End of February...

Vandaag rijd ik mijn laatste blogrit van de maand.
Geheel in de stijl van het Olympische snelschaatsen en alpine skiën is de druk dan groot en wil ik niet onderuit, noch uit, laat staan in de verkeerde bocht gaan. Van bochten dacht ik alles te weten na die memorabele 10.000 m van Sven Kramer, maar dat was zonder de heren slalomskiërs gerekend. Ik zag net een gedeelte van hun eerste run, en daarin kwamen er maar 20 van de 31 heelhuids en zonder gemiste poorten beneden.
Meteen was bij mij alle stress verdwenen, en zonder de minste faalangst zet ik mij aan het schrijven.
We hebben er dus de tweede maand van het jaar weeral bijna opzitten. Zelfs de wedde staat al op mijn bankrekening, dus... helemaal opzitten!! Meteen heb ik ook de eerste 20 bestralingen achter de rug: uitgerekend aan 5 eenheden per week en dat in een achtentwintigdaagse en dus niet geschrikkelde februarimaand van exact 4 weken! Nog 13 te gaan...
Niet gebonden door enige syndicale afspraak hoef ik mij niet aan een vijfdaagse "wat-dan-ook"-week te houden en dus kan ik mij in het opbouwen van een dieetondersteunend loopprogramma geheel naar eigen goeddunken en welbevinden laten gaan. Resultaat: in dezelfde februarimaand heb ik 24 "loopjes" gepleegd waarbij ik mijn hartritme en ademcapaciteit boven het gemiddelde joeg, en dit tot grote voldoening van de begeleidende diëtiste.
Tijdens de eerste 3 weken hield ik het tekens bij 5 km.
Daarna verdween de sneeuw en kregen we enkele zachte dagen.
Dus verlegde ik begin deze week de lat: 6km.
En dat valt 2 keer heel goed mee.
Dus doe ik er nog een beetje bij: vrijdag 6,5 km.
Om de loopweek af te ronden en als kleine test na één maand "trainen" had ik voor vandaag een rondje van 7,5 km uitgetekend. Probleemloos uitgelopen, en morgen een verdiende rustdag!
Volgende week start ik weer met enkele 5 km's, kwestie van niet te gaan zweven. Enige vorm van overbelasting is wel het laatste waar ik mezelf nu mee wil opzadelen.
Voorlopig ligt de lat hoog genoeg....

Marco Polo