Stand-up musicians...

Na de aansporingen in mijn vorige bijdrage heb ik gedaan waar ik op doelde en heb dus twee keer heel goed geslapen.
Voorlopig niks om wakker van te liggen, integendeel...
Het al te lang verwaarloosde gezondheidsloopje heeft er zaterdag alsnog voor gezorgd dat mijn stramme ledematen reeds in de vooravond om rust schreeuwden. Er waren geen opgelegde nummers noch afspraken, geen matchke links of rechts, geen restaurantbezoek of anderszins buitenhuiselijk gebeuren en dus kon ik probleemloos ingaan op mijn eigen verzoek om op tijd te ruste te gaan. Hierbij moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat er een zowel achterliggende als dwingende reden voor was vermits de zondagse wekker reeds vroeg in de ochtend alarm zou slaan.

Polo & Pola waren uitgenodigd voor een matinaal herdenkings- concert in het kader van de twintigste verjaardag van de "Fluwelen Revolutie op 17 november 1989" in Tsjechoslowakije. Een bevriende ereconsul had voor een speciale concertcombinatie gezorgd: Eugen Prochác, cello en Rajmund Kákoni, accordeon gaven het beste van zichzelf in een muziekprogramma van alle tijden. Twee topmusici in een zowel originele als gewaagde combinatie van klanken en ritmes. Toen iedereen, de muzikanten incluis, dacht dat na een virtuoze uitvoering van Piazzolla's Grand Tango het concert erop zat verscheen daar voorwaar in het openbaar onze persoonlijke vriend op het spreekgestoelte.
Voor een kort dank- en slotwoord dachten wij. Zoals steeds waren er bloemen voor de uitvoerders en dan ... stuurde Nolle met een gedreven gebaar Eugen en Rajmund terug het podium op om zelf aan een stevig en gedreven historisch exposée te beginnen.
Oorlog en vrede, strijd voor vrijheid, geweld... zijn evenzovele facetten van de geschiedenis die onze vriend nauw aan het hart liggen. Hij liet dat dan ook duidelijk blijken, terwijl zijn toehoorders óp het podium stilaan last kregen van het rechtstaan en vooral Rajmund van het gewicht zijner trekzak. De man plooide stilaan dubbel, strekte weer even zijn benen, trok zijn grijze wenkbrauwen heel betekenisvol op toen Arnold aan de tafels van één tot "zes miljoen keer" begon, boog weer traag door de knieën en voorwaarts, en haalde oplucht adem toen een stevig applaus erop wees dat de receptie kon beginnen. Aan drank en heerlijke hapjes geen gebrek, en dus tastten alle gasten gretig toe.
De muzikanten waren de ultieme kastijding snel vergeten, en vooral Rajmund bekwam zienderogen. Glunderend trokken zij iets later de oude Gentse binnenstad in...

's Namiddags vertoefden we in Eksaarde, en zagen - de ene al meer dan de andere - de cyclocross in Gieten op het grote scherm. Om beurten, en soms zelfs alledrie tegelijk, knapten wij een uiltje... Nolle was al vertrokken in de derde ronde, Eli skipte ronde vijf tot en met zeven en voor mij zullen de rondes vier, zeven, negen en tien voor eeuwig en altijd in diepe geheimzinnig- heid baden. Zelf heb ik hem niet over de meet zien komen, maar Pola en mijn vrienden verzekerden mij dat Sven Nys gewonnen had en dat hij aldus zijn vijftigste overwinning in de Superprestige heeft behaald.
Het blijft dus maar doorgaan met die 50!!
Komt daar nu nooit een einde aan??
Misschien volgend jaar, dan gaat het allemaal om 51...

Marco Polo

Niet wakker van liggen...

't Is weer géén weer vandaag.
Bij deze meteorologische omstandigheden valt er buiten niet veel te beleven en binnenshuis heerst er tijdelijk rust na het vloerleggen, kasten bouwen, internetcompilatie vervangen en... haakjes hangen. Niks om wakker van te liggen!
Dan maar even aan het azerty-klavier en bloggen, tot meerdere eer en glorie van hen die het verdienen.

Het lijkt maar niet op te houden: vandaag viel mijn oog op nog maar eens een vijftigjarige. Het zal de dames Ines & Chantal een troost wezen dat uitgerekend Marina, de Italiaanse diva waaraan Rocco Granata een ode dichtte en die door onze eigenste Signore Spaghetti bezongen werd bij de opening van hun Super-50-fuif, dat ook díe Marina nu een ontmoeting met Sarah krijgt voorgeschoteld. 't Wordt zo stilaan een lijstje dat zijn plaats verdient tussen de andere eindejaarsoverzichten van 2009:
Chantal, Ines, Bart Peeters (jaja!!), Asterix & Obelix, Ben Hur, Kewlox, Marina... zelfs de Bond zonder Naam wordt 50.
" 't Hee giene noam!" zeggen ze bij ons in Antwerpen, maar we liggen er hier toch niet wakker van...

Ondertussen komt de zon even kijken aan de Polderhemel en maak ik mij toch maar klaar voor een half uurtje joggen. Afsluiten kan niet beter dan met dit geruststellend cartoon uit de KNACK van vorige week...

Marco Polo

Een BOB aan de haak...

Na de kalkoenen gisteren, zijn vandaag de schapen aan de beurt. De islamieten vieren hun groot offerfeest, en daar kan geen Gaia tegenop. Terwijl de heren vanmorgen, alvorens naar het slachthuis te trekken, in de moskee hun gebeden plegen zijn de dames druk in de weer met de voorbereidingen van de festiviteiten. Manlief moet ervoor zorgen dat hij op een redelijk uur met een ritueel geslacht schaap op de stoep staat en madame doet de rest. Zo stond ik vanmorgen aan te schuiven bij de kassa van de Colruyt en was druk omringd door moslima's, met of zonder dochters, die allen een grote zak houtskool meezeulden.
Ik heb begrepen dat het orgaanvlees eerst als stoofpot wordt geserveerd en dat de rest in veel gevallen op een open vuur wordt geroosterd. Dat kan toch niet slecht zijn...

Mijn gedachten gaan meteen naar de Noord-Amerikaanse moslims. Gisteren het buikje vol met kalkoen en vandaag een heel schaap er achteraan. Een mens zou voor minder gaan "lijnen". Gelukkig moest ikzelf aan geen van beide smulfestijnen deelnemen en volstaat het voor mij om af en toe een saunabeurt te ondergaan teneinde mijn gewicht op peil te houden. Dat heb ik dan ook met veel plezier gedaan vandaag. Mens sauna in corpore sano, een verhitte geest in een gezond lichaam. Hoewel het omgekeerde ook tot de mogelijkheden behoort...

Op de terugweg loop ik even bij IKEA binnen en scoor enkele extra kapstokjes. Naast de vaste ophangpunten in de kleine hall zullen deze opklapbare modellen een welkome uitbreiding zijn voor de vestiaire-capaciteit ten huize Polo.

Waar wachten jullie op? Weer of geen weer, kom ons eens bezoeken en hang je jas aan de nieuwe kapstokken.
Wij zorgen voor een sneetje kalkoen en/of een schaapskotelet. Voor de amateurs kan ik nog altijd wat pompoensoep bereiden.
Misschien is het in dit culinaire kader wel gepast om U eraan te herinneren dat vandaag de jaarlijkse BOB-campagne begint en dat de aangepaste wijnen met mate(n) dienen genuttigd te worden.

Glaasje op, zoek een BOB !!

Marco Polo

Sebastiaan II

Na het picturaal arachnofiele hoogstandje van mijn kleinkinderen moet ik U dezentwege ook kennis laten nemen van een al even spinvriendelijk artefact, hetwelk zich momenteel ophoudt in mijn eigenste inkomhal. Zij die mijn haardstee betreden via de voordeur staan meteen oog in oog met dit prachtexemplaar.

Teneinde in het lopende verhaal te passen draagt deze prachtige achtpoter een genummerde naam: Sebastiaan II. Net als zijn voorganger uit het eerder geciteerde gedicht heeft hij zich gewaagd aan een verblijf binnenshuis. II brengt het er voorlopig beter vanaf dan I. Tot hiertoe werd er niet geveegd, laat staan een moord gepleegd...

Hoewel het niet veel heeft gescheeld vandaag. Na een eerder defect aan de LiveBox moest er deze week van Mobistar een nieuw exemplaar geleverd worden. Vooraleer dat gebeurd is en de nieuwe aansluiting een feit is er heel wat water door de Schelde gestroomd en bijna evenveel uit de hemel gevallen. Het af- en aankoppelen, maar dan nog eens af- en wederom aan-, totdat de helpdeskmanager mij uiteindelijk de raad geeft om de ene maar weer af te koppelen en de andere aan te sluiten... En dan uiteindelijk kan ik naast surfen ook weer gewoon telefoneren vanop de vaste lijn. Hopelijk houdt deze constructie het even uit. Ik denk al met weemoed terug aan mijn Telenet-installatie.
Binnen 9 maanden schakel ik terug over!

Om te bekomen van deze internet-perikelen heb ik mij vanavond in de keuken aan de bereiding van een Belgische FILOSOOF-schotel gewaagd: een simpel gerecht voor gure herfst- of koude winteravonden. "Wagen" is een groot woord want ik heb het al minstens één keer eerder gemaakt, en toen smaakte het ook al heerlijk. Deze variant bestaat uit een combinatie van ajuin, gehakt, champignons, gepelde tomaten en aardappelpuree. Beetje room erbij, peper & zout en enkele kruiden naar keuze... Lekker!

Onze Amerikaanse broeders vieren vandaag Thanksgiving.
Hier en daar komt er nog een soep van Halloween-pompoen- overschot op tafel, maar bij de meesten zal het wel kalkoen zijn.

Hoewel het met Snoopy ook wel een leuke avond kan worden...

Marco Polo

Woord en beeld...

Gisteren waren wij op bezoek in Holsbeek.
Onderstaand kunstwerk, door de kleinkinderen vervaardigd en door hun mama & papa opgehangen in de living, trok meteen mijn Poloiaanse aandacht.

Onmiddellijk plakte ik er een naam op: Sebastiaan!
De rest werd er snel bij gegoogeld, en alras was daar weer het plastische presenteren en het door golven gedreven declameren van in mijn college-tijd... of hoe een oud-leraar, in dit geval de heer Jean-Marie Debrit, een onuitwisbare stempel kan drukken op de rest van je verbale (be)leven!

De spin Sebastiaan
Annie M.G. Schmidt

Dit is de spin Sebastiaan
Het is niet goed met hem gegaan
Luister!

Hij zei tot alle and're spinnen:
Vreemd ik weet niet wat ik heb,
maar ik krijg zo'n drang van binnen
tot het weven van een web.

Zeiden alle and're spinnen:
O, Sebastiaan, nee Sebastiaan
kom, Sebastiaan, laat dat nou,
wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou??

Zei Sebastiaan tot de spinnen:
't web hoeft niet zo groot te zijn,
't hoeft niet buiten, 't kan ook binnen
ergens achter een gordijn

Zeiden alle and're spinnen:
O, Sebastiaan, nee Sebastiaan,
toe, Sebastiaan, toom je in!
Het is zò gevaarlijk binnen,
zò gevaarlijk voor een spin.

Zei Sebastiaan eigenzinnig:
Nee, de drang is mij te groot.
Zeiden alle and'ren innig:
Sebastiaan, dit wordt je dood!

O, o, o, Sebastiaan...
Het is niet goed met hem gegaan...

Door het raam klom hij naar binnen.
Eigenzinnig! En niet bang!
Zeiden alle and're spinnen:
Kijk, daar gaat hij met zijn drang!

Na een poosje werd toen even
dit berichtje doorgegeven:
Binnen werd een moord gepleegd.
Sebastiaan is opgeveegd.

Marco Polo

Een zwak voor vijftigers...

Wie dacht dat na het vorige weekend mijn passie voor prille vijftigers was verzadigd komt net als ikzelf bedrogen uit.
Nog geen volle week na die super 50-fuif had ik het al opnieuw aan mijn been. In overleg met mijn eega, die zelf wel dichter bij de zestig dan de vijftig staat, werd besloten om ons nog maar eens op een cinquantenaire te storten. Keuze van kleur en model was snel gemaakt, afspraak geregeld, zelf ophalen en vooraf betalen.
Bij thuiskomst bleek alles nog heel en intact en kon ik welgezind aan het uitladen beginnen...

Als U enigzins vertrouwd bent met de sector van het zelfbouwmeubel, dan herkent U natuurlijk direct de Kewlox-pakketten. Sedert meer dan dertig jaar gebruik ik deze montagekasten al op de meest uiteenlopende plaatsen in en om het huis: garageberging, bureaukasten, keukenkast, schoenkast, toiletkast, dressoir, kleerkast als scheidingswand...
Deze keer moest een vrije ruimte bij slaap- en badkamer heringericht worden om dienst te gaan doen als "ordelijke" mini-dressing. Met de bij vorige gelegenheden opgedane ervaring verliep het werk vlotter dan verwacht, en na luttele uren kon reeds onderstaande momentopname gemaakt worden.

Straffer zelfs: vrijdagavond was de fundamentele constructie een feit, en kon ik een welverdiende rustpauze inlassen.
Niet onbelangrijk, en ook met het oog op de planning tot en finalisatie van de uiteindelijke afwerking was een aan reflectie te wijden tussenperiode geen overbodige luxe. Bij het overlopen van mogelijke verwerkingspossibiliteiten en op zoek naar voorbeelden stootte ik in de Kewlox-brochure op een opmerkelijk gegeven: de firma bestaat sinds 1959 en wordt dus vijftig! Dat moest gevierd worden. Mijn recuperatie-avond ging geheel op aan het bekijken van de eveneens vijftig jaar oude Ben Hur-film.

Man, man, man... wat een gezaaaapig tempo. Op de gallei proberen ze het ritme er wat in te krijgen door de roeiers aan te porren, edoch alleen de paarden tijdens de wereldberoemde race lopen snel, maar dan weer heel snel!!

Zaterdag ging er héél veel tijd in de constructie van de laden: het was dan ook de eerste keer dat ik zo'n gevecht aanging. Maar zoals meestal wint de aanhouder, en was dit ook hier het geval.
De avond werd dan weer besteed aan het vieren van een numerologisch evenement: op 22/11 ging Bram 33 worden.
Niet iedereen kan tegelijk 50 worden...
De celebratie ter ere van deze jarige ging door met goed gezelschap in El Sabor Andino. Een prima restaurant!

Vandaag werden de puntjes op de mini-dressing gezet: legborden, schuifdeurtjes, spiegeldeuren, verlichting, onderlinge fixatie... en dit is het resultaat:

Weer een mini-project dat we tot een goed einde hebben gebracht. Eens kijken of Leterme het er even flink vanaf brengt?!
Wilfried Martens die het pad moet effenen heeft blijkbaar ook een zwak voor vijftigers. Maar ook voor dertigers en veertigers en zestigers...

Marco Polo

Herman ruulz !!!

Hier kan en wil ik niet omheen: hét nieuws van deze dag is natuurlijk de verkiezing van Herman Van Rompuy tot eerste President van Europa.

Om het met een haiku te zeggen:

Van belgisch premier
Heel snel tot Europa's baas:
Herman Van Rompuy

Daar gaan we snel ene op drinken, zie...

Wij samen, in majesteitelijk meervoud maar ook incognito...
Het wordt anders wat veel van het goede, en een mens heeft al rap een slechte reputatie.
Toch te laat?? VerDuveld!! Weeral...

Marco Polo

Laat... of té laat??!

Er is bijna een week overheen gegaan sinds ik voor het laatst het blogwoord tot U heb gericht. Mijn goede vriend en Pauselijke Hoogheid, Aloysius Primus, heeft echter op magistrale wijze het literaire gat gevuld met o.a. een verslag van een Turkije-reis door Hem en zijn Pauselijke Gade gepleegd in de loop van de voorbije maand. Signore Spaghetti van zijn kant heeft tijdens deze laatste week zelfs meerdere malen de blogpen ter hand genomen en ons vergast op foto's en proza betreffende zijn verblijf in de Portugese Algarve. Vergezeld van de immer stralende, veelal breed lachende en zoals steeds van een perfect functionerende tongriem geneden Ingritta heeft hij de zuidportugese bevolking op haar visserskwaliteiten gescreend en vastgesteld dat ook daar menigmaal achter het net wordt gevist, maar dat hun lijntje, gezien de hoogte van de kliffen, meestal langer is dan het onze.
Beide heren en dames krijgen hiervoor een welverdiende pluim. Gegeven hun expedities in het verre Turkije en het diep zuidelijke Portugal hoort daar tevens een vermelding bij in de notulen van de vader der ontdekkingsreizigers, Marco Polo mijzelve.
Wat bij deze is gebeurd!

Een van de redenen waarom het rijkelijk lang geduurd heeft alvorens Uw dienaar zich weer aan het schrijven heeft gezet was mijn aanwezigheid op "de fuif der 50-jarigen"... en de consequenties dientengevolge. De gevierden stonden erop (wat pijnlijke gevolgen kan hebben) dat ik geportretteerd werd op fotografische wijze en in een herkenbare situatie. Het heeft heel wat voeten in de Duvelse aarde gehad alvorens er een scherpe afbeelding (aan)geschoten was.
Het verkrampte stilstaan en niet bewegen, want anders is de foto niet goed, en het ondertussen herhaald tot op de bodem ledigen van de aangevoerde kelken liet de volgende dag diepe sporen na. Het ronden van de kaap van 50 is dan ook geen simpele zaak, en daarbij horen alle hens aan dek om het zware werk licht te maken. Daartoe draag ik zoals steeds graag mijn steentje bij!
Voor zover mij nog iets te binnen schiet betreffende deze festiviteit kan ik U én de organisatoren met blijdschap melden dat het niets dan goede herinneringen zijn die de oppervlakte halen.
Merci, ik -en bij uitbreiding "WIJ"- heb/ben ervan genoten!

Om af te sluiten verwijs ik met graagte naar mijn professionele collega's uit de nationale sportmedia voor de verslaggeving over de belevenissen van de Advocaat des Duvels, alias de kleine generaal. Ze gaan er nog plezier aan beleven, en wij aan de verhalen erom heen. Zijn soldaten zijn alvast gewaarschuwd:
op tijd zijn... of anders niks!!

Marco Polo

42.195 ...

... is voor mij, en vele anderen die in het lopen en joggen hun plezier en vertier vinden, het magische getal dat heel binnenkort op de teller van het bezoekersaantal op deze blog zal staan.
Slechts heel even natuurlijk, maar toch genoeg om er een supergoed gevoel bij te hebben.
42.195 is het aantal "lopende" meters dat tijdens een marathon wordt afgelegd. In betere tijden, zeg maar mijn gloriejaren, kwam ik meerdere malen aan de start van zo'n evenement en haalde ook iedere keer de eindlijn. Tot ergernis van de ene en tot groot jolijt van de andere stort ik mij nu in een nostalgische diepte en kijk, daar komt mij een lijstje onder ogen dat ik met U wil delen:

28 april 1985.....Utrecht..........3u 36'
27 april 1986.....Utrecht..........3u 01'
25 oktober 1986...Etten-Leur.......2u 54'
18 april 1987.....Rotterdam........3u 22'
26 april 1987.....Utrecht..........3u 05'
1 november 1987...New York.........3u 12'
5 juni 1988.......Gent.............2u 56'
11 juli 1988......"Guldensporen"...3u 24'
23 april 1989.....Utrecht..........2u 56'
28 oktober 1989...Etten-Leur.......2u 57'
22 april 1990.....Londen...........3u 04'

Bij deze stelt zich de grote uitdaging én de daarbijhorende vraag: zal ik in de komende jaren het dozijn nog kunnen vol maken, en zo ja: waar en wanneer loop ik mijn twaalfde marathon??? Een kwestie die voorlopig nog niet aan de orde is, maar op de achtergrond en diep in mij roert zich entwat en gaat het af en toe weer kriebelen. Sporten is dan het goede antwoord, en lopen mijn groot plezier. Vandaag waren het er eindelijk nog eens 5.000 .... Als ik daar wat regelmaat in krijg, dan zou mits een rustige opbouw en een iets ascetischer levenswijze 2012 tot de mogelijkheden behoren. Neen, niet de Olympische marathon in Londen maar gewoon ergens in ons vlakke land en met wat vrienden en vriendinnen... wie weet!?

Om mij voor te bereiden ga ik alvast regelmatig naar de sauna teneinde de kilo's onder controle te houden en het lichaam rein en gezond. Zoals U ziet laat ik niets aan het toeval over: het hoofd isoleren bij middel van een welwillend gesponsorde wintermuts en steeds een handdoek bij de hand om opdringerige paparazzi te snel af te zijn. Een Duvels genot...

Buiten kleurt de herfst en dat geeft mij de gelegenheid om de grenzen van mijn fotografische mogelijkheden af te tasten.
In 't Park van Den Brandt staan deze kanjers voor mijn lens...

En dat we met snelheid de donkerte van de wintermaanden in duikelen zie ik door mijn slaapkamerraam. De ene ochtend is het helder en koud, de andere is het zwaar bewolkt en pikkedonker over de Polder. En dat gaat zo maar door...

Nog even geduld, en dan vliegt commandant De Winne in zijn ISS ruimtestation nog eens over: een rondje van 42.195 kilometer in anderhalf uur... Da's géén spek voor mijn bek!

Marco Polo

Niet, ook niet, noch... maar wel ...

Op deze historische negende november zal ik het in dit blogartikel niet hebben over de Berlijnse muur, ook niet over de Mexicaanse griep, noch over de whereabouts van Yanina Wickmayer.
Ik zal U daarentegen wel een kort verslag geven over het voorbije weekend. Simon en Marianne, onze Nederlandse vrienden van het eerste uur, gaven weer present in Antwerpen. Net als alle vorige keren was het een blij weerzien en vloog de ons toegemeten tijd! Gelukkig was daar, wat dat betreft, al meteen de als altijd goede scheurkalenderraad van Loesje: Als de tijd vliegt, vlieg mee!

Nu ik onze reünie vanop enige afstand beschouw is het, tussen het traditionele eten en drinken door, voorwaar een actieve én culturele tweedaagse geworden.
De zaterdagse wandeling door het "den Brandt-Nachtegalen-Middelheim" parken-trio was een voltreffer. Genieten onder de herfsttooi van al die verschillende prachtige en stoere bomen, maar ook van de beeldencollectie in Hoog-Middelheim.

Ik pik er twee uit: de strakke lijnen van deze madame deden ons denken aan Egyptische kunst, hoewel het er hier helemaal niks mee te maken heeft. Op dezelfde foto ziet het geoefende oog van de toegewijde lezer natuurlijk ook de witte worst.
Mogelijks een ode aan de "worsten" van Kommilfoo uit hun productie SPAAK, of toch ook helemaal niet...??

De tweede is die verdomd strak gestileerde ijsbeer die het bij mij iedere keer weer doet: in de zoo, op national geografic of in het Middelheimpark...

Thuis werd er voor het avondmaal ruim tijd uitgetrokken om foto's te kijken: het was weer lang geleden en dus wordt het bijbabbelen enigzins gestructureerd aan de hand van plakboeken die ons beider dames heel plichtsbewust en jaar na jaar speciaal voor gelegenheden als deze bijhouden.
Bij het haardvuur rondden we de nabesprekingen af en gingen met een meer dan goed gevoel te ruste.
Zondagochtend scheen de zon.
Zo hoort dat bij een vriendenreünie.
Na een uitgebreid en gezellig ontbijt, dat zo lang uitliep dat zelfs Bram nog mee aan tafel schoof, trokken we de Antwerpse binnenstad in. Hoeken en kantjes, verlaten straatjes maar ook toeristisch druk bewandelde paden, een terrasje zónder maar ook een mét drank en dus een ijverige ober (in dit geval toevallig weer een vrouw??), de Grote Markt, de kathedraal, de massa Hollanders bij wiens gedrag en houding onze vrienden niet altijd zo'n best gevoel hebben... Voor de tweede dag op rij een leuke wandeling! Mét inhoud!!

Op 't eind stapten we nog een galerij binnen: de Zwarte Panter in de Hoogstraat. Leuk ingericht en met een overvloed aan prenten, schilderijen en schetsen van één van onze hedendaagse Antwerpse kunstboegbeelden...

En daar dan weer foto's van...
Fred Bervoets: hij stond erbij, en keek ernaar !

Marco Polo

Hij ligt erin...

Het vloertje in de badkamer, annex berging is er in drie beurten gekomen. Na de maandagse ontruiming en de voorlopige "uitleg" van het tegeltjesmateriaal (foto 1) heb ik mij dinsdag bezig gehouden met het plakken van de mozaïeksteentjes (foto's 2, 3 en 4) om tenslotte vanmorgen de hele boel op te voegen (foto 5) en na de nodige uren drogen vanavond de aangewezen poetssessies uit te voeren, waarvan U het resultaat ziet op foto 6.

Om de lijstjesliefhebbers onder U van dienst te zijn geef ik graag volgende opsomming van de activiteiten:
1. Provisoir uitgelegd en gepast om een idee te hebben.
2. Begin van het plakken.
3. Nog efkes...
4. Alle steentjes liggen.
5. Snel gevoegd: dat moest wel!
6. Na drie keer poetsen...

Deze op mijn maat gesneden mini-onderneming is slechts de aanloop naar een herinrichting van onze badkamer-berging combinatie teneinde er een ordentelijke dressingruimte van te maken. Voor de kasten gaan we ons licht opsteken bij Kewlox, een firma waar we reeds eerder een pasklare oplossing vonden voor onze niet altijd evidente binnenhuisinrichtingsproblematiek. Morgen bestormen we eerst het internet, en na wat googelen komen we hopelijk de goede locaties op het spoor. Dan wordt het meten, combinatie kiezen, kleuren vergelijken, bestellen, vervoeren en monteren. Dit proces en zijn eventueel succesvol resultaat zal uiteraard het onderwerp uitmaken van een volgende blogsequentie. Ik houd U zoals steeds op de Poloiaanse hoogte!

Marco Polo

De tijd staat niet stil...

Met de in deze titel geciteerde boutade werd al menige openstaande deur ingetrapt. Ook nu kan ik er niet omheen dat het eerder om een bevestiging van een bestaand en alom erkend evolutieverloop gaat, dan dat het een wereldschokkend en dus blogwaardig item zou betreffen. De combinatie van factoren echter maakt het gegeven dan weer wél het vermelden waard.
Dikwijls gebruiken we deze uitdrukking om te melden dat de tijd zijn sporen nalaat. Kijk maar naar de modieuze sleet aan jeanskledij, de platgetrapte hakken onder mondaine schoenen, de uitgesleten treden van een middeleeuwse trap, een lekkende dakgoot, de rimpels in de huid van een oude....

Van een oude uitgeholde pompoen!!!
De fiere gladde huid van een new-look pumpkin verandert in geen tijd in een ruw verfromfraaid mombakkes dat met de dag boosaardiger gaat lijken. Toch mocht dat er mij niet van weerhouden ook die andere onderliggende betekenis in de praktijk te brengen en op een enigzins bewerkte wijze aan U te serveren.
Wil ik de mijzelf opgelegde karweitjes binnen de toegemeten tijdspanne tot een goed einde brengen, dan moet er tijdens deze herfstvakantie stevig gepresteerd worden.
Badkamer en annex berging dienden leeggemaakt om er dan aleerst een nieuwe vloerbedekking in te kieperen. Dat dit laatste zeer vlot verliep had wellicht veel te maken met het geoefende en dus zeer ervaren toeziend oog van een...

...oude pompoen!!
Inderdaad, geen tijd gehad om stil te staan...!!

Marco Polo

Holle dagen...

Allereerst wil ik mij bij U allen heftig en oprecht verontschuldigen omdat het weeral zo lang geleden is dat U hier nog iets nieuws kon lezen en/of bekijken. Bovendien moet ik mij ook diepgaand excuseren als ik bij enkelen onder U hoge verwachtingen mocht gewekt hebben met de aankondiging van een eventuele ommetoer langsheen Madrid. Het erotiserende tranendal, noch de daaraan gewijde tentoonstelling lagen deze keer op mijn route.
Des te meer valt er te tonen over het halloweense aspect van mijn vroeggestarte holle holidays.
In de eigenste achterhof liet een koppel uitgeholde pompoenen zich op zeer fotogenieke wijze vastleggen voor en door de soepetende familieleden. Dat hun oranje inhoud zorgde voor de gloeiend gladde vulling van mijn hongerige medemensen raakte hun holle bolle ego in de verste verte niet.

Een vriendelijke glimlach en een norse tronie: ze waren er in de ochtendnevel, onder het schrale middaglicht, met een extra flash in de vooravond en tot in de diepe duisternis...

De eerste dagen van mijn herfstvakantie heb ik doorgebracht in Salamanca: met la Pola op bezoek bij dochter Anke.
Twee basketmatchkes meepikken (eentje gewonnen, eentje verloren... maar dan net in de andere volgorde), paar keer lekker gaan eten, wandelen, een terraske, maar ook thuis voor het enige echte halloweenmenu gezorgd. Na Hoboken, Amsterdam, Essen en Holsbeek was het nu de beurt aan Salamanca om als locatie te dienen voor onze "1000 seconden"-pompoensoep!!
Net als bij de vorige gelegenheden werd ook hier met het restant van de oranje groente een ode aan de nacht gebracht.

Maar ook bij het prille ochtendgloren was de duivel nog present!

We konden deze keer genieten van een onvoorstelbaar aangenaam herfstweer. Zouden de Spaanse veroveraars de Indian Summer ook meegebracht hebben van hun ontdekkingsreizen?
Het heeft er alle schijn van.

Want kijk, onder een azuurblauwe hemel: vijgen na Pasen!!
Binnen handbereik, zomaar langs de dorpstraat in Montemayor del Rio tijdens een midweek-trip naar Bejar. Rijp en lekker...

Bij onze terugkeer op Charleroi Airport werden we al direct getracteerd op echt Belgisch herfstweer: wind en regen! Onderweg naar Antwerpen constant vlagen en wateroverlast. Schijtweer!!
Vandaag is het weer wel beter, maar de "holle" dagen worden vervangen door "volle" etmalen met klussen en karweien, opruimen en plannen, en vooral... hopen dat het lukt!!

Marco Polo