Wat gaat het toch snel en altijd maar sneller, en dat ondanks mijn verwoede pogingen om een zekere graad van onthaasting na te streven in alles wat ik doe. Bij mijn fietsverplaatsingen naar en van school rijd ik bewust wat trager, hoewel ik gemakkelijk(sic) sneller zou kunnen: niet afjagen !!! De invulling van mijn dagen, of het nu werk- of verlengde weekendetmalen betreft, mag ook rekenen op een hoog "doe-het-wat-kalm-aan"-gehalte en mijn nachten wil ik al evenmin overladen met overdadig veel slapen.
Kalmte en rust op alle fronten, alleen de tijd ... die kan ik niet vertragen noch beheersen, laat staan terugdraaien.
Het begint meestal een hele poos voordien: een paar afspraken op een blanco blad in de weekkalender.
"Kijk eens aan, niks te doen: hier moet het kunnen."
Af en toe komt er een bezoekje bij of wordt er een etentje gepland.
"Geen probleem, ruimte en tijd genoeg."
Een bijeenkomst met de vrienden van lang of héél lang geleden, de halfjaarlijkse Turkije-reünie...
"Ja, hier is nog een gaatje!!"
En tussendoor naar school, al dan niet met de fiets, enkele kasten in elkaar steken en familiebezoek afleggen.
"Oops!! Dat is weer nipt geworden!"
Ik kies er eentje uit: de vrienden van héél lang geleden !!!
In mijn vrije post-prostataire periode was ik begonnen aan de voorbereidingen van onze 40 jaar College-reünie: adressen opzoeken, telefoonnummers aanpassen, e-mailcontacten toevoegen, foto's opsnorren ...
En nu was het tijd geworden om over te gaan tot de eerste lijfelijke contacten, om suggesties te doen betreffende het programma en de wijze van ontmoeting en aldus de basis te leggen waarop we later dit jaar tot sluitende afspraken kunnen komen.
U zou kunnen denken dat het om een regeringsoverleg gaat, maar neen: hier is veel meer warmte tussen en respect voor de gesprekspartners en wij zijn echt van plan om er iets van te maken. Vandaar de eerste stap: Peter M. en Herman D., alias "de Peet en den Erre" waren donderdagavond te gast in Huize Polo. Voor het gemak van de lezer die mogelijkerwijze niet weet over wie het gaat, heb ik de heren van stand en hun gastheer persoonlijk en op discrete wijze aangemerkt op onderstaande foto. Deze dateert uit 1969, the year after, en tevens het jaar van ons gezamelijk afstuderen aan het College van het Eucharistisch Hart, ook bekend als de Rommeshoef van Essen.
We zijn in onze Guyeraans geperforeerde herinneringen gedoken, hebben foto's bovengehaald en besproken, anecdotes opgediept uit de verste donkere hoeken van ons geheugen en genoten van een goed glas Belgisch bier. Het is een memorabele avond geworden, en een ontmoeting die de dag daarna in een e-mail op pakkende wijze werd ingeschat en getaxeerd: "...het heeft mijn hart verwarmd om te weten dat oude vriendschap niet roest, maar hoogstens wat afgestoft moet worden." En of zoiets deugd doet ...?!
Op het College zullen ze geweten hebben dat die van '69 iets van plan zijn: binnenkort staat het oudleerlingenbestand vol foto's van onze klas door de collegejaren heen met klastitularissen als de Piet, Vercammen, de Seels, nog eens Louis "Pallieter" Vercammen, de Mini en 't Voske. Kijkt U zelf maar ...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten