Mijn oprechte excuses voor de wederom te lange periode van blogstilte. Een hele werkweek is er voorbijgegaan sinds de laatste publicatie. Het probleem is in de eerste plaats dat ik niet zo goed meer weet wat een werkweek is, en ten tweede zijn mijn dagen recentelijk weer zo goed gevuld dat ik bijna met heimwee terugdenk aan de structurele rust die de werkweken mij eertijds wisten te bieden. Mijn vorige textueel concept had nauwelijks de weg naar het wereldwijde web ingeslagen of de cardioloog van dienst wist mij tijdens een verhelderend consultatiegesprek al te melden dat de hervonden kalmte in mijn hartritme voldoende geruststellend is om de geplande cardioversie voorlopig een eind voor mij uit te schuiven. De beta-blokkerende medicatie mag grondig bijgestuurd worden en de stilaan volumineuze proporties aannemende consumptie van bloedverdunnende producten wordt, tot mijn grote genoegdoening, zo goed als stopgezet. Goed nieuws dus: geen kwaad woord alhier over de liefste aller huisartsen, maar na de menigvuldige bloedextracties tijdens al even zovele consultaties komt een periode van geen of veel minder doktersbezoeken mij zeer goed uit. Er gaat nu opnieuw meer tijd vrijkomen voor andere dingen, en de frustrerende gedachten in verband met de na te streven maar o zo moeilijk te handhaven bloedwaarden kan ik eindelijk weer van mij afzetten. Tijd die al meteen werd ingevuld met een bezoek aan de ex-collega's tijdens de traditionele nieuwjaarsreceptie in de refter van ons aller instituut. Daar kon ik de eerder genoemde frustraties rijkelijk van mij afkletsen: ik heb het verhaal van de rikketik-storing en mijn rijstpapbloed wel vijftig keer verteld...
Verder kreeg ik deze week ook regelmatige updates van de webwinkel betreffende de status van mijn televisie-bestelling. Om de wachttijd enigzins te veraangenamen stellen zij mij nog een leuk extraatje voor: in het kader van de planetaire opwarming en in het vooruitzicht van een mooie zomer zal er een nieuwe weervrouw bijgeleverd worden...
Ik zal op tijd en stond wel een pilleke voor m'n hart moeten nemen, maar daarom niet getreurd. Laat maar komen!!Deze madame had waarschijnlijk ook voor gisteren al goede meteorologische omstandigheden aangekondigd: niet echt warm, maar wel zonnig en droog en prima weer voor een bezoek aan de oudste stad van ons land, Tongeren. Een Bongo-uitstap in gezelschap van 'ons Bie': eens goed bijbabbelen tijdens een 1ste klasse treinrit heen en terug, een stadswandeling inclusief een beetje shoppen, aperitief op een zonnig en verwarmd terras met zicht op Ambiorix himself, heerlijk lunchen in de Bazilik en een bezoek aan het Gallo-Romeins museum. Schitterende dag!!!
Vader én dochter gelukkig: meer moet dat niet zijn hé!En om af te ronden heb ik mezelf vandaag nog een cadeautje gedaan: bij het ophalen van een surround-systeem voor zoon Bram viel mijn oog op een 'gesoldeerde' camera: Canon EOS1100D. Vlotte prijs voor een ideaal instaptoestel om eindelijk ook kennis te maken met de echte reflexfotografie. Daar kon ik niet aan weerstaan en dus ook niet aan voorbij: meepakken die handel en nu maar lezen, oefenen en proberen...
Mijn ouwe getrouwe Lumix ZF50 moet niet wanhopen: van de plaats innemen, ruilen of dumpen zal geen sprake zijn. Hij heeft er trouwens voor gezorgd dat ik een eerste prentje van mijn nieuwe aanwinst kon maken om op deze blog te plaatsen. Het breedhoekiger vermogen van de Canon zal zo zijn eigen toepassingsmomenten hebben, terwijl de Lumix nog altijd mijn maatje zal blijven wanneer ik de natuur in trek of andere uitstappen maak. Een 35-420mm zoomvermogen laat je niet zomaar links liggen, zeker? En ook niet rechts.Om af te sluiten een sportmededeling: vanavond leverde 'ons klein' nog maar eens een superprestatie af in de Poolse kompetitie. In een met 73-79 gewonnen partij op het veld van Torun was zij in 37 speelminuten goed voor 23 punten. 't Kanon staat blijkbaar weer op scherp...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten