CHALLENGER 69 ....

Het moest ervan komen: waag je één keer op het pad van de "ernstige" bespiegelingen, en iedereen, lees "Jan en klein Peerke", begint zich zorgen om je te maken. Op zeer subtiele, niet-kwetsende maar respectvolle, niet betuttelende maar zeer empatische wijze wordt de vraag gesteld waarom de heer Polo zich aan het "ernstige" heeft begeven?? Zou Marco zich niet beter thuisvoelen op het vlak van de clownerie en dwaasgeestige onnozelheden? Is een bocht van 180° wel verantwoord, en dan zeker op deze leeftijd ?? Wat is de reden van deze omschakeling ??

Ik zou het echt niet weten, jongens & meisjes !!!
Wat mij betreft gaat het hier zelfs niet om een omschakeling, maar eerder om een niet in te schatten verwisseling van benaderingswijze ... die hoe dan ook niet "au sérieux" moet genomen worden !!
Trek het je niet aan: Polo zal altijd Marco blijven, en daar is geen kruid tegen gewassen...

Terug naar de orde van de dag: vorige week kon ik jullie met vreugde mededelen dat ik na meerdere jaren eindelijk opnieuw over de grens van één uur joggen was geraakt.
Enkele dagen later waren het mijn leerlingen op Pito die de aanzet gaven tot een meer dan behoorlijk tussendoortje, en vanmorgen was het opnieuw "van datte" ... !!!!
Sloomweg wakker worden met de zachte roffel van regendruppels op het schuine dak, beseffen dat het zaterdagochtend is, en dat er gezien je sabbat-instelling écht geen fluit te doen is, zou in de meeste gevallen moeten leiden tot een zich nog eens omdraaien in het warme nest, eventueel op zoek gaan naar ander leven onder het dekbed, misschien zelfs doelloos liggen staren naar het plafond .... maar in des Polo's geval is dit het moment om te overwegen toch maar de bedstee te verlaten, loopspullen aan te trekken, en op pad te gaan....
En zo geschiedde ...
Al lopend ontvouwt zich een plan in mijn stilaan helder wordende geest: vandaag zou heer Polo zijn grenzen opnieuw overschrijden !
Je hebt niet voor niets de naam van een ontdekkingsreiziger als pseudoniem gekozen !!!
Opeenvolgende referentiepunten op mijn joggingparcours leveren goede resultaten op: net als vorige week voelen de benen goed aan, is ademhalen geen probleem en heerst er tussen beide oren nog steeds dezelfde chaos ...
Na 30 minuten besluit ik niet terug te keren op mijn stappen, maar gok op een "grote ronde" !!
Zij die de omgeving kennen, en mij ooit vergezelden op een ochtendloopke, weten dat "via de Kapelstraat" leidt tot een zware keuze: aan de spoorweg links of ... rechts naar 't Fort.
Dat is het vandaag dus eindelijk nog eens geworden: naar Fort 8, en daar een toerke rond de gracht ... En nog altijd gaat het goed: traag, maar goed ...
Daarna wordt het plannen per kilometer (op dit moment rond de 6 minuten: ik loop te rekenen als een overjaarse kilometerteller aan 6 Bfr/km) ... het blijft gaan, of beter : ik moet niet gaan, kan blijven lopen ...
Kom Polderstad binnen, maak een rondje achterom, Graspolderlaan ... ooohhh !!!
Ondersteboven ... "over kop" ... : 69 !!!

De hele dag heb ik al een goed gevoel ...
En ik ga eens terug kijken in mijn loop-dagboeken ...

• 17 september 1986:
• lopen om 18.00 u
  
• het weer was fris maar OK
  
• afstand : 8 km, parcours: licht heuvelend, 4x Fort 8 !!!
  
• Rustig gelopen. Toch niet 100% ...

• 17 september 1987:
• rustdag ...
• was een kalme week in de opbouw naar NYC Marathon 187

Sweet memories ...


Vannacht wordt het koud ...
Maar morgen schijnt de zon weer, en dan speel ik met Joke & Wout ... "tikkertje op den hoge" !
Vandaag heeft Witse al een knuffel gekregen ...



Marco Polo