Samen met een honderdtal uiteraard Spaanse campinggasten zaten wij stipt om half negen op het terras van de dienstgebouwen. Toen ik na enkele minuten zag met welke grove borstel de niet-verdediger Van Persie zijn tegenstander onderuit haalde en bovendien heel verongelijkt reageerde bij de getoonde gele kaart wist ik meteen hoe laat het was: 20.35 u. De toon was gezet, en de man die er dit tornooi nog niks van bakte nam dan maar het voortouw in de destructieve tactiek waar Oranje voor gekozen had. Wat we die eerste helft te zien kregen was van een ongekende grofheid, en gekoppeld aan de maar al te goed gekende Arroganza Naranja helemaal het aankijken niet waard. De Hollandse elf kozen bewust voor anti-voetbal met een reeks onsportieve fouten waarop een bange scheidsrechter "slechts" met enkele gele kaarten wist te reageren. Oranje kwam niet aan voetballen toe: niet omdat ze het niet kunnen, dat hebben ze deze campagne meermaals wél getoond, maar omdat ze zich geheel concentreerden op het onderuitschoffelen en neermaaien van hun Spaanse collega's. Zo aanhoudend onbehouwen heb ik zelfs de Italianen in hun strafste catenaccio-jaren zelden zien spelen.
Oranje barbaarsheid à la Van Bommel, De Jong en Heitinga! Dat die laatste er diep in de verlengingen toch uit moest met tweemaal geel, dus rood, was het gevolg van een voetballogica waar we eigenlijk niet meer op gerekend hadden. Hij had de derde, ja zelfs de vierde Nederlander moeten zijn die het terrein wegens zware en herhaaldelijk onsportieve fouten diende te verlaten. Toen in de tweede helft Arjen Robben het ook nog vertikte om alleen voor doel af te werken bleek hoe zwaar de negatieve ingesteldheid van het team op elke speler apart ging wegen. Net als tegen Duitsland begon Spanje de kansen op te stapelen, en net als in die halve finale bleven ze er onnauwkeurig mee omspringen. Uiteindelijk kwam de verdiende goal er toch: Iniesta bereikt hiermee een goddelijke status aan het Spaanse voetbalfirmament, net als Casillas die een aantal gemaakte doelpunten uit zijn kooi wist te houden. Spanje verdiend winnaar, en in Nederland kunnen ze aan de grote Oranjeschoonmaak beginnen. Ze hebben er boven de rivieren wel een hele maand van mogen dromen, waren er bijna, maar een Oranjeteam op zijn smalst heeft er anders over beslist: arrogantie kan de angst wel verbloemen, maar angst verlamt zelfs het meest gehaaide schoffie...
Vanaf nu gaat het hier weer over onze vakantie: Uw dienaar met zijn nieuwe kapsel op de uitkijk bij de rotswand aan de Laguna Negra: 37 klimroutes, veel vijven en zessen en hier en daar een zeven...
En wie weet heel af en toe over de Tour de France?!Marco Polo
1 opmerking:
Je lijkt wel aan het uitkijken naar "Dos cervesas por favor ..."
Een reactie posten