31 juli

Vorige week deze tijd reed ik ergens in de buurt van Clermont-Ferrand, op weg naar huis. We hadden in de ochtend een bijna verlaten Viaduc de Millau achter ons gelaten, wat meteen het definitieve einde van de zomerreis 2008 betekende. Een paar uur later was de Parijse Périphérique een eerste confrontatie met het alomheersende en drukke woonwerk-verkeer.

Tijdens mijn afwezigheid wegens buitenlandse vakantie was er op 15 juli op het politieke thuisfront beslist dat de Leterme-deadline op die datum eigenlijk maar voor te lachen was, zoals heel het verhaal Leterme trouwens, en dat men alsnog 3 overjaarse krijgers in het communautaire oerwoud zou sturen om tenminste de schijn op te houden dat men wat brokken wilde lijmen alvorens ... op vakantie te vertrekken.
Mooi gedaan en gelukt: vandaag lees ik dat ze nog niks bereikt hebben, alleen zichzelf verrijkt hebben, dat verder willen volhouden tot een heel eind na de vakantie om dan...
nog eens met "den Albert" te gaan klappen.
Ik heb inderdaad de rol gelost, de draad verloren en ben het spoor geheel bijster: wat is er hier allemaal aan de hand??
"Niks biezonders!!" hoor ik U al roepen: het gaat zijn gewone gangetje zoals steeds in Belgikistan. En bovendien: het is verrekte mooi weer !!! Jongens nog aan toe: het is hier zo'n weer als in Spanje en Zuid-Frankrijk, waar we tijdens de vakantie dan zeggen: "Jaja, mooi weer, maar je moet hier eens wonen en bij zulke temperaturen gewoon je werk doen elke dag!!"
Welnu, zoiets zeg ik nu hier ter plekke in de Hobokense Polder ook tegen mezelf, en ik werk even hard en even snel als alle mediterranen samen. Ik doe eigenlijk "geen klop noch lap" want ben nog met verlof, maar zelfs dat nietsdoen en vooral het "niets moeten doen" doe ik nog in slow-motion en met een overtuiging en gedrevenheid of mijn leven en gezondheid er vanaf hangt.
"My brother in crime" is de zon.
Wij zeggen dat "zij" staat te branden aan de hemel, maar volgens mij hebben de Fransen het bij het rechte eind:
LE soleil est masculain!
Hij hangt daar maar wat tegen het hemelsblauw te schuiven en te schurken en gooit zijn warmte in gulle geuten over de geteisterde gewesten. Wie hem tegen wil werken heeft van Jan: zweten, puffen, het ritme niet kunnen houden, moeten lossen in de eerste beklimming, en dorst ...
"Le soleil est fait pour l'homme qui sait comment faire pour ne faire rien du tout sans rien faire..."
(Marque Déposée, Kathaars wijsgeer of "Bon Homme", 12° eeuw)

Deze wijsheid indachtig heb ik mij bij een aan de datum aangepaste temperatuur van 31°C veiligheidshalve een Vedett ingeschonken...
Zelfs de hangmat wordt nu rust gegund en moet even niet...
mijn 94 vakantiekilo's dragen.

Marco Polo