Hij is terug in onze polder.
Vanmorgen in de hele vroege uren, lang voor de vijverfontein tot leven kwam, klonk hij heerlijk helder tussen het ochtendkierewiet, de roekoekoe en het suskewiet van de andere zangvogels.
Een paar dagen geleden had ik in een radioprogramma gehoord dat de koekoek in onze streken met uitsterven bedreigd werd. Door de niet te stuiten klimaatsveranderingen zouden de andere zangvogels, die als leenouders dienen voor het koekoeksei en het daaruit voortkomende jong, te laat uit het zuiden terugkeren.
De koekoek zou zijn ei niet op tijd kwijt kunnen en dus met de gebakken peren zitten. Aangezien uit peren, en al zeker niet uit de gebakken exemplaren, geen koekoeksjongen voortkomen zou de soort dus echt wel eens in de problemen kunnen geraken.
Vandaag echter voel ik mij een heel pak geruster: ook later op de dag, in de eerste zinderende middagwarmte klonk zijn roep onophoudelijk en bij regelmaat uit de toppen van de populieren.
Als hij in de Hobokense Polder, met zijn 55 variëteiten alhier-broedende zangvogels, geen adoptiebroedparen vindt voor zijn kind, dan zal het nergens lukken.
Het is dus ook meer dan waarschijnlijk aan dit Polderexemplaar te danken dat mijn periodieke homeo-slaap vandaag eindelijk onderbroken werd. In de voorbije periode was ik er niet meer in geslaagd om nog tot een serieuze rit op mijn homeo-toestel te komen. Oké, ik had mij wat meer toegelegd op het lopen om de Antwerpse Aflossingsmarathon voor te bereiden, maar dat was slechts een flauw excuus om mezelf te sussen en de dreigende luiheid te verdoezelen. Vanmiddag heeft de koekoek mij tijdens een darmtransitbevorderende middagwandeling echter weer tot de orde geroepen. Eens terug onder dak heb ik de renners vanop mijn immobiel traptoestel gezelschap gehouden tijdens de eindfaze van de laatste lenteklassieker: Luik-Bastenaken-Luik.
De overwinning heb ik aan Valverde moeten laten, maar de sprint heb ik wel vanop de eerste rij gadegeslagen ... en ze hebben mij zelfs op de nieuwe helling "Roche aux Faucons" niet uit de wielen kunnen rijden.
De luie slaper werd op tijd gewekt !
Marco Polo
27 april 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hahaha, de hoheho-trainer dus weer bestegen ! Goed zo, en dat dankzij de koekoek - van poëtische sprongen gesproken, dit mag tellen.
Hier horen we "le coucou" ook, als het die uit het bos niet is, dan is het die van zes uur in de keuken ... maar wie we het meest en langst horen, dat zijn de nachtegaaltjes in de struiken - en daar kan de koekoek niet aan tippen.
Een reactie posten