Zoals U in dagspatiën nog net op de vingers van één hand hebt kunnen natellen blijft er een behoorlijke tijdsruimte zitten tussen mijn publicaties en mag het tempo zeker wat opgeschroefd worden. Daarmee is Heer Polo natuurlijk niet de enige zieke die in aanmerking komt voor een plaats in het aangehaalde bedje: toen ik ons nationaal kapitaal aan potstampers de eerste keer in 'actie' (sic) zag schoot mij hetzelfde door het hoofd. Schakelen jongens, gaz geven, af en toe een spurtje trekken, beweging in het spel! Mag het een ietsje méér zijn...?? Ik ben natuurlijk geen kenner en al helemaal geen analyst noch verslaggever, maar toch was ik niet de enige blinde die zag dat het niet goed was in de wedstrijd tegen Algerije. 'Statisch en futloos' noemden we dat vroeger. Geduldig voetballen orakelen de voetbalspecialisten de bondscoach achterna. Het is van 'niet beter kunnen' zeiden we vroeger. Nu vinden spelers én T1 dat ze het goed gedaan hebben, dat er goeie dingen te zien waren en... dat het na de rust nóg beter werd. Dat het na de rust beter werd zal ik niet tegenspreken en mag ook onze verwondering niet wekken, maar 'nóg'...??! Enfin, de invallers hebben het goed gedaan: volgens Bob Peeters lag het aan de positie, edoch ik volg maar al te graag Jan Mulder die ook meer fan is van het swingende en beweeglijke veldspel en de oorzaak zocht in de snellere combinaties die Mertens & Co tijdens de tweede wedstrijdhelft op de Braziliaanse grasmat legden. Meteen voel ik mij betrapt en ik pleit schuldig: ja, ik heb na de match naar Canvas gekeken. Gelukkig was daar echter Mulder Sr die nóg beter spreekt en schrijft dan hij vroeger voetbalde in de rangen van Anderlecht, toen dat nog stond voor zwierig en alles overrompelend sambavoetbal. Dat waren nog eens tijden...
Bij deze hebt U dan ook kunnen vaststellen dat MP heeft toegegeven aan de drang en zo stilaan meer en meer voor het televisiescherm te vinden is om grote delen van -, tot soms volledige matchen van deze voorronde te volgen. Met wisselende graad van genoegdoening weliswaar, en dan blijft daar gelukkig de mute-, zap- tot en met de aan/uit-toets. Voor alles is een oplossing!
Dat bleek ook tijdens het einde van onze Andalusië-gang. Was het de stress, de warmte, een stijgende vermoeidheid, een al even oplopende leeftijd of een combinatie van dit alles, maar tijdens de op één na laatste nacht op het Iberisch schiereiland sloeg mijnen tikker nog eens tilt. Even afwachten, pilleke extra, beetje beter, toch maar wandelen, terug naar af, ruggespraak met het cardiologisch thuisfront, naar het hospitaal van Antequera en daar op de urgència aan de monitor en de infusen. Een ervaring! Tegen middernacht was mijn hartelijke drumsolo afgelopen en... mocht ik beschikken. Alleen na fel aandringen en de telefonische tussenkomst van een reisverzekeringsarts in België werd ik niet op straat gezet en mocht ik de nacht verder doorbrengen in het hospitaal. Volgende dag naar de luchthaven in Malaga en 's avonds zonder problemen terug naar Hoboken. Eind goed, al goed... maandag al op cardiocontrole en zoals ik ook de vorige alinea afrondde: voor alles is een oplossing!
Gun me dus even de tijd om middels enkele kortere bijdragen terug in het blogritme te raken. Wees gerust, dat gaat zeker lukken. Voor U het goed beseft zal daar weer de zucht zijn naar wat minder en wat kalmer aan, niet zo hoog van de toren en niet te complex in de presentatie en de verwoordingen. Doe maar weer normaal, da's zeker gek genoeg...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten