Afronden...

Het moest er eens van komen: onze Spaans-Franse vakantietrip loopt op zijn einde. En geloof het of niet, net nu lijken de goed weer-goden een pauze te nemen. Gisteren deed de zon nog een prijzenswaardige poging om door de ochtendbewolking te breken, maar daar bleef het dan ook bij. Het leverde mij, en bij uitbreiding ook U waarde lezers en lezeressen, wel onderstaande prent op die geheel in de traditie van mijn vriend Pjottr een doorkijk biedt op de meteorologische status van het hemelfirmament.

Later op de dag trok het grijze wolkendek helemaal dicht over Cesseras en de nabijgelegen Montagnes Noires. Het was de ideale gelegenheid om nog eens te toeren hier in de buurt. Eerder deze week hadden we het in de laagvlakte gezocht met een boottrip op het Canal-du-Midi. Eindelijk was het dus zover, en konden we een stukje van dit werelderfgoedmonument van dichtbij bewonderen en beleven. Met dank aan de schipper van de Saint Ferréol, die er een aangename en leerrijke trip van heeft gemaakt.

Zoals U ziet was het toen wel mooi weer. Gisteren trokken we hogerop en maakten een rit door die befaamde Montagnes Noires. Ideaal op een nog warme maar reeds grijze dag is dan wel een bezoek aan de grotten. Wij hadden ons laten lokken door de reclames voor en de verhalen over Le gouffre géant de Cabrestine. Heerlijk fris met de constante 14°C en een lust voor het oog: kijkt U zelf...

Later op de dag moest, na een stevige lunch op La place de la Grande Fontaine in Caunes, de abdij van het gelijknamige stadje eraan voor een bezoek van Pola & Polo. Op de terugweg passeerden we door Citou. Wereldvermaard, in de Minervois en omgeving, om zijn zachte uien. Marco zou Polo niet zijn als hij Pola niet de velden had ingestuurd om er een paar kilo van te "ramasseren".
En zo geschiedde...

Ondertussen hield het grijze weer aan en kregen we bij aankomst op de camping voor het eerst tijdens deze uithuizige zomer te maken met een urenlange regenbui. Dan maar onderdak voor een gezamelijk aperitief, een hapje om de honger te stillen en uiteindelijk voor de televisie om de prestaties van de Belgische atleten te volgen op de slotdag van het EK in Barcelona. Tia zal weer veel bokes moeten eten vooraleer ze er opnieuw helemaal zal staan, en misschien drukte de favorietenstatus deze keer iets te nadrukkelijk op de schouders van de mannen in hun 4 x 400m finale. Toch een dikke proficiat aan het viertal: brons op een EK is niet iedereen gegeven.

En dan ben ik nu gearriveerd bij de afsluiter van deze vakantiereportages.

Ik laat de deur, net als de hierboven getoonde luiken, evenwel op een forse kier staan zodat er uitzicht blijft op meer. De brievenklep in het linkerluik mag U uiteraard gebruiken om Uw post, in deze Uw "comment", te deponeren. Wij rusten nog een dagje uit (!), genieten al opnieuw van een zonnige uitkijk, hebben vanavond nog een afsluitend etentje tegoed in de Auberge du Vigneron en keren morgen na het inpakken en tent-opruimen terug naar de heimat.

Met dank voor Uw nooit aflatende interesse en steeds wederkerende inspanning om U toch maar door deze regels te wroeten.
Waarvoor mijn oprechte gevoelens van erkenning en respect,

Marco Polo