101, 102, ...

Het is vandaag 102 dagen geleden dat mijn Pauselijke Vriend geheel ongewild en onzacht ter aarde nederdaalde. Miste Hij een sport of gleed de ladder onderuit? We weten het nog steeds niet met zekerheid. Ondertussen heeft Aloysius er onder de liefdevolle begeleiding van zijn pontificale eega een lang en gestaag revalidatietraject opzitten. En net als bij de nieuw aangetreden premier Leterme willen wij ook van Zijne Onfeilbaarheid weten hoe die eerste 100 dagen zijn verlopen.
Van Hem verwachten we geen goed bestuur, van Leterme trouwens ook niet, maar wel hopen we dat Onze Roerganger weer op het rechte pad komt, algeheel herstelt en weer de Oude wordt. Dan kunnen wij hem eerlang als vanouds en in vervlogen dagen dit epitheton toedichten en bijhorende lof toezwaaien...
Het aanhoudend koude winterweer en de herhaalde sneeuwprikken hebben hem meer binnen en achter de stoof gehouden dan hem lief was en goed ware geweest voor zijn fysische rehabilitatie. Geestelijk staat Heer Aloysius echter al goed zijn mannetje, 't is nu kwestie van de motor na het aanzwengelen ook blijvend op toerental te houden. Bij mijn bezoeken heb ik hem er telkens voorzichtig op gewezen dat het onderhand tijd werd..., neen: dat het wellicht niet ongepast ware... mmm, beter nog: dat velen met mij reikhalzend uitkijken naar en met toegeknepen billen zitten te wachten op een volgende aflevering van de Mededelingen van Aloysius I.
Voilà, het is eruit!!
Nu is 't aan U, mijn Vriend : nog drie keer slapen, en we beleven de iden van maart. U, die er een goede gewoonte van gemaakt had om ons telkens in het midden van de maand te vergasten op een al dan niet conciliaire bul laat Uw volgelingen nu reeds vier maanden op hun honger. Waarvoor, gezien de omstandigheden, alle begrip.
Is er echter een beter moment om de blogdraad weer op te pikken dan exact 2054 jaar na de theatrale dood van Julius Caesar in de Romeinse senaat? Qua geschiedkundige mijlpaal kan dit alleszins tellen! En zult U mij, na al die smeekbeden om opnieuw ter publicatie over te gaan, ook toespreken met die gedenkwaardige woorden: "Tu quoque, fili mi?"
Of wordt het gewoon: "Hoort wie klopt daar kinderen?"

Dit alles kwam in mij op toen ik vanavond de derde aflevering van de NPS quiz Met het mes op tafel had bekeken en ik mij in stilte afvroeg: "Zou Hij hier ook naar kijken...??"
En ja, U wist natuurlijk het antwoord op de tweede vraag van de derde ronde: dat Ierland de dupe was van dat verfoeilijke handspel van Thierry Henry.
...103, 104, 105 !!!

Marco Polo