Moeder, "ons moeder", is vrijdagavond stillekes vertrokken. Haar vermoeide en door ziekte uitgeputte lichaam en haar nog slechts bij momenten heldere geest moeten elkaar voor een laatste keer gevonden hebben, en samen beslist dat het genoeg geweest was. Om het met haar eigen woorden te zeggen:
" Nu is 't wel geweest!"
Woorden die zij gebruikte om ons, kinderen, er vroeger op te wijzen dat het gedaan moest zijn met mokken of ruzie maken.
Dat we lang genoeg gezeurd hadden, maar ook dat het goed was geweest en dat we nu maar eens tevreden moesten zijn. Dat het tijd was om te gaan slapen. Dat te tijd gekomen was om in te pakken en te vertrekken. Dat het goed en voldoende was geweest...
Zo zijn ook haar bijna 85 jaren op deze aardbol geweest: goed, niet altijd gemakkelijk, zeg maar met pozen moeilijk en hard. Op deze foto blikt zij met een schalkse blik terug op dat rijkgevulde leven : haar manier om met de zware momenten af te rekenen. Ze heeft haar part van de moeilijkheden en de miserie zeker gehad, maar ze kwam er altijd sterker uit. Ze knoopte de budgetaire eindjes aan elkaar als het nodig was. Ze kon relativeren als geeneen, maar zonder afbreuk te doen aan de ernst van de zaak. Ze had aandacht en tijd voor wie haar belde of opzocht voor een babbel, voor wie met zijn of haar zorgen om troost of raad bij haar kwam. Zij had begrip voor eenieders standpunt. Zij stond ook open voor andere overtuigingen en was als katholieke huisvrouw een zeer geliefde en gerespecteerde buurvrouw op 't Molenheike, indertijd het roodste nest van Essen. Zij had een ongelofelijk luisterend oor, groter nog dan dat van Roodkapjes grootmoeder:
"Dat is om beter naar jou te kunnen luisteren..."
Wie haar ooit ontmoet heeft zal haar missen. Zij en wij noemden haar Josephine, Josée, moeke, ons moeder, tant' Josephine, ons bonma, de bonma van Essen, tot zelfs Madame De Mondt...
Net als 'de moeder Gods" gaf liefde haar duizend namen.
Bedankt moeder voor al je zorgen, je goede raad, je liefde en je wijsheid, je geduld en je humor, je vriendschap en je begrip. Bedankt...
Marco Polo
6 opmerkingen:
Ik hoop dat deze woorden je tot steun mogen zijn bij het afscheid van jouw moeder. Zoals Rudolf Schock het zong in haar tijd: "Dein Mutter bleibt immer bei dir".
Mijn oprechte deelneming,
Louis.
Afscheid komt altijd te vroeg... Innige deelneming en heel veel sterkte voor jou en je familie.
heel mooi papa!!
Mag ik je ook mijn respect tonen voor de zeer mooie afscheidsbrief aan jouw moeder? Ik weet dat het nu moeilijke dagen zijn voor jou. Misschien dat mijn woorden zelfs tekort schieten, maar moeder waakt nu over jou en jouw familie. Hoop dat deze woorden je tot troost mogen zijn. Een moeder gaat nooit echt weg.
Heel veel sterkte.
Louis.
Dag Marrek,
innige deelneming en veel sterkte. Elke moeder is speciaal ook jouw moeder zal wel uniek geweest zijn.
Maar moeders gaan soms van ons heen maar sterven nooit in je hart. Ik heb het verleden jaar zelf ervaren.
André
Het afscheidsmoment van je moeder was een prachtig gebeuren.
We zijn ervan overtuigd dat het voor jullie een onvergetelijke ervaring is geweest en zal blijven.
We wensen jullie nog vele goede herinneringen toe.
Een reactie posten