Istanboel...

Nadat Pola & Polo vorig jaar 'ons klein' en haar ploeg volgden naar de Euroleague-finales in Ekaterinburg en daar getuige waren van een heel succesvol tornooi, was voor 2012 de beslissing snel genomen. Bij leven en welzijn, het wordt zo vaak gezegd en is maar al te waar, zouden wij de vernieuwde editie van deze eindronde ook gaan bekijken in Istanboel. Zover is het dan nu: dinsdag zijn we vertrokken en ondertussen beginnen we vandaag aan onze derde dag in wat ooit de hoofdstad van Byzantium was. Een hele opdracht, want we proberen het toeristisch-culturele aan het sportief-ondersteunende te koppelen en trekken bovendien een groot deel van de tijd samen op met onze vrienden uit Salamanca. Behoorlijk lange, uitermate boeiende en redelijk vermoeiende dagen zijn daarvan het gevolg. Er is dan ook zoveel te zien en te beleven in deze metropool. Officieel zijn ze hier met 13 miljoen, maar in feite ligt het werkelijke aantal inwoners in de buurt van 20 miljoen. P & P waren al eens eerder hier, maar wederom is het een heel intense ervaring. In alle drukte is er echter ook ruimte voor rustgevende momenten: vanop de Galata-brug groet Marco bij valavond de dingen. Het moet en kan niet altijd 'des morgens' zijn...

 

 We zijn hier ook om als supporters van Wisla Krakow naar de wedstrijden van de Euroleague Basketball Final 8 te gaan. De eerste dag komt 'ons ploeg' tekort tegen Spartak Moskou. Wisla blijft steken op 70-77. Anke speelt een goede match, maar winnen of verliezen doe je met de hele ploeg. Op dag twee gaat het tegen Ekaterinburg, de andere Russische ploeg in hun poule. Weer zijn ze lang in de match, maar finaal moeten ze de duimen leggen met 67-59. Hard gewerkt, edoch weer net niet... Een finale zit er niet meer in, maar vandaag gaan ze er nog eens alles aan doen om een goeie partij te leveren tegen Ros Casares. Die zijn al wel zeker van de grote eindstrijd op zondag. Maar tegen wie...

Gisteravond stond een lokaal burenduel op het programma. 
Is 't dan boel?? Jazeker, daar mag U donder op zeggen:  letterlijk en figuurlijk. Als twee Turkse teams, in dit geval Fenerbahçe en Galatasaray, tegen elkaar uitkomen in een of andere sport dan zorgen heetgebakerde fans er wel voor dat er iets te beleven valt. En dat is voor een dames basketbalwedstrijd  niet anders...

8.574 toeschouwers en een politiemacht, binnen en buiten het stadion, die in Belgikistan wordt ingezet voor een risico voetbalinterland. Geweldige ambiance met alles erop en eraan. Van voor tot lang na de match zinderen de spreekkoren en supportersgezangen, de knallende rookbommen en de fluitende pétards door onze hoofden en doen de rikketik krachtig pompen. Gelukkig heb ik mijn pillekes deze keer wel bij. Fenerbahçe haalt het en speelt straks voor een plaats in de finale. Spektakel verzekerd!!
Om de kalmte te herwinnen sluit ik af met een foto van de blauwe moskee, hoewel het hier eerder de lucht is die op dit predikaat aanspraak kan maken...

Marco Polo