J'suis de retour...

"Just is just" en als hij gelijk heeft zal hij dat ook krijgen.
Awel, Frank DB had gelijk voor wat het weer tijdens de voorbije drie dagen in Parijs betreft en wij zijn dus maar terug naar Antwerpen gekomen om ons weekend hier rond te maken.
Programma-gewijs zijn wij in Pito gebonden aan deze vroegste lenteperiode om de eindejaarsuitstap te organiseren. Voor mooi lenteweer moet men dus echt op publieke dames-geluk rekenen, en aangezien die in Parijs sowieso al handenvol werk hebben (!!?) schiet er voor onze beau temps niet veel meer over. Een beetje wel maar niet echt overtuigend: af en toe een streepje zon, soms een brede opklaring en de eerste dag zelfs zachte temperaturen voor de tijd van het jaar. Verder moesten we het doen met wat regenbuien, een matige tot strakke wind, een dicht wolkendek en werd het naar het einde toe behoorlijk fris. Toch hebben we het weer overleefd, ondanks de niet altijd even leuke reacties van de ons toevertrouwde jongeren. Sta mij toe geen tijd noch moeite te verspillen aan enige uitweiding dien omtrent, maar U een kort en met beelden gestoffeerd verslag van onze uitstap voor te leggen.
Zoals steeds is de keuze van woord en beeld in deze blogbijdragen de allerpersoonlijkste uitdrukking van mijn meest individuele kijk op de zaak en moet er dus zeker niet al te diep op ingegaan, zelfs helemaal geen rekening mee worden gehouden en kan U zich voor een waarheidsgetrouw relaas van de feiten beter wenden tot een van mijn companen op deze Pa-reis.
Om te beginnen zijn hier drie compilatoire collages om U een idee te geven van de meteorologische omstandigheden. Van donker en bewolkt over lichtgrijs tot strakblauwe lucht: we hebben het allemaal gehad. De diverse locaties vragen na veelvuldig bezoek wel eens om een andere belichting, en kijk: de amateur-fotograaf in mij werd op zijn wenken bediend...



Naast enkele min of meer traditionele en dus obligate aandachts- punten voor een bezoek aan de lichtstad, met o.a. Notre Dame, Hôtel de Ville, Place des Vosges, Louvre, Defense, Forum des Halles, het senaatsgebouw in de Jardin de Luxembourg, Tour Eiffel, Arc de Triomphe, Cité des Sciences en bovenop bij aankomst en vertrek de imposante stationshal van de Gare du Nord leidde een zeer ervaren Oranje-gids ons nog naar twee andere bezienswaardigheden...

Onverwacht, maar niet echt verrassend, kwamen we op onze route langs een Marco Polo-restaurant. Overal ter wereld wordt mijn naam al dan niet ijdel gebruikt en dient ter opfleuring en aanprijzing van diensten, goederen en organisaties die het beste met de mens voor hebben. Ook hier in Parijs, redelijk diep verscholen in het florissante Saint Germain des Prés en op een steenworp van de Eglise Saint Sulpice is er een Italiaanse eetgelegenheid die mijn nominatieve aanroeping in de hoofding draagt. We zijn er 's avonds gaan eten, en 't was prima.

Veel straffer was het volgende: kuierend door Le Marais, en eigenlijk op weg naar de betere boutiques in de wijk, wees mon guide -die voor de gelegenheid eens niet Nathalie heette- mij quasi argeloos en toevalligerwijze op een kleine etalage vol sanitaire onderdelen. Et alors...??
Daarvoor ben ik toch niet naar hier gekomen gekomen.
Maar... "What the f*ck!!"... wat lees ik daar op het raam ?

Inderdaad, onze GROTE vriend heeft dus een satelietstudio in hartje Marais, Paris IV-ième. Tussen de trendy bars, typisch Joodse winkels, restaurants en stijlvolle boutiques heeft Marc XXL zijn eigen pied à terre. Toen hadden we het wel gezien, hebben de kinderen verzameld en zijn vertrokken.
J'suis de retour .... 88,8 kg nat aan de haak, een leuk neveneffect van een strak driedaags citytrip-schema!!

Marco Polo