Gedaan met de grillen ...

April loopt op zijn laatste benen. Na de buien en de kilte van maart is de temperatuur af en toe al fors de hoogte ingeschoten.
Heel af en toe, want van enige regelmaat in het weerbeeld is er om voor de hand liggende redenen absoluut geen sprake in april.
Was het voorbije weekend er een om in te kaderen, dan tuimelde maandag het celciusniveau al van ruim 20 tot beneden de 15, en deden ze er gisteren even vlot nog een paar graden af.
En toch is april een niet te versmaden aanloopperiode naar wat algemeen wordt aangenomen als zijnde de tijd waarin wij voor hetere vuren komen te staan.

Meteen een plausibele verklaring waarom mijn voorkeur uitgaat naar het vrouwelijk als geslachtsbepaling voor het woord "maand, v. (m.) (-en), 1. elk der twaalf, met een eigen naam onderscheiden tijdperken, waarin een jaar verdeeld wordt: .."
Om deze stelling te onderbouwen zet de grilligste aller maanden er vandaag een grijs punt achter, met bijhorende buien, regenvlagen bij tussenpozen en een sterk variabele wind uit wisselende richtingen: het blogweer bij uitstek.

Mijn aandacht gaat dezer dagen vooral uit naar het Snooker World Championship 2008 in The Crucible Theater in Sheffield.
Meer dan wat er actueel gaande is in deze competitie boeit mij telkens weer het feit van en de reden waarom ik elk jaar als ware het bij toeval, stoemelings en puur per abuus in deze waanzinnige tredmolen terecht kom.
Die reden ligt in een ver verleden...
Ik schrijf het jaar onzes Heren 1977: wij wonen sinds een jaar in Polderstad, huurwoning in de Wouter Dilftlaan. Ik ben druk doende met het schrijven van een thesis om mijn studie kinesitherapie af te ronden en het bijhorend diploma te verwerven. Ondertussen zorg ik dagelijks voor de laatste papflesvoeding van zoon Bram. Trage eter als hij is, neemt deze vaderlijke plicht alsmaar meer tijd in beslag.
Om die op een aangename manier door te brengen, want van een verbaal-communicatieve "vader-zoon"-relatie komt op dat moment nog niks in huis, zoek ik afleiding bij ons eerste televisietoestel. De bedieningsknoppen zaten toen nog alleen op het toestel: vooraf instellen en een programmakeuze maken was de boodschap, en dan met zoonlief op schoot in de diepe fauteuil. In die tijd was BBC 2 de zender waar "in 't laat" regelmatig NBA-basketbal was te zien ... en mijn keuze lag vrijwel steeds vast. Zo vast dat, toen die eerste keer dat The Crucible Theatre de plaats innam van The Boston Garden, zelfs zoon Bram een protesterend gegrom liet horen, nog trager ging zuigen aan zijn fles ... en ik de hele snookerwedstrijd bleef uitkijken. Op een zwart-wit scherm ...!!
De commentaar was bijna die van een radioverslaggever: tot op de halve Engelse inch beschreef hij de positie van de bal en vertelde er ook bij om welke kleur het ging. Op de duur leerde ik de grijstinten onderscheiden, en zat ik er nog maar zelden naast als het om een rode, de zwarte of de witte speelbal ging.
De rest was iets moeilijker: eigenlijk duurde het tot wij in 1983, toen wij na ijverig spaarwerk op ons nieuwbouw-afbetalingsbudget een eerste kleurentelevisie kochten, voor ik op een ordentelijke wijze dit sublieme spel kon volgen.
Subliem is niet alleen het spel op zich, maar de manier waarop BBC het evenement presenteert, in beeld brengt en van commentaar voorziet is van een hemels niveau.
Daarom, beste mensen, spendeer ik nu weer menig uur voor het groene scherm. Heel af en toe zap ik eens naar de grasgroene variant om een snipper Champions League mee te pikken, maar al snel keer ik terug naar Sheffield: spanning, humor, métier, topkwaliteit ...

Eergisteren nieuwkomer Liang Wenbo in een adembenemende serie en met 12 - 13 zien winnen van Joe Swail.
Geen toppers? Wel een fantastisch spannende match, met Swail die na 8 - 12 een geweldige remonte inzet en de jonge Wenbo die na de winnende bal met zijn geluk geen blijf weet.
Gisteren de tweede 147 van het tornooi gezien: Ali Carter in grootse doen tijdens een close-game met Peter Ebdon.
Meer details ga ik niet geven, 't is tenslotte maar een spelleke.
Toch heeft het spelleke er gisteren voor gezorgd dat ik gepast heb voor Geert Mak en een aflevering van In Europa, ook al ging het over Vichy-France tijdens WO II.
Alles heeft zijn tijd...
Gelegenheid om ernaar te kijken is er genoeg: dagelijks zo'n 7 uur rechtstreeks en oogstrelende verslaggeving op BBC 2 en daarnaast, als het echt moet, kan U ook op EuroSport terecht.

Marco Polo