Koude dagen...

U hebt het natuurlijk al lang vernomen via de media: we beleven in onze contreien de koudste meidagen sinds mensenheugenis. Dankbaar item voor onze weermannen en -vrouwen die het verschijnsel nog eens extra in de verf zetten door rijkelijk zout in de kille Hemelvaartwonde te strooien, en dat terwijl de aarde tegen een rotvaart aan het opwarmen is. Zeggen ze...
Wie of wat moeten we nog geloven? In april hadden wij de centrale verwarming al een paar graden lager gezet. Nu is daar geen sprake meer van: opnieuw een hogere kamertemperatuur instellen en de hele handel langer laten draaien. Hoe zit het nu eigenlijk?
Twijfel alom, en onzekerheid. Was het nu al lente, of beleven we nog een winterse uitloper? Schuiven de Arctische gebieden in onze richting en ondergaan we nu al de bijhorende invloeden?
Zijn het eieren of jong, is het wit of zwart? Het vraagt alleszins moeite om er nog wegwijs uit te raken. 't Is 't één en 't ander!!
Vroeger waren er nog de kerkelijke zekerheden des levens, maar ook daaraan komt een eind. In een tijd waar ongeloof, twijfel en wantrouwen in de katholieke kerk en haar bedienaars hoogtij vieren stelde ik als vanouds al mijn hoop op de IJSHEILIGEN. Mamertus deed waarvoor hij al eeuwenlang bekend staat: hij leverde de nachtvorst op 11 mei en hield het de ganse dag schijtekoud! Pancratius deed er nog een ijsschepje bovenop: scherpe wind en glaciaal aanvoelende regen maakten van 12 mei een barre dag. Het gras weigert te groeien, de jonge bloesems zijn eraan voor de moeite en de BBQ blijft onaangeroerd in het tuinhuis geparkeerd. Servatius mocht het Rerum Novarum-gebeuren onder zijn hoede nemen. En hier begint het fout te lopen.
Ondanks een kille voormiddag deed hij het iets minder fanatiek dan zijn collega's, wat al meteen resulteerde in iets zachtere dagminima. Vandaag veegt Bonifatius er blijkbaar helemaal zijn g*t aan. Een aangenaam ontwaken met zon en een lentegevoel bij de ochtendloop. Al na de eerste kilometer parelt het zweet op m'n voorhoofd. Vijf minuten verder en ik loop te hijgen als tijdens mijn betere zomerjoggings. Zouden de koude dagen al voorbij zijn? Kunnen ook de vier IJSBOERKES het kerkelijk instituut en zijn "waarden" niet overeind houden?

Roger Joseph Vangheluwe, voormalig bisschop van Brugge heeft er heel wat op de knieën gekregen, maar zet nu alles op de helling. Voor Rome en de clerus zijn de koude dagen nog lang niet voorbij.

Marco Polo