Negen bedenkingen bij een vrij weekend...

Sinds eind vorige week draaien we op PITO onder het examenregime: des voormiddags worden de proefwerken afgelegd of afgenomen, al naargelang aan welke kant van het onderwijsgebeuren men zich bevindt, en na de noen wordt er gestudeerd of verbeterd, ook al naar diezelfde voorwaardelijke omstandigheid in te vullen. Sinds jaar en dag maak ik, als lid van het L.O.-corps, een uitzondering op die tweede regel. In 1977 wees voormalig directeur Vrebosch, ver vooruitlopend op de huidige en zo goed als eeuwigdurende onderwijshervormingen, mij erop dat ik maar beter geen examens uitschreef voor "turnen". Wellicht begreep de goede man niets van de Bottuliaanse afkortingen die ik in de uitgeschreven tekst van de examenoefeningen had gebruikt, en dus leek het hem handiger mij maar meteen te ontheffen van deze taak. Hij gelukkig, ik ook.
Ik ben er hem nog steeds dankbaar voor. Eind der gedenkwaardige jaren '70 ging ik dus quasi avant-gardistisch voor de permanente evaluatie. Dankzij de ingreep van Armand, die ik nog steeds met "directeur" pleeg aan te spreken, heb ik nu dus tijd om mijn blogachterstand in te halen. Merci, directeur Vrebosch!

Desbetreffend ben ik U enkele nabeschouwingen verschuldigd die handelen over en een beeld geven van het voorbije weekend.
Om het geheel overzichtelijk te houden heb ik besloten mijn mijmeringen te nummeren, edoch de chronologie der feiten schrijversvrijelijk en gemakkelijkheidshalve aan mijn laarzen te lappen.

1. Zalig de vrouwen die er tesamen op uit trekken en hun wederhelften aldus het genot van een vrij weekend aanbieden. Hen behoort het rijk der hemelen, waar doorheen zij Ryanairsgewijs en vrolijk vliegend steeds nieuwe bestemmingen blijven opzoeken.

2. Zalig de mannen die het ondertussen begrepen hebben en er na al die jaren eindelijk ook eens een gezamelijke driedaagse van maken. Ook zij zijn welkom in de hemel, maar moeten op weg naar Sinte Pieter de linker roltrap gebruiken...

3. Zalig zij die er geen gras over laten groeien: hoewel een sneeuwstorm met hevige rukwinden ervoor zorgt dat de dames niet in Riga (Letland), maar in Kaunas (Litouwen) landen zijn ze niet te stoppen, stappen op de bus en zijn een kleine vijf uur later toch waar ze moeten zijn. Waar een wil is, is een weg... maar ook een omweg, en die leidt dus ook naar Riga.

4. Zalig zij die het onderste uit de kan halen: hoewel onze maat Eli nog een vrijdagavondtraining had af te werken kon dit Nolle noch mijzelf ervan weerhouden om dan reeds één bloemetje buiten te zetten, zij het heel bescheiden met een wandeling(ske) over de Gentse kerstmarkt en een culinaire genoegdoening in de Coeur d'Artichaut.

5. Zalig de rustige zielen: de mannen beleven een uitermate kalme zaterdag. Eens de derde musketier gearriveerd is vallen we aan op een uitgebreide brunch en besluiten daarna de dag sereen zijn gang te laten gaan. Half slapend ondergaan we een cult-filmke en daaropvolgend de in deze periode van het jaar onvermijdelijk geteleviseerde cyclo-cross.

6. Lui zweet is rap gereed, maar ook dat is zaaaalig...
In de sauna smeden we snode plannen.

7. Zalig zij die nog niet te oud zijn om te leren: op zondag bezoeken we het STA°M en zijn dik drie uren in de ban van Gent en zijn geschiedenis. Prachtig concept, schitterend museum.
Om het met Tantan te zeggen: "Een aanrader!"

8. Zalig zij die toch op tijd terug zijn van hun weekend-weg, en aanschuiven aan de dis. Even zalig de drie heren van de schepping (zo voelden wij ons weer héél even) want zij hebben de hongerigen gevoed en de dorstigen gelaafd. Een stukje bergrede tussendoor is nooit weg: Mattheüs of Lucas, maar geen Marcus...

9. Winnen is voor Vlamvo belangrijker dan deelnemen, maar nu ze toch in Wetteren waren konden ze evengoed een matchke spelen. Eli coachte, Nolle en ikzelf volgden aandachtig in de tribune.
Hier vond ik de aanleiding én inspiratie voor deze
"negen" bedenkingen...


Marco Polo