Een oogje in het stakingszeil...

Nationale staking of niet, Uw bloggende dienaar heeft een blik geworpen op wat zich vandaag in onze contreien zoal afspeelt, bleef daarbij behoorlijk op zijn honger en zet zich daarom nu aan het klavier teneinde  middels een nauwelijks terzake doende bijdrage zijn bescheiden lichtje nog maar eens over de dagdagelijksheid der wereldse onnozelheden te laten schijnen.

Vooreerst wil ik de 'kameraden' van de vakbond een helpende hand aanreiken. Zou het niet beter zijn bij de interviews en aankondigingen van de stakingen een appetijtelijke presentatrice op te voeren in plaats van al die activisten in blauwe, groene of rode vuilzakken. Ook in de buurt van piketten en blokkades zou het voor begrip en welwillendheid kunnen zorgen bij hen die zich steeds gepakt voelen door deze activiteiten. Het oog mag ook iets hebben, en zeg nu niet dat zoiets niet werkt of onmogelijk is. Bij onze zuiderburen stond deze potige dame, voorzien van weligtierend wit borsthaar, haar mannetje op de rode loper in Cannes. En inderdaad, geen klachten vanwege de kijkers of luisteraars en al evenmin van de fotografenvakbond. Alles in Cannen en Cruyken...

Op de terugweg van mijn virtuele speurtocht naar meldenswaardige randactiviteiten viel mijn oog op enkele hoogst dynamische en compleet okselfrisse Femen-deernen die zich in Davos van hun borstrokken hadden ontdaan en daardoor zonder enige moeite de aandacht van de goegemeente en de immer aanwezige leden van het portrettentrekkersgild wisten te vangen voor hun protestoptreden in de marge van het WEF, Wereld Economisch Forum. Naar ik eerder vernam was ook Vlaams ministerpresident Peeters daar ergens in de buurt. Niet om te protesteren, maar om te aperitieven en mee aan tafel te zitten en om tussen de kreeftensoep en de hertekalffilet vanuit de ivoren toren zijn fiat uit te spreken over een mogelijke indexsprong bij de eerstkomende aanpassing van wedden en uitkeringen.
Van hem heb ik gelukkig nog geen troosteloos 'beeldeken' gezien.
Geef mij maar deze 'gratiën'.

U weet wel, het oog...

Marco Polo