Neen niet 'Van Rompuy', hoewel ik voor vandaag een heel kladje klaar had over de verkiezingen die alweer vier maanden achter ons liggen en over de wel heel duidelijke uitslag die er het resultaat van was. Maar ook dat als gevolg daarvan een zeer delicate puzzel moest gelegd worden om tot een werkbare coalitie te komen. Dat het allemaal weer heel veel voeten in de regionale polderklei heeft gehad voor er witte rook uit de Vlaamse schouw kwam en dat op federaal niveau de kaarten nog veel moeilijker liggen. Daar komen ze zelfs handen en voeten tekort om ons uit te leggen waar ze naartoe willen, hoe de vork aan de steel zit en of er hoe dan ook nog een lepel in de rijstepap staat...?!
Dat alles stond er in het klad en kort samengevat ook dat we ons misschien in dit melk & honingland nog niet al te veel zorgen moeten maken over het nu, maar des te meer over morgen en overmorgen. Toen zag en las ik dit...
vader, echtgenoot, muzikant
en mijn vriend Erik van der Wurff
aan de gevolgen van kanker overleden.
tweeënvijftig jaar
waren we onderweg naar ergens
om er te gaan spelen
tweeënvijftig jaar
waarin ik zijn zanger was
hij mijn pianist
tweeënvijftig jaar zongen we
voor onze vaders onze moeders
als liefde zoveel jaar kan duren
'Drink en zing op jou
om alles wat in ons
nooit meer verdwijnen kan.'
Herman van Veen
Ik wist dat mijn kladje in de prullenmand kon. In deze simpele verzen, ontdaan van al het bijkomstige en vrij van bombarie, gefileerd en uitgebeend zoals hun teksten en muziek steeds dichter bij de pure eenvoud kwamen, neemt Herman afscheid van zijn vriend en geeft hij Erik alle eer die hem toekomt. Mooier kan toch niet, dat raakt mij diep. Een goeie reden ook om eindelijk nog eens een tekst die het meer dan waard is te copie-pasten en mij te onthouden van verder politiek en ander geleuter. Erik en Herman, jullie hebben mij ontelbare keren laten genieten, rillen, zuchten, lachen, huilen, nadenken, reflecteren, verzuchten, glimlachen, en dat alles reeds tientallen jaren voor er van emoticon's sprake was. Het wordt wennen zonder Erik op die pianokruk. Ook voor mijnheer van Veen...
Marco Polo
1 opmerking:
Sommige vriendschappen zijn onverwoestbaar en overstijgen de ultieme aardse grenzen. Begrijp nog altijd niet waarom 3 op 4 huwelijken mislukken. Al is dat hier wellicht niet aan de orde. Of toch? (Of doe ik teveel aan projectie op dit ontieglijke uur?).
Een reactie posten