Laat... of té laat??!

Er is bijna een week overheen gegaan sinds ik voor het laatst het blogwoord tot U heb gericht. Mijn goede vriend en Pauselijke Hoogheid, Aloysius Primus, heeft echter op magistrale wijze het literaire gat gevuld met o.a. een verslag van een Turkije-reis door Hem en zijn Pauselijke Gade gepleegd in de loop van de voorbije maand. Signore Spaghetti van zijn kant heeft tijdens deze laatste week zelfs meerdere malen de blogpen ter hand genomen en ons vergast op foto's en proza betreffende zijn verblijf in de Portugese Algarve. Vergezeld van de immer stralende, veelal breed lachende en zoals steeds van een perfect functionerende tongriem geneden Ingritta heeft hij de zuidportugese bevolking op haar visserskwaliteiten gescreend en vastgesteld dat ook daar menigmaal achter het net wordt gevist, maar dat hun lijntje, gezien de hoogte van de kliffen, meestal langer is dan het onze.
Beide heren en dames krijgen hiervoor een welverdiende pluim. Gegeven hun expedities in het verre Turkije en het diep zuidelijke Portugal hoort daar tevens een vermelding bij in de notulen van de vader der ontdekkingsreizigers, Marco Polo mijzelve.
Wat bij deze is gebeurd!

Een van de redenen waarom het rijkelijk lang geduurd heeft alvorens Uw dienaar zich weer aan het schrijven heeft gezet was mijn aanwezigheid op "de fuif der 50-jarigen"... en de consequenties dientengevolge. De gevierden stonden erop (wat pijnlijke gevolgen kan hebben) dat ik geportretteerd werd op fotografische wijze en in een herkenbare situatie. Het heeft heel wat voeten in de Duvelse aarde gehad alvorens er een scherpe afbeelding (aan)geschoten was.
Het verkrampte stilstaan en niet bewegen, want anders is de foto niet goed, en het ondertussen herhaald tot op de bodem ledigen van de aangevoerde kelken liet de volgende dag diepe sporen na. Het ronden van de kaap van 50 is dan ook geen simpele zaak, en daarbij horen alle hens aan dek om het zware werk licht te maken. Daartoe draag ik zoals steeds graag mijn steentje bij!
Voor zover mij nog iets te binnen schiet betreffende deze festiviteit kan ik U én de organisatoren met blijdschap melden dat het niets dan goede herinneringen zijn die de oppervlakte halen.
Merci, ik -en bij uitbreiding "WIJ"- heb/ben ervan genoten!

Om af te sluiten verwijs ik met graagte naar mijn professionele collega's uit de nationale sportmedia voor de verslaggeving over de belevenissen van de Advocaat des Duvels, alias de kleine generaal. Ze gaan er nog plezier aan beleven, en wij aan de verhalen erom heen. Zijn soldaten zijn alvast gewaarschuwd:
op tijd zijn... of anders niks!!

Marco Polo