Pompoen voor een kampioen...

Het herstel na m'n "griepke" verloopt prima. Ik ben nog niet terug 100% de oude, maar dat hadden jullie natuurlijk ook niet verwacht. Hier en daar hoor ik zelfs dat men er niet echt naar uitkijkt en dat het zo al welletjes is. In dit geval is elke verandering een verbetering, en daar houd ik het dan maar bij.
Na een week uitzieken en rusten was het weer laatstleden zondag te uitnodigend, en kon ik niet weerstaan aan een fietsrondje omheen de koekestad. La Pola heeft onlangs de Antwerpse knooppuntenroute-verzamelbox in huis gehaald en schotelt mij daarmee ineens zo'n 5500 km fietsuitstappen voor. Herstellende als ik was zijn we echter klein begonnen. Na een uurtje peddelen tussen massa's Radio 2-fietsers hebben we het Maona-terrasje van Pieter Bomba Loridon opgezocht. Een aanrader voor een gezonde stop: sapjes, smoothies, groenten en fruit en lekkere hapjes...

Pola & Polo waren in uitstekend gezelschap en hebben geproefd van een Stay in Shape, No more hangover en een Red Lady. Of was het No shape, More Lady en Red Hangover? Who cares...??? 't Was lekker en het gaf ons de nodige energie om de Antwerpse rondrit via de Lange Wapper maar zonder BAM-tracé af te maken.
Gerustgesteld door het feit dat ik onderweg niet van mijne velo noch van mijne sus ben gevallen heb ik dan maar meteen beslist om maandag de PITO-draad weer op te pikken. Zoals de aandachtige lezer/leesster en iedere andere variant van de lettertjes consumerende garde wel weet is maandag voorlopig nog steeds mijn topdag. Dat was bij mijn re-start deze week niet anders, en de gevolgen waren 's avonds navenant. Uitgeteld!
Dinsdag rest mij dan nog slechts een verwaarloosbaar aanhangsel om de werkweek-prestatie te vervolledigen. Deze keer werd er, onder de vorm van onderstaande natuurobjecten, extra gewicht toegevoegd aan deze anders van lichtheid stralende dag.
De pompoenplanters van ons geliefd gesticht hebben weer hun beste beentje voorgezet, de perfecte pitten aan de teeltaarde toevertrouwd, het gebladerte met liefde geleid en met kennis van zaken gesnoeid, de vruchten beschermd en tijd gegeven om te rijpen en tenslotte op het ideale moment geoogst. En zie, dan kan heer Polo zichzelve niet meer in de hand houden. Groot is mijn bewondering, kinderlijk naïef mijn reactie en voor ik het weet rijd ik met een autokoffer vol pompoenen naar mijn hofstee.

Daarna is het alleen nog een kwestie van hier een paar en ginder nog wat. Neen, dan beter hier... of toch maar liever daar??!
Het voorlopig resultaat van al dat gepuzzel ziet U hierboven. Ik kan U echter niet garanderen dat deze situatie lang dezelfde blijft.
En voor de rest van 't jaar eten we bij alles pompoen...
want dan word je kampioen!
(zei Charles VDP, en die kon het weten...)

Marco Polo