we starten met een bezoek aan de Universidad de Salamanca, gesticht in 1218 en de oudste van Spanje. Zij behoort met de Parijse Sorbonne en de universiteiten van Bologna, Oxford en Cambridge tot de oudste van Europa en bestaat ruim 200 jaar "langer" dan onze Leuvense Alma Mater.
Zowel binnen als buiten is het een schitterend gebouw: de oude bibliotheek, de kapel en de aula's van kerkelijk en burgerlijk recht, geneeskunde, talen en wetenschappen...
Een foto zegt weer zoveel meer...

Voor de buitenkant geldt hetzelfde...

's Namiddags genieten we van het uitmundende herfstweer: boekske lezen op het dakterras en bijna indutten onder de deugddoende zonnestralen. Goed uitgerust gaan we in de vooravond weer op stap. Ons doel ligt nu op de gaanderijen van de kathedraal. De oranje avondzon zorgt voor een prachtig kijkstuk : hoewel heel het gebouw in dezelfde steen is opgetrokken zie ik regelmatig een rasechte "tricolore" voor mij...

We ontdekken hier ook dat ze nog zo gek niet zijn in Salamanca: de herdenking van de Lissabonese aardbeving uit 1755 is tevens een dankbetuiging voor het feit dat er toen in deze stad geen slachtoffers zijn gevallen. Het heeft er nochtans goed gerommeld: in één van de middeleeuwse kathedraaltorens krijg je middels een wandprojectie en een bijhorende klankband een goede indruk van wat die trilling tot op 400 km van Lissabon teweeg bracht. De wandeling over de gangpaden langs de kerkgewelven is adembenemend en biedt een prachtig uitzicht over de binnenkant van de kathedraal.

Ondertussen zit voor Anke de vrijdagavondtraining er bijna op en is het voor ons tijd om de terugweg aan te vatten: die loopt via de terrassen van de Plaza Mayor...

Zaterdag
Voor de tweede keer deze week beleven we mee een "wedstrijddag": voor dochterlief is er nog een shootingsessie op de middag terwijl ma en pa elk hun weg gaan door de oude stad. La Pola scoort in een mum van tijd een maximum aan shoppingpunten en ikzelf laat mij ook niet onbetuigd: de Official Shop van de Universiteit heeft tal van cadeautjes en leuke hebbedingen in petto en zoals jullie weten kan ik daar zelden aan weerstaan. Daarna lunchen we samen en zetten de laatste rechte lijn in van onze Spaanse week: in de vooravond is er weer winst voor de dames van basketbalclub Salamanca ... 74 - 48 tegen Celta de Vigo. Met een 3 op 3 prijken zij samen met titelfavoriet Valancia op de eerste plaats in de rangschikking: als goed begonnen nog steeds half gewonnen is dan zijn ze op de goede weg. Een weg die echter nog heel lag is !!!
's Avonds gaan we samen uit eten: in Mesón Cervantes hebben we vanop de eerste verdieping uitzicht op de avondlijke Plaza Mayor. Lekkere tapas, een smakelijke "combinado" en daarbij een rode Marques de Càceres ... Na de koffie wandelen we nog eens door de oude universiteitswijk. Het er stil: de studenten zijn nog niet op pad en de toeristen zitten op Spaanse wijze laat aan tafel. Wij houden het ook kort: we moeten nog inpakken en morgen vroeg op voor een terugreis met auto's en vliegtuig via Madrid en Eindhoven naar Antwerpen.
Er komt nog wel een volgende keer ...
Hasta luego!

Marco Polo

Todos Santos en Salamanca - II

Net als in België valt Allerheiligen hier op 1 november.
Ze noemen het wel Todos Santos, maar da's dan ook het enige verschil: donderdag was een officiële verlofdag, iedereen vrij, winkels gesloten en vrijdag werd door 3/4 van de Spanjaarden
"de brug" gemaakt. Net als in België dus een weekend van 4 dagen.
In Salamanca is dat ook voor de studenten een lang weekend:
de 30.000 universitairen blijven bijna allemaal in de stad en... vieren feest. Dat doen ze hier, net als wij vroeger in Leuven, door eindeloos op stap te gaan en tussen 6 en 8 uur 's morgens de weg terug naar hun kot te zoeken. Dit gaat gepaard met het luidkeels aanroepen van de meestal nog slapende omwonenden teneinde hen ervan op de hoogte te brengen dat het weer een super-nacht is geweest, dat de proffen de kathedraal op kunnen, dat de flikken allemaal jeanetten zijn en dat Salamanca de knapste en beste studentenstad van West-Europa en omstreken is.
Voor mij geen probleem: de oordopjes die de eerste twee dagen dienden om de vroege bouwvakkers niet te horen blijven gewoon op hun plaats en zorgen ervoor dat de nachtelijke studentenballades mij niet té vroeg uit m'n slaap halen.

Donderdag
Gisteren zijn blijkbaar de laatste wolken uit de Spaanse hemel geblazen: terwijl Anke uitslaapt vertrekken wij onder een strakblauwe hemel naar Sierra de la Peña de Francia, een door God vergeten streek onder Ciudad Rodrigo en tegen de Portugese grens. We bezoeken het klooster van Nuestra Señora op de top van de berg: wat een uitzicht !!!

In het authentieke kloostergebouw kom ik weer tot de vaststelling dat het allemaal zo simpel kan zijn: als Poblet later volzet blijkt te zijn, dan is dit een goed alternatief.

Op de terugweg stoppen we op enkele kilometers van de top voor een wandeling: even de benen strekken in de vrije natuur. We zijn er niet alleen: geen hordes toeristen, dat niet, maar zie wie we tegen het niet onaardige lijf lopen...

Zomaar, out of the blue, staat er eerst een mannetje op de richel boven ons: controleert ons, ziet dat het kan en roept zijn wijfje met jong naar boven. En daar staan we dan, oog in oog met twee pareltjes van Gods Schepping... want daar begint het hier toch weer op te gelijken. Ademloos genieten en foto's maken, en kijken, en opnieuw ... het lijkt niet te stoppen: een héél mooie ervaring en zo dichtbij! We hebben weeral geluk gehad.

Om te bekomen rijden we iets verder naar La Alberca, volgens Trotter één van de verleidelijkste dorpjes van Spanje. Van uitzicht wel met al die natuurstenen huisjes, maar poepedruk en héél toeristisch. En toch kan ik deze autochtone schone isoleren en op de gevoelige plaat(s) vastleggen.

Dan is er tijd voor een koffie en vers geroosterd brood uit de dorpsbakkerij. We kunnen er weer even tegen en rijden de 80 km terug naar Salamanca onder een sneldalende oranje-rode zonnekarbonkel langs een eindeloos glooiende kronkelweg.
Als we de stad naderen ligt de kathedraal in het avondrood te gloeien: dat gaan we morgen van dichtbij bekijken.

Marco Polo

Todos Santos en Salamanca - I

Maandagochtend zijn we met sch**tweer vanuit Hoboken vertrokken naar Eindhoven Airport, en daar met een uur vertraging opgestegen. De vliegschema's van Ryanair zitten echter even soepel in elkaar als hun onnavolgbare prijzenpolitiek: voor een ticket van € 0,01 betaal je uiteindelijk € 19,95 zonder bagagetoeslag, maar elk vliegtuig haalt bij hen zowat 30 minuten in op de aangekondigde reistijd. Hoe ze het doen is mij een raadsel: we stonden "bijna" op tijd in Madrid, pikten de huurauto op en waren in geen tijd in Salamanca, heden ten dage de thuisbasis van onze jongste basketbalspelende nakomeling.
Anke bezet een dakappartement met terras op het oosten.
Omdat zij 's morgens geen tijd heeft om het ochtendgloren over de stad de bewonderen heb ik er maar een foto van gemaakt...

Van beneden in de Calle del Toro zien de gebogen terrasbewakers er trouwens ook niet slecht uit:

Met dagelijks twee trainingen (of één en een match) en de nodige kiné-behandelingen tussendoor, gezond eten en voldoende rusten blijft er voor Anke niet veel tijd over voor een uitstapje.
Wij zijn wél op "basketbezoek" en hopen hier twee degelijke wedstrijden van Perfumerias Avenida mee te pikken, maar tegelijk willen we ervan profiteren om Salamanca en wijde omgeving beter te leren kennen.
Dinsdag
Alba de Tormes ligt op zo'n 20 km ten zuidoosten van Salamanca, aan de weg naar Avila. Inderdaad: het Avila van Theresa!
Van haar vinden we nog heel wat sporen en overblijfselen in dit stadje, naast een schitterend retro-café aan de Plaza Mayor ...

... én de restanten van het Gravenkasteel: waar Fernando Alvarez, bij ons beter gekend als "de ijzeren hertog", verbleef voor hij in de tweede helft van de 16° eeuw de Zuidelijke Nederlanden kwam platbranden.

Woensdag
We besluiten op deze wedstrijddag maar in de stad te blijven, en lopen van de Plaza Mayor naar de universiteit als we het pad kruisen van een traditioneel gezelschap...


Het blijkt te gaan om Angel Rufino de Haro, el Mariquelo de Salamanca: een lokale figuur die elk jaar op 31 oktober de toren van de Cathedral Nueva beklimt en daarboven een traditioneel volksliedje zingt.

Dit alles om de aardbeving van 1755 in Lissabon te herdenken.
Lissabon ??!!
Toch rare gasten die Salmantinos...

's Avonds hebben we in een goed gevulde "Pabellón de Würzburg" Anke's eerste thuiswedstrijd van deze competitie bijgewoond.
Het werd een zwaar bevochten overwinning tegen Olesa Espanyol: 77 - 66.

Hiermee hebben we de eerste helft van onze herfstvakantie afgesloten. Dit betekent zeker niet het einde van onze belevenissen in Castilla y Léon, in tegendeel...
(wordt vervolgd)

Marco Polo