Om diverse logistieke redenen opteerde ik bij de editie 2009 voor een fietsbegeleiding naar het boerengolfen. Deze alternatieve vrijetijdssport stond door het steeds toenemende succes bij de inschrijvingen reeds voor de vijfde keer op het programma.
Tot hiertoe had ik nog niet de gelegenheid gehad noch de noodzaak gevoeld om verder te gaan dan de organisatorische e-mailcontacten met Anita van de Zonneland-hoeve.
Deze keer echter zette ook ik de ultieme stap. We vertrokken met de fiets van verschillende locaties naar het boerengolfterrein in Nispen. Mijn startplaats was de watermolen van Kalmthout.
Leuke fietsrit, prima gezelschap, aansluiten bij een andere groep op Kalmthoutse Hoek en verder perfect uit de wind gezet om in de beste condities aan het golfspel te kunnen beginnen.
Onder het alziend, zoals steeds kritisch maar toch veelal goedkeurend oog van onze boerengolfgoeroe gingen we aan de slag. Het was er allemaal: dreigende wolken, drie verdwaalde regendruppels, spelbepalende windstoten en een veestapel die zijn rol speelt in het verloop van de competitie. Toch hebben we het niet aan ons hart laten komen. De omstandigheden waren goed, maar niet te onderschatten en als de familie Jackass ook nog haar duit in het zakje kwam doen dan bleek de weg naar het "hole" plots veel complexer en beduidend langer dan gedacht...
Uw dienaar heeft ervan genoten, en zoveel is zeker: nog velen met hem...
Marco Polo
2 opmerkingen:
Aan de bijhorende prentjes te zien ... niet te missen dat gebeuren ! Maar zijn al die vlaaien "par terre" echt alleen maar van de runderen ?
De ontreddering was groot, de teleurstelling navenant. Donderdag, 1 oktober in de vroege morgen, zochten de ancien begeleiders van de mountainboardsportdag een beetje steun bij elkaar en vroegen zij zich af wat er wel mocht gebeurd zijn dat de afwezigheid van onze roerganger kon verklaren op "zijn" vaste jaarlijkse afspraak met "de heuvel in de ardennen".De uitleg van Kris kon ons ook niet echt overtuigen, laat staan geruststellen. Dan maar vertrokken voor de lange reis zonder leider en met 15 leerlingen minder dan voorzien. Dank zij de goede kennis van het terrein, uiteindelijk op onze vaste stek aangekomen, waar het weer ons welgezind was. Direct op de mountainBIKE gesprongen en met de eerste groep leerlingen een pittig tochtje gemaakt door het bos. Machtig mooi en knap vermoeiend. Dit jaar vonden de leerlingen trouwens het mountainbikes graver dan het boarden!
Uiteindelijk heeft bijna iedereen wel een mooie inspanning geleverd op deze dag en konden we terug de bus op vooe een lange terugrit. Was dit de laatste rit vroegen de anciens zich af? Laat Marco het afweten of komt hij nog opzetten?
Vediamo il prossimo anno.
Een reactie posten