Gisteren was het de start van de astronomische lente, de dag waarbij de zon door het lentepunt gaat. Dat gegeven heeft men ons en vele anderen vóór en na ons gemakkelijkheidshalve laten memoriseren als zou het ieder jaar op 21 maart plaats vinden.
Niets is echter minder waar, het shuffelt continu en bovendien at random tussen 20 en 21, en daar is geen touw aan vast te knopen.
Dat is nu ook niet aan de orde: tussen de laatste en de eerste van de daaropvolgende maand, dan moeten we ervoor zorgen dat we de eindjes telkens weer aan elkaar knopen, niet nu!
Het zal mij trouwens worst wezen wanneer de lente volgens astronomische regels in gang schiet: als de zon volop schijnt en de winter doet vergeten, de bloesems op springen staan en de vogels door de lengende dagen kierewiet en suskewiet tegelijk slaan van pure zotternij, als ik even dwangmatig in de tuin wil werken als dat ik op de fiets wil springen om mijn buitenrondjes te draaien, als de kat van huis is en de muizen dansen... dan begint de lente!!
Dàn, en niet anders !!!
Gisteren dus, en de astronomen hadden deze keer overschot van gelijk. De zon scheen van 's morgens tot 's avonds, net als alle andere dagen, maar nu kwam er zelfs geen poging van één of andere wolk om een schaduw over de Polder te werpen.
Vollen bak zon, de ganse dag, met lekkere lente-temperaturen waarbij de loomte je niet meteen overspoelt, zoals dat wel eens gebeurt als de natuur een ongecontroleerde sprong maakt naar beter weer, maar die uitnodigen om het huis te verlaten en tot actie over te gaan. Ik ben niet de enige die nu in gang schiet:
kijk hoe de lentebloesems hun beste beentje voorzetten om de Primavera-sprint te winnen...
Wie in San Remo als eerste over de meet gaat zien we straks dan weer,(jaja, en meer dan waarschijnlijk nog een keertje vanop de homeo-vélo) maar de afsluiter voor deze blogbijdrage komt uit een heel andere hoek: bij het rangschikken van mijn documentatie over de "White Parties" (zie de Hopeloze Hoogmis) stootte ik op enkele lichtdrukmalen die het bekijken meer dan waard zijn.
Le (Grand-)Père Noël weet blijkbaar van wanten als het om feesten gaat. Hij en zijn gezelschap mogen er absoluut zijn en misschien zal deze compilatie bij U, en één (of enkele) onder U in het biezonder, een minzame glimlach om de lippen doen onstaan om van het billekletsend schaterlachen maar te zwijgen.
Wie graag in Noël's buurt op de foto komt stuurt maar een prentje van zichzelf en ik knip, plak, vergroot of verklein, verwijder rode oogjes en pas de kleuren aan...
Marco Polo
21 maart 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten