En dus...

...ben ik die trubulent haperende meimaand uiteindelijk toch doorgeraakt. Let wel, daar heb ik geen verdienste aan: het is de tijd zelve die doorgaat of blijft hangen, die soms vliegt en af en toe stilstaat maar die er steeds voor zorgt dat het leven het leven blijft. Mijn trein der traagheid trekt zich weer op gang en dus mag U zich opnieuw met enige regelmaat aan een blogsel verwachten. Terugblikkend op de voorbije periode merk ik dat U nog een beeldverslag tegoed hebt van mijn vierde PITO-uitstap.
We trokken daarvoor in goed gezelschap naar Lille-Rijsel en, geloof het of niet, ook voor deze trip hadden de collega's het allerbeste weer gereserveerd en gekregen.
Onder de L-toren en bij de ingang van het EurAlille shopping center werden we in de Japanse bloemen gezet...

Leerlingen laten tijdens een prachtig gegidste wandeling door de nieuwe stadswijk hun convergerend licht schijnen over de in te vullen vragenlijst...

Eindelijk een foto van die speciale voorgevel in de kathedraal Notre Dame de la Treille: sober, uitgevoerd in transparant marmer vormt deze een samenhang met de gothische stijl, maar breekt tegelijk met de traditionele architectuur van kathedralen uit de middeleeuwse periode. Heel mooi, zeker als de zon schijnt...

Om de thuisblijvers te plezieren werd beroep gedaan op een Franse zoete delicatesse uit de fijne patisserie van kwaliteitshuis PAUL: een doos mini-macarons met een divers smakenpallet en nog een knabbeltje voor bij de koffie en de thee...

Met dit deels voordien opgeslagen verslag is de aanzet iets makkelijker gegeven en kan ik mij een volgende keer toeleggen op de nieuwe plannen en uitdagingen die zich aan mij voordoen, de weersomstandigheden wier evolutie nog nauwelijks te volgen is en de vele fait-divers die het vernoemen niet waard zijn, maar zich in deze pagina's opwerken tot hoofdartikelen. U bent gewaarschuwd ende verwittigd en telt aldus dubbel, want die zijn er twee waard...

Marco Polo