Nog 10 dagen en de lente begint... op papier!
Vandaag zet een zoveelste winterprik die traditionele seizoensplanning echter op een behoorlijke helling: een skihelling, maak er maar een springschans van. Sinds vanmorgen ligt de Polder onophoudelijk onder een flinterdunne sneeuwvlaag. Het vernoemen niet waard, maar ondertussen blijft de sneeuw wel liggen en met de koude zal daar niet snel verandering in komen. 't Is koud en 't wordt berekoud. Morgenvroeg verwachten we nog meer sneeuw. Het blijft dus nog even winteren. Tijd om wat achterstalig blogwerk in te halen. Normaal had ik vandaag Lanzarote III voorzien, maar laat mij U eerst even verslag doen van het voorbije weekend. Nog maar net terug in het land of er stond alweer een uitstap gepland. Deze keer bleven we in eigen land en trokken naar Luik, de Vurige Stede - la Cité Ardente. Bedoeling was om er met 'de zes van Leuven' op uit te trekken, maar aangezien Nolle slachtoffer was geworden van een potige buikgriep en Soeur Marleen ook thuis bleef om hem te verzorgen gingen we met z'n vieren op stap. Door omstandigheden werd het een korte over-en-weer, maar met de heersende klimatologische situatie moest het echt niet meer zijn. Eigenlijk waren er maar twee duidelijke programmapunten voorzien: een bezoek aan het nieuwe treinstation met de daarin lopende tentoonstelling 'Golden Sixties' én een gegidste wandeling door de oude stadskern. En de rest liet zich als vanzelf invullen. Zoveel tijd was er trouwens niet.
De
Gare TGV Guillemins is op zich zeker een bezoek waard. Voor het ontwerp en de realisatie tekende het Spaanse enfant-terrible van de moderne architectuur,
Santiago Calatrava. Bekend, maar ook berucht om zijn megalomane en geldverslindende projecten. Zou het toeval zijn dat een van zijn pronkstukken in de meest mafiose stad van België staat?
Bij het betreden van de open perronoverkoepeling zijn we zwaar onder de indruk van de mooie constructie. Tot eind april figureert Kuifjes maanrakket als trekpleister voor de 'Golden Sixties' EXPO, en brengt aldus wat kleur in het geheel. Mijn vriend Eli heeft vooral oog voor een Maagdenburgse halve bol, waarvan we er later in de stad nog veel meer zullen aantreffen.
Het bezoek aan de Expo riep veel herinneringen op, hoe kan het ook anders. Als tiener heeft Uw dienaar de zestiger jaren zeer bewust meegemaakt, net als velen onder U. Er is daar teveel om op te noemen, en alles op een aangename wijze tentoongesteld. Ook de audiogids is van een behoorlijk goede kwaliteit. Om U één voorbeeld te geven: wat is er mooier om in één moment de sfeer en de emoties van een modern tijdperk weer te geven dan een muur vol tijdsgerelateerde filmaffiches...
Om een frisse neus te halen maakten we tussen het tentoonstellingsbezoek en het avondmaal nog een ommetje en zagen de mooiste brug van Luik: le
Pont de Fragnée.
Zondagvoormiddag was het de beurt aan
Jacques Gilson, guide animateur de la ville de Liège, om ons op sleeptouw te nemen door de oude stadskern. Gedurende twee uren trotseerde hij, samen met ons, de niet zo aangename weersomstandigheden en maakte ons wegwijs in de geschiedenis van zijn stad.
Het was zeker de moeite, en kijk... ook Jacques leidde ons langs de Maagdenburgse halve bollen die in Luik fungeren als de
Amsterdammertjes in... Amsterdam, en veel minder agressie uitstralen dan de ondertussen al terug verwijderde Antwerpse 'bobkes'.
Het was een korte maar intense belevenis en, mits betere weersomstandigheden, voor herhaling vatbaar. Ik denk dat we dan nog meer zullen genieten van de aangename plekken in Luik die we nu al hebben leren kennen. Misschien kunnen we dan meteen checken of het openbaar vervoer al iets genormeerder verloopt aan de stationshal, of dat de
TEC en de
SNCB nog steeds onder één Calatravaans hoedje spelen...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten