19 Nivôse CCXV

... dat zou hierboven gestaan hebben als datum van het bericht indien Napoleon Bonaparte in 1806 geen einde had gesteld aan de Republikeinse kalender. Het zou dan ook niet om een donderdag gaan, maar om een Nonidi, de negende dag van de decade!
Wat men al niet kan bijleren door aan homeo-cyclisme te doen ?! Na het feesten heb ik inderdaad de trainingsdraad weer opgepikt.

Bij een magistrale 4-delige serie over Napoleon Bonaparte,
The epic of the man who changed the world , vergeet een mens al snel dat hij aan 't fietsen is. Het kost wel wat moeite na die onderbreking, maar John Malkovich, Isabella Rossellini e.a. acteren zo boeiend dat de aandacht bij het scherm blijft en niet wordt afgeleid naar pijnlijke spieren of neerdruipend zweet..

Het beste uit drie werelden...
Er was in deze week nog een extra afspraak, en wel gisteren: in Stabroek werd in ons geliefd instituut verzamelen geblazen voor de nieuwjaarsreceptie. Jong en oud, en zelfs héél oud waren present en genoten van het weerzien, de babbel en de knabbel en het al dan niet geestrijke nat. Toen ik 's avonds naar huis reed begreep ik maar niet welk raar gevoel zich van mij probeerde meester te maken, tot ...
Tot ik besefte dat als de belevenissen van drie werelden zich zo manifest en kort achter elkaar aanbieden er wel van enige consternatie of tenminste desoriëntatie sprake kan zijn.
In de voormiddag was ik de vrije vogel, die in zijn ruimbemeten vrije tijd eigenlijk al doet wat hij wil of kan en goesting voor heeft.
's Middags riep de plicht: aanwezig zijn op de jaaroverzichtelijke personeelsvergadering van PITO en geconfronteerd worden met hen die sinds vele jaren mijn hard-zwoegende, maar veelal ook jongere collega's zijn. Zeg maar mijn "maandag-werkdag"-gevoel, maar dan op een woensdag !
En aansluitend was daar tijdens de receptie het weerzien met de oude vrienden, zij die al van hun pensioen "genieten".
Ome Wies en nonkel Fons, dé Rik, Herman, Robert, Rudi, Mia, Pjottr en de Miel: wat die allemaal te vertellen hebben !?
Vooral door de goede verstandhouding met zowel hen die nog aan de slag zijn als met de renteniers slaat mijn kompas soms tilt:
de samenwerking op school en de contacten kan ik absoluut nog niet missen, maar er is ook de band met die ouwe gabbers.
Soit, ik kom er wel uit... Geen paniek !
En trouwens, ik ben zeker niet de enige die dit meemaakt:
velen zijn mij voorgegaan en even zoveel zullen mij volgen.
Denk maar niet dat er veel verandert op deze wereld...
Nihil nove sub sole !

Van januari 2008 terug naar mei 1980 ...

Marco Polo