Valentijn 2007

Spitsuur
14 februari , 8.54 uur ...
Voor de zoveelste keer deze "winter" tracht Polderstad onder een troosteloze regenbui te ontwaken. Pletsende waterdruppels kappen puttekes in het vijveroppervlak.
U weet wel: de paringspoel achter mijn tuin.
De copulerende padden laten hun plezier niet bederven en geven verder van (kletsnat) katoen. Wormen en pieren, die door de voortdurende neerslag zowat moeten verzuipen in de gesatureerde bodem komen, gewekt door de stampij van de padden en gelokt door de zachte temperaturen wat vroeger naar de oppervlakte, op zoek naar lucht en redding.
Honderden grondkruimelhoopjes duiden op evenzovele ontsnappingsroutes ... om de ex-Oostberlijners jaloers te maken.
Dat is echter zonder het gevogelte gerekend: nog nooit heb ik binnen enkele minuten zoveel verschillende vogels boven en rond de tuin waargenomen. Allemaal aangetrokken door het verse voedsel dat plots zo massaal te voorschijn kwam ??
Mezen, mussen, meeuwen, dé reiger, enkele roodborstjes, eenden, ganzen, eksters en merels, kraaien, tortel- en bosduiven, vinken en waterkiekens ...
Een drukte van jewelste, vliegen en fladderen, scheervluchten, en gewaagde landingen, hip-hoppen tussen de kapstokbomen, iedereen nam deel aan deze nooit vertoonde ochtenddrukte. Op de tegenoverliggende vijveroever onstaat een stellingenoorlog tussen meeuwen en kraaien om het meeste pierenland te bezetten.
Alleen een waterkieken met hoogtevrees zat wat moedeloos vanop het tuinhuis toe te kijken. De angstsporen waren duidelijk zichtbaar ...

Buurmeisje van Bobbejaan
Dit vogeltafereel is nog aan de gang terwijl ik mijn ontbijttafel klaarmaak, en Friedl Lesage haar "Beste moet nog komen"-gast aankondigt: Bobbejaan Schoepen.
Voor mij een zeer interessante uitzending, want ... ik ken één van zijn buurmeisjes.
Zij woonde in de Gendarmerielaan in Boom, vlak tegen de "route". Modest, want zo heette Bobbejaan toen eenvoudigweg, woonde net achter de hoek.
Toen zij een jaar of tien waren speelden zij "schieten" met de knikkers. Josfine, zo heette dat buurmeisje , was heel bedreven in dat jongensspel, en bleef dikwijls als laatste in competitie om dan met Modest de finale te spelen. Alle kinderen van de straat stonden daar op die hoek toe te kijken. Twee keer won ze zelfs, en toen was het voor Modest genoeg geweest.
Later waren ze in de jeugdbeweging van Jozef Cardijn: hij bij de Kajotters en zij bij de Kajotsters. Ze heeft de opkomst van de fluitende jodelaar vanop een korte afstand gadegeslagen, tot in de jaren vijftig : toen ging Bobbejaan de internationale toer op en Josée met haar Pierre naar Essen.
Daar werd zij mijn moeder... !
Deze compilatie ga je nergens zien, maar voor de rest is Bobbejaan tegenwoordig in zowat alle kranten, tijdschriften, radio- en tv-programma's terug te vinden.
Jodelie-Jodelaaa !!!

Film-journaal
Deze week waren A Beautiful Mind en La Vita è Bella goed voor respectievelijk 60 en 65 km pedaalwerk ...

... en morgen is het aan Aloysius Primus !!
You better be ready !!!

Marco Polo