Het is zover...

Het moet niet maar het mag.

Het hoeft niet maar het kan.
Het is ook niet echt dringend,
want ík heb alle tijd.

Dit gezegd zijnde mag U vanaf nu het voorgaande interpreteren als een variabel drievoud van het motto waarmede ik mijn klussen en taken heden ten dage tegemoet treed. Tijdens de zomervakantie verliep alles zo'n beetje als altijd en was ik mij van geen kwaad, maar evenmin van enig compensatoir goed bewust. Eind augustus volgden het verjaardagsfeest, de viering binnen de eigen huiskring en het afscheid van mijn Pito-collega's elkaar in sneltreinvaart op tijdens de korte overgangsperiode naar het eigenlijke pensioentijdperk. Zoals U allen weet en hebt kunnen vaststellen bracht ik de eerste vijf weken daarvan door in Brazilië, en ook dat heeft mij niet meteen met de neus op de zich aandienende feiten kunnen drukken...

Aansluitend was de eerste periode na onze thuiskomst meer dan gevuld en rijkelijk van activiteiten en afspraken voorzien, zodat Uw dienaar nog steeds geen weet bleek te hebben van waar de klepel nu eigenlijk hing en/of het kalf alsnog gebonden lag. Zelfs het voorbije weekend was er een van concert (U weet het al, Ahoy...), via een etentje in La Pipe-Stabroek naar de Knappe 7-party in Stekene, om na een gemoedelijke saunabeurt met 'de vrienden van toen' het geheel culinair af te ronden bij Oliver & Co in Eksaarde.
Maar nu is het zover: vandaag heb ik Manollo voor het laatst dit jaar geheel ende volledig opgeladen, daarna afgekoppeld van zijn laadstation en binnen geparkeerd. Hij heeft zijn werk gedaan voor het kalenderjaar 2011. Uw dienaar zelve zal nog iets langer aan de slag moeten blijven wil hij alle zichzelf voorgenomen taken tot een goed einde brengen dit jaar. Maar daarom niet getreurd. Zoals reeds eerder gezegd in dit stukje mag het en moet het niet, zolang het kan hoeft het niet en er is dit jaar nog tijd tot 31 december. Daarna gaan we gewoon verder, want 'voor zover' ik weet ligt in het nu wat worden zal en bouw ik aldus traag maar gestaag aan de toekomst. Met dank aan de Peet, die als laatste in de 'Mededelingen AAN Marco Polo' deze wijsheid op mij losliet.
Tot zover deze bijdrage.

Marco Polo