Na de zondvloed...

"... stevige pompoenen op komst...!"
Met deze vaststelling besloot ik heel lang geleden, net na de tijd toen de dieren nog spraken, mijn laatste blog-epistel.
De vlag dekte slechts een fraktie van de lading, wat echter meteen een duidelijk zicht op de genoemde pompoenen opleverde. Het bericht waarvan hier sprake, dateert van enkele dagen voor de zondvloed.
Dit evenwel geheel ter zijde.
Voor wie het al mocht vergeten zijn: vorige week maandag beleefden we de natste augustusdag in 14 jaar. Er viel toen meer water op die ene dag dan anders in een hele oogstmaand tesamen. En tijdens dat bewuste etmaal startte onze missie "Sunparks De Haan".
Voor de derde keer in evenzoveel jaren brachten La Pola en Uw nederige blogreporter een midweek door in een zonnepark met hun drie kleinkinderen. Een mens wil daar dan echt van genieten, heeft met zo'n drie kleppers zeker zijn of haar handen vol en laat na wijs beraad de laptop thuis. Gevolg: blogstilte ...
Ik zou U heel wat kunnen vertellen over die vijf dagen, maar het zouden vijgen na Pasen zijn. Sta me toe U mee te geven dat het een heel leuke periode was, dat we in die vijf dagen van kletsnat herfstweer naar een schitterend zomerweertje zijn opgeklommen,
dat samen een ijsje eten ook heel gezellig kan zijn, en dat het voorstel om volgend jaar een vierde editie op poten te zetten met eenparigheid van stemmen is goedgekeurd.
Bij thuiskomst bleek er niet zoveel veranderd te zijn: niet bij ons, en ook niet bij de onzen. Nog minder bij hen die op federaal niveau voor ons en de onzen geacht worden te zorgen. Het meest schokkende nieuws in deze jaarlijks weerkerende komkommerperiode bereikte mij vanuit Frankrijk. Brother in arms, ex-collega in ruste, huidig Blogger-maatje, Facebook-vriend en dus online-contactpersoon bij uitstek Pjottr-PeterPignans, wist mij te vertellen dat in de regionale nieuwsuitzendingen van FR3 kond was gedaan van het feit dat de enige echte naturistische en dus blote-poepen Ardèche-camping
La Plage des Templiers gesloten wordt. Exit Jacques en de zijnen. In de voorbije 30 jaren moeten wij daar een kleine 20 keer gepasseerd zijn, aan gemiddeld zo'n 10 overnachtingen per kampeerperiode.
Het zal mijn (bloot) gatje varen...!
Om deze onheilstijding te verwerken heb ik mij zonder dralen op de volgende activiteit gestort. NELEENPIETER zijn getrouwd. Katie en Eli, moeder en verwekker van de bruid, hadden ons samen met Leen en Nolle en al de bijhorende kinderen uitgenodigd om dit samen en in het bijzijn van nog vele anderen te vieren. De Oesjmahara's waren dan ook in grote getale aanwezig. In Leuven werd het ja-woord gegeven en in de gebouwen van de abdijhoeve van Geldenaken, L'Abbaye de la Ramée, werd gedronken, gegeten en gevierd.

Na een prachtig feest hebben we gebruik gemaakt van de ruim voorhanden zijnde accomodaties om ter plekke te overnachten en de daaropvolgende dag met een uitgebreid ontbijtbuffet te beginnen. Daarna werd de terugtocht aangevat, maar niet zonder eerst even halt te houden bij de Romeinse grafheuvel die daags voordien bij aankomst in Jodoigne reeds onze aandacht had getrokken.

Een prachtig hoge tumulus die de omgeving beheerst... en het bekijken meer dan waard is, zeker vanuit de rue du TUMULUS !
Bij thuiskomst bleek mijn pijp ver leeg te zijn, en restte er mij niets meer dan er een luie namiddag en avond van te maken.
De ultieme zoektocht naar De Duiker en De Kleine Reuzin als afsluiter van de ZVA is er dus niet meer van gekomen. Ik maak graag gebruik van onderstaande prent om U een idee te geven van de ware grootte van deze figuren.

De foto is van de hand van mijn vroegere buurjongen en vriend des huizes, Mario J.: voorwaar een getalenteerd portrettentrekker
Zo ziet U maar: niets is wat het lijkt, zelfs grote pompoenen en tot nieuws versneden komkommers kunnen hier niet aan tippen.
En na regen...

Marco Polo