The four of us in Salamanca...

Blijkbaar had de nachtrust een goede invloed op het gestel van onze jonge vrienden, want zaterdagochtend verschenen Katrijn en Egon als eersten op de afspraak in de Calle de Toro. Weliswaar lieten een griepje en verkoudheid met migraineuse complicaties nog de nodige sporen na, maar om dit duo plat te krijgen is meer nodig. Aangezien het voor de youngsters maar een kort verblijf was mochten we geen tijd verliezen: op stap dus. We konden ook nu weer rekenen op een stadsgids met professionele kwaliteiten...

Zowel aan de poorten van de oude universiteit, bij de ingang van de nieuwe kathedraal als tijdens de wandeling op de torens van ditzelfde bouwwerk, ja zelfs in de menukaart van Las Conchas kregen we accurate en, al naargelang de locatie, historish, geografisch of cullinair ondersteunde informatie. Dat Katrijn iets makkelijker de aangewezen objecten kan vinden mag ons niet verwonderen, gezien haar geschiedkundige opleiding.
Egon van zijn kant heeft meer aandacht voor de fotograaf en weet dan weer feilloos de juiste pose aan te nemen voor het gekozen camerastandpunt. Een gracieus en dankbaar model...

Onder de feilloze begeleiding van La Pola vonden we weer zonder enige moeite de mooiste plekken van de Oude Stad en lieten we ons gaan in een onvervalste fotoshoot op de Romeinse brug met in de achtergrond de middeleeuwse skyline van Salamanca.
Maar ook mijn favoriete plekje voor een groepsfoto in de Calle de los Libreros werd niet vergeten.

Dat er in deze studentenstad altijd wel iets te doen is en ook het uitgangsleven niet wordt verwaarloosd merk je aan de vele bars en danscafé's. Overdag hermetisch afgesloten, maar goed herkenbaar voor wie weet waar hij of zij naar op zoek is. Zo maakt deze Andy Warhol van de enige echte Beatles het wel heel gemakkelijk om je tijdens de stadsverkenning te oriënteren en dan 's avonds laat de weg erheen te vinden. Terug is meestal veel moeilijker...

In de vooravond kregen we dan eindelijk waar we echt voor gekomen waren: een "meet & greet" met Anke, een "dikke" match waar zij nog eens liet zien hoe je én driepunters kan knallen én goed kan verdedigen, en dat alles in een unieke Spaanse supporterssfeer. Resultaat: 76-55 winst voor Salamanca.
Het geheel zorgde ervoor dat onze gasten compleet recupereerden en zich steeds beter gingen voelen, met als gevolg dat de oudjes na de cena in de Casa Paca huiswaarts keerden en de jongeren nog een stapke in de wereld zetten. De rest van het verhaal is wél voor publicatie vatbaar maar doet niet meer ter zake. Of toch wel:
"We gaan nog terug, maar dan als we echt 100% zijn!!"

Marco Polo