22 september 2008

Πάντα ῥεῖ...

Alles stroomt, alles beweegt, niets is wat het was en nooit blijft iets hetzelfde. Zo ook dit bloggewrocht van mij. De ene keer volg ik de actualiteit, een andere keer wil ik grasduinen in het nabije of verre verleden. Dàn gaat het over het publieke schouwtoneel en dan weer komt het privé-gebeuren aan bod. Soms gaat het over sport, kunst, cultuur en af en toe laat ik mij verleiden om een schemerig licht te laten schijnen over de politieke situatie.
Soms probeer ik alles tegelijk de revue te laten passeren, en dan is het Πάντα met een hele grote P!! Om plaats te maken voor zo'n allesomvattende onderneming moet er eerst wat puin geruimd worden, en dat doen we zo ...

Voor een degelijke defragmentatie mag ik niets over het hoofd zien, zelfs niet die onderdelen waar het hart doorgaans vol van is en "De Mondt" van overloopt: compresseren die handel, opschuiven en ruimte creëren. Da's het motto en Leitmotivbij de start van een geestverruimende blogonderneming.

Waar ik U vorige keer ingelicht heb over het feit dat mijn kunstcollectie op meer dan democratische wijze werd uitgebreid met een Standaard-werk van Jan Fabre, wil ik U vandaag middels twee zelfsamengestelde octoptieken een diepere inkijk bieden op dit unaniem hooggeprezen meesterwerk.

Fabre-langs-achter op de frontpagina, Jef Colruyt, meneer Anciaux, Jean-Luc-U-weet-wel, buigen of barsten, schoonheid zonder grenzen, van Amsterdam tot Mekka en Albrecht Dürer.
En verder viel mijn geoefend oog ook op ...

De spinnenkop, Jan Wauters & - Mulder, Belgisch surrealisme, signor Barroso, de beurs of de zee (?), gokken als kunst en vice versa en tenslotte een klok van Rome voor een Belgische koe.

Wie nog verder wil geïnformeerd worden over deze hemelse creatie moet ik nu echter doorverwijzen naar de Nieuwe Mededelingen van Marrek O'Polo, alwaar U een door heer Polo handgeschreven versie kunt vinden van de rode draad die Fabre statementsgewijs door "zijn" krant liet lopen.

Genoeg!! Over nu naar het volgende item: maandenlang zat het eraan te komen en ik erop te wachten en zaterdag was het zover. Bieke en Frank hadden weliswaar 20 september uitgekozen om te verhuizen, maar de reünie van de Promotie "Sportkot 1973" lag al eerder vast. 35 jaar is het geleden dat we het ILO van Leuven verlieten, en onze vorige bijeenkomst dateerde al van 5 jaar terug. Hoe zou het met Polly zijn en met Jan en Eli, met Betty, Viv', Bernadetje, Jos en zijn vrienden Musketiers Leo en Marc, alias Nestor? Hoe zou het met Hugo gaan en met Louis, met Jef en met Imelda, met Jos II, met Jan & Hilde, met Hervé en met onze proffen? Wat zou er geworden zijn van Rudy en Eddy, van Chris, van Cecile,van Swatje, Erik, Lies en al die anderen die ik al zolang niet meer gehoord of gezien heb??

Wel, ze stellen het WEL !!!
We hebben gewandeld en gefietst, een rondleiding gekregen met uitleg bij enkele nieuwe realisaties van ons geliefd Instituut, een receptie aangeboden door dezelfde instelling en genoten van een diner en aansluitende t-dansant in de Salons Georges.
Maar bovenal hebben we genoten van elkaars gezelschap en van de massa's oude en nieuwe verhalen en annecdotes.
De dag was veel te kort, zelfs als ik de nacht erbij reken...!!

En Marco zou Polo niet zijn als hij, teneinde zijn tanend geheugen te ondersteunen, tijdens de wandeling niet snel een foto had gemaakt van dit sprankelend sportgedicht.
De titel van deze blogepisode heb ik echter van mijn goede vriend Jan DM, topzwemmer in zijn jonge jaren, daarna gedreven(sic) water-assistent aan het ILO en nu algemeen directeur van de Gentse scholengroep Panta Rhei!
Laat "het" nu maar stromen...

Marco Polo

2 opmerkingen:

peterpignans zei

Het zal me het dagje wel geweest zijn, blijkbaar. Nu en dan zit er veel goeds in herinneringen, en de toekomst ... die bereidt ze voor.
Tot inkort, Marco !

peterpignans zei

En je handgeschreven tekst van Jan Fabre bereidt ook, hopelijk dan, de toekomst voor - merci voor dit voorproefje, Marco, de krant zelf komt hier over een paar dagen aan - ik kijk er al naar uit !