Swift Eagle heeft het gehaald.Nadat ik in een vorige blog de kandidaten om mijn leeshonger te stillen op een rijtje had gezet bleek de keuze helemaal niet zo moeilijk. Om eerlijk te zijn was er zelfs geen sprake van keuze. Ik nam het bovenop liggende Sacred Hoops van het stapeltje boeken, bladerde even losweg door de soepel in de hand liggende first paperback edition uit 1995, pikte er een paar hoofdingen en losse zinnen uit en was vertrokken. Na enkele pagina's kwam al het gevoel dat ik er helemaal klaar voor was. Af en toe komt er een woordenboek aan te pas om niets te missen van de diepere achtergrond uit het coachingverhaal van Phil Bones Jackson, maar voor de rest is het in een meer dan verstaanbaar 'basketbal'Amerikaans geschreven waarmee uw schrijvende dienaar weinig problemen heeft. Dit leerrijk boek over de opbouw van een heel aparte coachingfilosofie valt mij op een ideaal moment in de schoot.
Ik had er al wel van gehoord, maar opnieuw was het die dekselse Bramminator die ook nu weer quasi achteloos een boek achterliet op mijn bureautafel. "Het is misschien wel iets voor jou, om tijdens de vakantie te lezen. Ik neem het daarna wel weer mee..." En weg was hij, terug naar Amsterdam. Merci zoon, weer een schot in de roos. Nadat je mij ooit WOODEN cadeau deed, met de opmerking dat ik mezelf er wellicht in zou terugvinden (wat dan ook gebeurd is!) en vorig jaar het basketvlammetje weer aanwakkerde met The Book of Basketball (waar ik nog steeds heel veel plezier aan beleef) beschouw ik dit ten derde male als een subtiele poging om mij weer op de basketballrails te krijgen. Misschien is de Zen-benadering van coach Jackson wel net datgene wat ik op dit keerpunt in mijn leven nodig heb. Stoppen met werken, het pensioenleven instappen en tijd maken om eens rustig te overschouwen hoe we daar mee om zullen gaan. Moet er nu niets meer, of mag het net nu weer gaan gebeuren? Ik ben er nog niet helemaal uit. Ik ben dan ook nog maar halfweg in het boek. Er volgen zeker nog heel wat stappen die verweven zitten in de resterende 120 bladzijden. Daar kijk ik naar uit en probeer zoveel mogelijk inspiratie op te doen uit de verhalen van Swift Eagle, de Lakota-naam van coach Jackson, die na het afgelopen seizoen 2010-2011 zijn retirement aankondigde.
Kijk eens aan: heer Polo gaat samen met Phil Jackson op pensioen.
Ik Zen goe bezig...
Marco Polo
2 opmerkingen:
Geen woorden, gewoon een glimlach op m'n gezicht (en dat op een loodzware en vermoeiende dag).
Gaan op die rails! Het Belgische basketbal zou er zeker en vast wel bij varen...
Een reactie posten