Met deze gedaguerreotypeerde prent van een ginnegappend grinnikende grimmigaard luid ik het verslag in van mijn laatste Pa-reis met leerlingen. De formule zal ook U onderhand wel bekend zijn, al was het maar van de vorige verslagen over gelijkaardige gebeurtenissen op deze blog:
"Men verzamelt enkele eindejaarsklassen, plaatst hen al naargelang de omstandigheden in een bus of trein, reist gezamelijk af naar de rijkelijk lichtafgevende hoofdstad van Frankrijk en betrekt aldaar een jeugdherberg. Men teistert de metro en loopt de musea en andere bezienswaardig- heden af/plat, neemt tussendoor geregeld de tijd om op een aangenaam verantwoorde wijze dorst te lessen en honger te stillen, terwijl voor nachtrust enkel de strikt minimale tijd dient uitgetrokken te worden. Na drie dagen sluit men opnieuw de gelederen, telt voor alle zekerheid het aantal manschappen dat zich aandient voor de terugreis en maakt onderweg naar huis "onder collega's" het bilan op van de uitstap. Terug aangekomen op het punt van vertrek levert men de leerlingen weer af bij de wachtende ouders en haast zich dan naar huis om aldaar uitgeteld en compleet afgepeigerd zo snel mogelijk onder de wol te kruipen." Dit jaar dus voor het laatst. Ik mag van geluk spreken, want de leerlingen van 6 IW, 6TW en 6BTW hebben er een zeer aangename driedaagse van gemaakt. We konden deze keer rekenen op een aangename, geïntresseerde, respectvolle en enthousiaste groep. Dat is ooit wel anders geweest. Maar nu niks dan lof en goeie commentaren. Een mooie afsluiter van een lange reeks. Als kers op de taart werd ik door mijn pupillen uitgenodigd om op hun kosten te poseren voor een karikaturist op het
Heuvelplein van Montmartre. Het resultaat ervan ziet U hierboven bij de aanhef van dit artikel. Bij deze wil ik
Glenn DL, Kim, Els, Kevin, Niels, Diego, Maarten, Dieter, Tifanny, Sarah, Thijs, Maxime, Sten, Joery, Jens, Sam V, Joyce, Bram, Sam D, Glenn H, Jeroen K, J-M, Guido, Jeroen vA, Siebe, Ben, Jef, Michiel en Butrint nog eens hartelijk danken voor de fijne geste. Op die manier komt er een einde aan mijn schoolgerelateerde optredens in Parijs. Ik heb er geen spijt van, niet van al die optredens en ook niet dat daar nu een einde aan komt. Rest mij de opdracht om één foto te kiezen uit deze laatste trip teneinde dit verslag waardig af te sluiten...
Marco Polo
Met deze gedaguerreotypeerde prent van een ginnegappend grinnikende grimmigaard luid ik het verslag in van mijn laatste Pa-reis met leerlingen. De formule zal ook U onderhand wel bekend zijn, al was het maar van de vorige verslagen over gelijkaardige gebeurtenissen op deze blog: "Men verzamelt enkele eindejaarsklassen, plaatst hen al naargelang de omstandigheden in een bus of trein, reist gezamelijk af naar de rijkelijk lichtafgevende hoofdstad van Frankrijk en betrekt aldaar een jeugdherberg. Men teistert de metro en loopt de musea en andere bezienswaardig- heden af/plat, neemt tussendoor geregeld de tijd om op een aangenaam verantwoorde wijze dorst te lessen en honger te stillen, terwijl voor nachtrust enkel de strikt minimale tijd dient uitgetrokken te worden. Na drie dagen sluit men opnieuw de gelederen, telt voor alle zekerheid het aantal manschappen dat zich aandient voor de terugreis en maakt onderweg naar huis "onder collega's" het bilan op van de uitstap. Terug aangekomen op het punt van vertrek levert men de leerlingen weer af bij de wachtende ouders en haast zich dan naar huis om aldaar uitgeteld en compleet afgepeigerd zo snel mogelijk onder de wol te kruipen." Dit jaar dus voor het laatst. Ik mag van geluk spreken, want de leerlingen van 6 IW, 6TW en 6BTW hebben er een zeer aangename driedaagse van gemaakt. We konden deze keer rekenen op een aangename, geïntresseerde, respectvolle en enthousiaste groep. Dat is ooit wel anders geweest. Maar nu niks dan lof en goeie commentaren. Een mooie afsluiter van een lange reeks. Als kers op de taart werd ik door mijn pupillen uitgenodigd om op hun kosten te poseren voor een karikaturist op het Heuvelplein van Montmartre. Het resultaat ervan ziet U hierboven bij de aanhef van dit artikel. Bij deze wil ik
4 opmerkingen:
Super!!!
Bram
Gelukzak mogen we je wel noemen zeker ?
Dat moogt gij...
Inderdaad, je laatste PITOreis als reisbegeleider. En wat voor een leider! Je stond er weer, met wat hulp van je lieve collega's, om de leerlingen op een bevlogen manier door de lichtstad te loodsen en hen al de mooie plekjes en interessante hoekjes te tonen. We danken je om deze reiservaringen met ons te delen.
Ciao Marco, tot een volgende keer in Parijs, maar dan zonder de leerlingen.
Een reactie posten