Wieder gut gemacht?

Allez vooruit, november zit er ook al op. Nog één maand voor we 2014 schrijven, maar wat voor één. 't Zal er weer zijn voor we het goed en wel beseffen. Zo gaat dat, zelfs voor een teruggetreden "leraar L.O."die zichzelf quasi absolute rust wilde opleggen zijn er zoveel dingen te doen en niet te laten dat de tijd als een razende voorbij vliegt. Ik wil dat tijd-racen niet zomaar en met lede ogen aanzien en besliste enkele dagen geleden om weer een tandje bij te schakelen en in het wiel van een mij voorbij stormend peloton te kruipen: de homeo-draad terug opgepikt en dus af en toe een uurtje op de hometrainer met een stukje film voor de neus. Gaat goed voorlopig: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet en kan ik in de toekomst weer wat opbouwen. Daarnaast blijf ik het alledaagse om mij heen met een net niet alledaagse aandacht in ogenschouw nemen om het geheel ten dienste van U, mijn zeer gewaardeerde lezer-, -es- en innen alsnog en met geregelde tussenpozen de blogrevue te laten passeren. (Een zin waarbij al minstens één kwissende lezeres, ik noem geen naam/namen, de kriebels heeft gekregen. Een pilleke kan helpen, om het daar maar bij te houden...)
Nu ik, zelfgestuurd óf geheel ongewild en dus en stoemelings, in de aardrijkskundige buurt ben aangeland ga ik deze geografische wending meteen gebruiken als naadloze overgang naar volgend item.
Een jaar geleden, tijdens de Van Cauwelaert-Meulenaere heisa, besliste ik om de Knack te laten voor wat hij was. In april zei ik mijn abonnement op en van dan af hoefde ik niet meer te wachten tot woensdag... om een beslissing te nemen. Daarmee was het echter niet gedaan: er volgden een informatief schrijven, een abonnementsvoorstel met hoge korting en nu ligt hij gedurende twee maanden opnieuw 'gratis' in mijn brievenbus. Ongevraagd, zomaar, helemaal voor niets. Een poging tot Wiedergutmachung. Bijna geslaagd zou ik zeggen, totdat ik het volgende artikel onder ogen krijg.

Jeroen De Bruyn schrijft (ik schreef bijna 'blogde') over een triviaal onderwerp in wat zij daar hun 'Wereld'-hoek noemen. Mooi meegenomen, niet te zwaar op de hand, vlot uit de pen. Maar als de Knack de Knack wil zijn en blijven, dan moet ook een lichtvoetig journalist zich aan de algemeen aanvaarde geografische afspraken houden en in zijn geschriften de heersende wereldoriëntatie respecteren. Of is Jeroen het noorden kwijt? Jong en onervaren? Maar wat dan te denken van de senior-writers die naast hem werken en allicht over zijn schouder meegluren, de hoofdredacteurs die over de aparte bijdragen gaan en de eindredactie die finaal haar fiat moet geven? Niemand van de hele Knack-vestiging die nog thuis is en/of de weg weet op de Europese landkaart?
Nederlanders zijn 'onze' Noorderburen, wij zijn 'hun' Zuiderburen en de Fransen de 'onze'...
Het zal bij die twee gratis maanden blijven!

Marco Polo