Brazil 2011 - Part One

Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad alvorens ik hier aan bloggen ben toegekomen. Al bijna evenveel als er mee gemoeid waren om Europa achter mij te laten en de grote plas over te steken. Polo & Pola vorige week vertrokken om vanop onze nationale luchthaven af te reizen naar Brazilië. Aan ons heeft het niet gelegen, en al evenmin aan onze buren die gebruik maakten van dezelfde taxi én hetzelfde vliegtuig namen naar Lissabon, maar de geplande vlucht werd een uur uitgesteld. Dat uur hadden we nodig om de aansluiting te halen in Portugal. En wat dacht U? Inderdaad, de vlieger was gevlogen en wij mochten overnachten in Hotel Roma, Lisboa. Uiteindelijk zijn we zaterdagmiddag vertrokken, nog eens 3 uur later dan gepland. Dit alles betekende dat ik mijn maat Lucas pas met een volle dag vertraging weerzag, wat na 40 jaar eigenlijk niet zo'n groot verschil meer uitmaakte. Hij stond ons op te wachten in Saõ Paulo en was de volgende dagen een schitterende gastheer. Gedurende twee dagen voelden wij ons meer dan welkom bij hem en zijn vrouw Maria.

Hun prachtig zelfgebouwd huis in een schitterende tuin was voor ons de ideale plek om bij te komen na de vermoeiende reis. De jongeling die in 1973 met twee koffers en 1000 US$ op zak hier aankwam heeft duidelijk goed geboerd en voelt zich prima thuis in dit immense land. Het ga je goed Lucas. Ik wens jou, je vrouw en kinderen nog veel schitterende jaren en leef maar verder 'als Lucas in Brazil'. Nogmaals dank voor de toffe dagen samen.

Van Jacarei-SP zijn we doorgevlogen naar Belo Horizonte, waar we met Fernanda een week gingen rondtrekken. Ook hier wachtte ons een leuk weerzien. We hebben elkaar ondertussen al meerdere keren ontmoet en dus gaat alles vlot zijn gang, We huren een auto en vertrekken naar Ouro Preto, een historische stad in de mijnstreek van Minas Gerais. Spectalulair is het minste wat je van deze plaats kan zeggen. Supersteile straatjes, grote en kleine kasseien en kerken alom. Fernanda sluit een verbond met la Pola, en samen gidsen zij mij door dit prachtige stadje.

De geschiedenis laat zich ook hier lezen in de vele gerestaureerde gebouwen. Sporen van de goldrush zijn te vinden in de mijnen, de slavenverblijven, de herenhuizen van de Portugese bezetters en ook in de vele kleine restaurantjes en marktjes. En wanneer ik 's morgens wakker word is dit het uitzicht door het kleine slaapkamerraam...

Op 7 september, dag van de Braziliaanse onafhankelijkheid, maken we een rit met het stoomtreintje naar Mariana. Nog een kleine mijnstad in de buurt, met een even donker slavenverleden als Ouro Preto, Maar dan maak ik mij de bedenking dat heel dit verhaal van slavernij, onderdrukking, uitbuiting en dies meer mij niet geheel onbekend voorkomt en behoorlijk Belgisch-Congolees gaat klinken. Ik laat het er maar bij en dommel tijdens de terugweg even in op het traag sjokkende stoomvehikel...

Soms neemt een reis een niet vermoede noch geplande wending. Ons verblijf in Lissabon was er een voorbeeld van, maar gisteren was het weer van dattum. Deze keer echter in een zeer positieve zin. Een Fransman die in Belo Horizonte woont bracht ons op het idee om een themapark over hedendaagse kunst te bezoeken. Inhotim laat U kennis maken met een heel ander Brazilië. Een schitterende tuin met honderden soorten palmbomen en orchideeën herbergt een prachtige verzameling kunstwerken in openlucht en een hele reeks galerijen waar kunstenaars van over de hele wereld hun kunnen exposeren. Schitterend...!!! Niet gemakkelijk om een foto te kiezen, of toch...

*** deze foto wilde er niet meer op*** ook de Braziliaanse vleugel van Blogger heeft zo af en toe zijn eigen mankementen
De Beam Drop van Chris Burden, die we twee jaar geleden aan het werk zagen in het Antwerpse Middelheimpark, heeft hier wel een heel speciale locatie afgedwongen: on top of the hill ! Het park in zijn totaliteit laat zich het best omschrijven als een Middelheim ³ + nen Botanique ²
En daarmee ben ik bij het einde van het eerste verslag. Morgenvroeg vliegen we naar Goiania, maar eerst gaan we nog eten met Rafael...

Abraços para todos!

Marco Polo