Leonard Cohen *****

Op de valreep, het nippertje. Puur toeval, a lucky shot, absolute last minute. Een mens moet al eens geluk hebben en dient zich daarenboven te laten leiden wanneer de gelegenheid zich voordoet. Zo verging het Uw dienaar gisteren via Facebook: Hanne C geeft 2 kaarten weg voor Leonard Cohen's optreden diezelfde avond in het Sportpaleis. Ik blijk de lucky bastard te zijn die eerst reageert op haar status. Kort daarna ontvang ik een mail met daarbij de e-tickets. Afdrukken, douchen (m'n aaigen wassen!), eten, eindje met de auto, dan tram 6... Om acht uur zitten wij in blok 128 en zien iets later een fitte zeventiger het podium oprennen: Mister Leonard Cohen groet het publiek, en laat er geen twijfel over bestaan dat hij helemaal klaar is om er een onvergetelijke avond van te maken. Hij heeft meer dan zijn gelijk gehaald. Ten bewijze daarvan: het werd een subliem optreden.

En laat 'zeventiger' maar klinken als een understatement: de man wordt weldra négenenzeventig en sloft niet maar rent het podium op, gaat veelvuldig door de knieën en staat telkens even fluks weer op. Hij verlaat de stage ook steevast huppelend als een dartele hinde. Een elf. Een elf van achtenzeventig. Is hij nu 11 of 78...?
Hij noemt zichzelf een golden boy die alleen maar zijn talent gebruikt. Tegelijk is hij echter een meester in het dankbaar een respectvol omgaan met anderen: zijn muzikanten, technici, de crew én het publiek.  "Thank you for climbing all those stairs to find your seats up there..." richt hij zich tot de mensen op de bovenste ring. Bedankt Mister Cohen voor het prachtige optreden, en bedankt Hanne voor de kaarten. Ik kan er weer even tegen...

Marco Polo