Om het hartverwarmend effect van onze College-reünie op 13 juni laatstleden niet geheel te verliezen hebben dé Peet, dén Here en ikzelf besloten om een vervolg te breien aan de voorbereidende bijeenkomsten die geleid hebben tot Die Unheimlig Verrückte Wiederzusammenbringung. En dus waren mijn beste Essense maten met hun eega's gisteren te gast in mijn nederige stulp.
Een avondje eten en drinken, kletsen en bijbabbelen over koetjes maar geen kalfjes, over hoofddoeken en een klakkenverbod, over gelukkig leven en hoe we er meer en meer op tijd of te vroeg verplicht de brui aan zien geven, over tandprothesen en -pasta en de witwaspraktijken in de provinciale voetbalreeksen, over vroeger en nu. 't Was een avond om te koesteren en in het nog actieve geheugen van ons verouderende brein te bewaren.
Zeker voor herhaling vatbaar.
Vandaag is la Pola voor een tweede keer naar een teken- en schilderworkshop gegaan. Blijkt dat mijn partner over onvermoede kwaliteiten, gaven en talenten beschikt.
Ik weet niet hoe lang Pablo Picasso erover gedaan heeft, maar
mijn wederhelft is goed op weg om hem, de Pablo, in snelheid te pakken. En dan druk ik mij nog voorzichtig uit.
Dit vinden wij prachtig, toch...!!? Op deze manier komt er weer een nieuwe rubriek in zicht voor mijn blog: debuterende kunstenaars zonder capsones.
Nóg vandaag kreeg ik een koppel tortels in de gaten die nu eens niet aan het doen waren waar tortels gewoonlijk mee bezig zijn, maar die net als die éne zwaan op het Kempense Meren zichzelf onderwierpen aan een grote poetsbeurt. 't Werd een serie kiekeboe-foto's: kopke weg, onder de vleugel, allebei piep, even loeren, terug in den duik, en kijk hier zijn we weer...
Om te besluiten nog een korte reclameboodschap: All-Bram!!!
Ja, U kunt het zelf lezen... een verzadigd gevoel!!!Daar moet of kan ik niets meer aan toevoegen...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten