Wat een man zoal verzinnen kan...

U zult het mij niet euvel duiden, lieve lezers en dito lezereskes, dat ik andermaal niet goed weet welke blogpijlen te maken van al dat onlangs gesprokkelde hout. Waarmede zal ik deze keer van wal steken? Uit de grote media hebt U allicht reeds alle details gehaald over de uitspraak en de opgelegde straf in het proces tegen R.J. uit Loksbergen. Mij was dit gezien mijn opeenvolgende en steeds wederkerende uithuizigheden geheel ontgaan, maar geen nood: ik kan het volgen en mij vinden in de genomen beslissingen. Vandaar wel enige nood én gebrek aan oppositionele stellingname en aldus geen onderwerp om mij verder in vast te bijten noch te rijden. Al even moeilijk vind ik het om hier ene M.K. uit Lybië ten tonele te voeren. Dat hij dood is weet nu iedereen tot in de verste uithoeken van onze planeet, maar net als de UNO stel ik er mij vragen bij, zij het van een heel ander allooi: is het Kadafi, Khadafi, Khadaffy of Gadaffi en spreken we over Momar, Moammar of Muammar? Wie er een antwoord op kan verzinnen mag zich aangesproken en uitgenodigd voelen om dit te posten aan het eind van deze bijdrage.

Laat mij het dus nog maar een keer over m'n eigen bezigheden hebben en U de oren van het hoofd zagen door mijn fabels, nog niet zo obsceen als die van Dario Fo, aan mijn hooggeëerd publiek voor te leggen. Na een kort intermezzo, volgend op de marathondag, keerden wij reeds maandagavond terug naar Amsterdam om Bram en Shanthi bij te staan in hun verhuiswerkzaamheden. Het is een memorabele driedaagse geworden van hard labeur, grenzen verleggend trap-op en trap-af ploeteren, zware zakken, dozen en logge meubelstukken tillen, zweten en puffen, figuurlijk én letterlijk door de knieën gaan en gelukkig toch weer boven water komen. Alles in het teken van: "Bram trekt bij Shanthi in en verlegt aldus zijn thuisbasis van Zuidwest naar Noord". Uw dienaar heeft er, net als gisteravond in Ahoy, sterren gezien. De klus is voorlopig, en voor ons althans, geklaard en B&S staan nu voor een proces van afwegen en vergelijken, houden of wegdoen, knopen doorhakken en rekjes invullen. Ze hebben er alle tijd voor om dat rond te krijgen en wij er alle vertrouwen in dat ze het tot een goed einde brengen.
Doe dat goed, kinderen!!

Tussendoor kwam er groot nieuws van het basketfront: 'ons klein' is in Moskou gaan winnen van het plaatselijke Spartak in de Euroleague. 62-74 Deze keer waren er 'slechts' 6 ptn van Anke, maar wel 35 zeer bepalende speelminuten en dus stond ze er nog maar eens in de rol van 'het zwarte beest van Spartak'.
Proficiat, en doe zo verder.


Om onze Nederlandse midweek af te sluiten hadden we tickets gekregen van onze kinderen, waarvoor nogmaals dank, om een concert bij te wonen van de heren Knopfler en Dylan in Rotterdam, de sterren waarvan eerder sprake. Mark Knopfler was meer dan behoorlijk aanwezig en speelde met zijn groep een heel presentabel en genietbaar optreden bij mekaar. Mooie arrangementen, de echte Knopfler-sound en een enthousiast publiek. Dat kon dan weer niet gezegd worden van Bompa Dylan, die met hard geschreeuw van Jetje stond te geven maar toch absoluut geen ziel meer weet te leggen in zijn songs. Dit hoeft echt niet meer, mijnheer Zimmerman, spaar jezelf de moeite. Toch werd het een heel fijne avond. Tim & Simon Valkenier waren ook van de partij, en dat zorgde voor een extra after-party in Papendrecht. We hadden het niet mooier kunnen verzinnen...

Marco Polo