In Flanders Fields ...

Aan de vooravond van wat naar mijn aanvoelen een PITOreske pedagogische studiedag gaat worden neem ik nog even de tijd en de vrijheid om U te berichten over de eerder deze week plaats gehad hebbende uitstap naar de Westhoek met een goed gestoffeerd, edoch niet overladen programma betreffende de Groote Oorlog.
Aangename leerlingen.
Collega's om U tegen te zeggen.
"U !!!"
En mooi weer !
't Is hier in '14-'18 heel wat minder geweest !!

We begonnen op Tine Cot Cemetery, een Britse begraafplaats waar nu 11.000 gesneuvelden begraven zijn. Herinnering aan de slag bij Passendale: 500.000 doden in 100 dagen. Internationaal symbool van zinloos oorlogsgeweld.


Twee op drie graven verwijzen naar een onbekende ...
Zoals je ziet zijn het niet altijd "poppies" die de graven sieren: deze verdorde roos met gebroken steel spreekt boekdelen.
Teveel jonge mensen uit heel het British Commenwealth liggen hier in de Westvlaamse klei.

Er verandert niet veel op onze wereld, en van leren uit het verleden of eerder gemaakte fouten komt niet veel in huis. In een poging om daar iets aan te doen stond er een bezoek aan het museum "In Flanders Fields" op het programma.
In de schitterend gerestaureerde Ieperse lakenhalle is het een schooldrukte van jewelste.

De individuele Britse, Canadese en Franse bezoekers lopen wat verloren tussen de Vlaamse en Nederlandse schoolgroepen.
We sluiten de voormiddag af aan de Menenpoort: een monument voor 55.000 vermisten.

Na een pick-nick en aansluitend een terraske in de zon zijn we naar de loopgraven in Sanctuary Wood bij Hill 62 gereden.
Weer een hallucinant beeld: hier werd gevochten om elke morzel grond, om een paar meter klei, om een hele of een halve boom.
Als de (on)zin ervan ons nu ontgaat mag U dat niet verbazen: in Vietnam, Cambodja, Irak of Afghanistan was en is het nog steeds van 't zelfde...

Om het verhaal compleet te maken zijn we daarna nog afgestapt bij de begraafplaats van Langemark. Door de vele bezoekers ging de voor Duitse kerkhoven traditioneel geladen rust een beetje verloren. Toch bleek ook hier maar al te duidelijk dat een oorlog aan alle zijden verliezers telt. Zij die het niet meer navertellen, maar begraven als ze zijn getuigen van de wreedheden van weleer.

And last but not least...

... van John McCrae voor Marco Polo