Wie 'A' zegt...

Hebt U er ook een korte nacht opzitten, of maakt dat niet veel uit? Heer Polo zelf kan best leven met deze inhaalbeweging in het klokgebeuren. Ik voel weinig verschil 's morgens, en tussen twee en drie 's nachts merk ik er al helemaal niks van. Zeker met dit mooie weer kan de dag niet vroeg genoeg starten. Om voldoende gewapend aan de weekendblog te beginnen leek het mij een goed idee om extra suikers in te slaan, en dus was mijn eerste werk vandaag een bezoek aan de bakker. Een paar croissants, enkele koffiekoeken en een 'boulleke met crème'...

 

Voorlopig haal ik ze nog bij Nicole op 't pleintje, maar afgelopen week heb ik een gerenommeerd amateur-patissier ontmoet die mij in de toekomst op eenvoudige vraag wel eens wil verwennen met zijn eigen kraakverse conterfijtsels. Niemand minder dan Rik A, mijn vroegere schooldirecteur, lichtte tijdens de Pito-plussers wandeling een niet onbelangrijke tip van zijn hobby-sluier.
Hoewel hij een regelmatige lezer is van deze blog en zich daarenboven in het voorjaar zowat te pletter spit in de moestuin blijft er toch nog tijd over voor een andere passie: het bakken.
Op het dakterras van het MAS heeft hij al een en ander uit de doeken gedaan, én... op mijn vraag of hij dan ooit voor mij eens iets wil bakken bedachtzaam 'Ja' geantwoord. Meer moet dat niet zijn. We zoeken naar een voor ons beiden geschikt moment, en als het dan zover is wordt de oven heet gestookt en zal mijn patron van weleer ze nog eens bruin bakken!!

En dan was ik helemaal klaar om aan het epistel van de tweede zondag voor Pasen te beginnen: Lokeren wint de voetbalbeker van België. Niks van gezien en blijkbaar weinig gemist. Als het eens niet de spelers zijn die niet kunnen of de coaches die niet durven of willen, dan is er wel een arbitraal trio dat de hele boel naar de verdoemenis vlagt en/of fluit ....

In Polen was het al even erg deze keer: de dames van Wisla Can Pack, 'ons klein' incluis, gingen voor de tweede match in de play-off kwart finales naar ŁKS Siemens AGD Łódź. Met de bus: vier uren heen en even lang terug, om in de zaal van Łódź 15 minuten te wachten op een tegenstander die niet aan de opworp kwam. Forfait: 0-20 en Wisla geplaatst voor de halve finales. Ze moeten zich daar in Polen eens bezinnen over de haalbaarheid van een play-off formule met acht ploegen. De tering naar de nering...

Aan het wielerfront, waarover ik nog steeds mijn bedenkingen heb en dus eigenlijk niet veel blogregels voor wil inruimen, beleven ze tegelijkertijd de wederopstanding van Tom B en de complete ineenstorting van de vorige seizoen nog onklopbare Philippe G. Wie hieromtrent een vermoeden van fysieke malversatie durft te opperen of het woord doping laat vallen krijgt het hele cyclistenheir over zich heen. De hypocrisie ten top, want ook in dit geval zal men binnen afzienbare tijd moeten toegeven dat er voor de heren B en G in opeenvolgende jaren menigmaal stront aan de dopingknikker zat. Het zal toch nooit veranderen met die coureurs: laat ze pakken, allemaal, en dan koersen tot ze er bij neervallen. Spartacus op een vélo, de gladiatoren van het macadam en de kasseibanen. Bij de start van elke koers voor de vip-tenten,  allemaal samen en uit volle borst: "Ave Sponsores, morituri te salutant!" In het Latijn, om BDW een plezier te doen.
Wie 'A' zegt, moet 'B' zeggen: het ging hierboven uiteraard om Ansoms en Boonen. En Gilbert dan? Die zal binnenkort zijn haren wel weer een nieuw kleurtje geven. Geen vuiltje aan de lucht...

Marco Polo