Trop is teveel, of toch niet?

VDB, de beruchtste beenhouwer van België, en in die sector betekent deze 'ere'titel heel wat, sprak ooit de gevleugelde woorden "Trop is teveel, en teveel is trop..." toen een madame van lichte zeden kwam vertellen dat hij een roze tutu droeg tijdens de balletten. Inderdaad, de 'roze balletten'... maar dat is al lang geleden en veel wijzer zijn we er toen ook niet van geworden.

 

De uitspraak blijft wel als klassieker genoteerd en mag, mits de posthume goedkeuring van Polle Pensj, vrijelijk en zonder enige bijkomende financiële noch natuurlijke vergoeding gebruikt worden om in zeer ruime context elke vorm van overdrijving of overdaad aan te duiden. Aangezien ook Sabam de rechten niet claimt  stond niets mij in de weg om er deze bijdrage mee te openen, of alleszins een onschuldige variante erop naar voren te schuiven.

Het was me het sportieve weekend wel, met zo'n ruim aanbod dat het mij spontaan deed denken aan en daaropvolgend grijpen naar de hoger geciteerde uitspraak om er melding van te maken. Soms is het in dat opzicht heel rustig en moet een mens diep spitten om een noemenswaardige activiteit te vinden die het aanschouwen waard is, laat staan dat men er zich voor verplaatst en het nog de moeite vindt ook om er nadien over te schrijven in deze blog. Edoch deze keer was het anders, heel erg anders, gans anders... 'Hans Anders'.
Op het voetbalfront was er de 'do or die' van STVV tegen Westerlo, and indeed STVV died. Over and out. Volgend jaar beter, maar dan wel in tweede klasse. Daarnaast ging het in Spanje om de twaalfde Clásico van het lopende voetbalseizoen. Real won op een diefje in Camp Nou en wordt meer dan waarschijnlijk kampioen. Boven de Moerdijk kon Ajax de drie punten thuis houden en zit in een zetel om de eindfase van de competitie in te gaan. Hopelijk vallen zij zelf ook niet in slaap, wat de concurrenten de laatste tijd wel bij regelmaat hebben gedaan. Maar kom, sinds het duidelijk is dat Cruyff de baas is in en om de ArenA wordt er weer gevoetbald als voorheen en zal de felbegeerde schaal wel in Amsterdam blijven. Brugge liet nog maar eens de kaas van het eigen brood halen, en deze keer zelfs door die klungelaars van Anderlecht. Nu moeten ze bij mij ook niet meer afkomen, hé. Herr Daum: "Zet Mbokani bij ons en we winnen." Dat zo'n uitspraak van een Duitse trainer moet komen. Nog zo één, en de Paashaas dropt speculaas in uw Zwarte Piete-schoentje! Maar kom, ik heb er toch weer om kunnen lachen. Gelukkig, want aan de laat weggegeven 1-1 van Antonia viel weinig pret te beleven, hé Johan?! Dat moet beter, anders gaat het in de eindronde niet lukken. Over Beerschot wil ik het vandaag niet hebben, en ook den Antwerp verdient deze keer geen aandacht. Er stonden teveel échte sportitems op het programma.

Gaan we het dan maar even over het marathonlopen hebben. Er was een tijd dat Uw schrijvende dienaar het maar al te graag op een loopje zette: loopse deernen of niet, hij trok bijna dagelijks zijn Pegasus-sloefkes aan en bereidde zich voor op menig marathon. Die van Londen bijvoorbeeld. In 1990 was ik één van de toen ruim 20.000 deelnemers. Als ik de perscommentaren mag geloven dan gingen er gisteren bijna 40.000 van start. Hoewel het geheel regelmatig van hoofdsponsor en dus ook van naam wisselt, van ADT tot Virgin, blijft de afstand dezelfde en is het nog altijd de BBC die de verslaggeving doet. Fantastisch! Beste sportreportage die er waar of wanneer ook ter wereld gemaakt wordt of werd. Als ik de beelden zie en vooral de bijhorende themamuziek hoor, The Trap van Ron Goodwin, die al 30 jaar onveranderd de uitzending inleidt en afsluit, dan schieten de haartjes op mijn armen steil rechtop en trekken er rillingen over m'n rug. Geweldig...
In vergelijking daarmee is er qua omkadering en presentatie voor de Antwerp Marathon nog een lange weg te gaan, maar de beleving vult ook hier ieder voor zichzelf in. Zo trekt heer Polo er al menig jaar fietsend op uit om deelnemende vrienden en/of bekenden een hart onder de riem te steken, een frisse slok water aan te reiken of de nodige foto's te maken als herinnering aan een superprestatie. Model van dienst was deze keer mijn oud-collega Hans, die met het fluo-groene truitje en dus centraal-rechts op de foto...

Leuke belevenis, ook voor mij. Alles bij elkaar ben ik zo'n 3 uur onderweg geweest, waarvan bijna een uur aan de zijde van deze kranige knar. Hans klokte af op een mooie 3u30', een propere tijd zoals men in het joggerswereldje pleegt te zeggen. Proficiat!

Ook basketbal spelende dames konden dit weekend op mijn steun en interesse rekenen: voor die van KaBo maakten we andermaal de verplaatsing naar Boom. In hun tweede finalematch behaalden zij een broodnodige overwinning tegen Ieper, en gaan woensdag in de 'belle' knokken om de landstitel. Anke & Co speelden zowel zaterdag als zondag in hun 'best of seven' voor de Poolse titel. Twee overwinningen, twee dikke matchen van 'ons Klein' (verdient ondertussen al minstens één hoofdletter!!) en dus moeten ze Polkowice nog twee keer de baas blijven om de titel te pakken. Veel succes aan iedereen! De wedstrijden van Wisla zijn trouwens in supergoede live-stream te bekijken op 'lovewomensbasketbal': allen op post, duimen én genieten!!

 

Dat deden wij hier gisteren met Luik-Bastenaken-Luik op de achtergrond. Er is geen minuut verloren gegaan in dit superdrukke sportweekend. Was het trop? Misschien een beetje, maar zeker niet teveel...

Marco Polo