Frikadellen met kriekskes...

We hebben zaterdag in Essen afscheid genomen van "ons moeder".
Zij die erbij waren zagen dat het goed was, en werden er nog eens aan herinnerd dat alles zijn tijd heeft, dat La Esterella niet alleen over de "Lie-ve-vrou-wetoren" zingt en dat Limelight een verDuveld beklijvend muziekstuk blijft. In de tekst van Bieke en door de frikadellen met kriekskes bij de koffietafel leek "ons bonma" nog prominent aanwezig. Dank aan iedereen die deelnam aan de afscheidsdienst, en in het biezonder elke lezer, lezerin en lezeruit van deze blog die mij met zijn en haar aanwezigheid een warm hart onder de riem kwam steken. Het heeft mij geholpen en veel deugd gedaan. Er werden heel wat herinneringen opgehaald, en iedereen was het erover eens dat zij een biezondere vrouw is geweest: bijna gewoon en net daardoor zo heel speciaal.
Moeder, we gaan je missen.
Van jou leerde ik, onder vele andere, dat een mens zijn beloften moet nakomen of anders beter kan zwijgen.
Welnu ik heb niet gezwegen, maar zaterdag aan Wim beloofd dat ik de blogdraad weer ging opnemen, en dus...

Marco Polo