Witte Pasen...

Na een blogstilte van zes dagen kan ik eindelijk weer de moed opbrengen om achter de woorden te zoeken die mijn gevoelens en gedachten kunnen en mogen prijsgeven.
Vanmorgen, twee dagen na Pasen...
Een wonderlijk witte wereld...

Een witte Paastijd ...
Het bizarre beeld past voor mij perfect bij deze dagen van rouwen en plaatsen, aanvaarden en treuren, re-organiseren, steun geven en er zelf zoeken.
Vorige zaterdag is "de witten Bompa"(voor Joke) stillekes ingeslapen. Zijn grote sterke lichaam, dat de laatste tijd toch meer en meer vermoeid geraakte, is eindelijk aan rusten toe.
Van het mirakel waar we in stilte nog op gerekend hadden is finaal niets meer in huis gekomen.

En toch zag ik een wonder: een wonder van een man,
die we ons zullen herinneren als een positieve stamvader met voortdurende aandacht voor en oprechte bekommernis om iedereen in zijn omgeving:
Hoe is 't met uwen buik... ??
Wanneer speelt Anke?? Vorige match was 't goed, he...
En de gasten van de Bie? Hoe is 't met Frank ?
Hoe gaat het in Amsterdam, Bram ?
En met uw heup ...?
We zullen hem steeds zien als een lieve papa, een wijze bompa en een schat van een overgrootvader ...
Prachtige herinneringen, teveel om op te noemen...
Een mens en een leven om U tegen te zeggen.
Bedankt Bompa! We gaan "U" heel hard missen...

Marco Polo