Wonder o wonder...

Bent U ook nog aan het bekomen van het onverwacht zonnige weekend? In de gegeven omstandigheden en gezien de zotte weersituatie waarin we blijkbaar vertoeven mocht het een wonder heten dat we afgelopen zondag een heuse zon-dag beleefden. Naar aloude christelijke gewoonte was Pinksteren, de dag van de wonderlijke vlammen, ook uitgekozen als dag om het jonge volkje te vormen, ter plechtige communie te leiden of bij ontstentenis van enig geloofsargument een lentefeest te vieren. De weergoden, wiens bestaan en aanspreekbaarheid veel minder ter discussie staan dan welke van hun religiegerelateerde evenknieën ook, waren blijkbaar helemaal klaar voor een grote mediastunt. Alle weermannen en -vrouwen hadden met de nodige reserve gegokt op een eventuele weersverbetering tijdens het feestweekend, en dan vooral op zaterdagnamiddag: dan zou het droog blijven, en ja er mocht zelfs heel voorzichtig op een beetje zon gerekend worden. Voor ons niet echt van belang, want wij zaten op dat moment 'indoor' te genieten bij een afsluitende galawedstrijd van onze kleinkinderen, 'de Sweverkes'.

Knap gedaan van de Bears-entourage: een goedgevulde zaal, enthousiaste spelers, gestroomlijnde cheerleaders, fiere mama's en papa's en zowaar een hele bende grijze wolven die hun kleinkinderen kwamen aanmoedigen en bewonderen.
Dat hadden we dan gehad. Om de festiviteiten van zondag niet helemaal in het water te laten vallen was een partytent opgesteld en werden bijhorende terrasverwarmers aangevoerd. En verder zouden we we zien...

Zondag werd een hemelse dag: strak blauwe lucht vanaf de vroege ochtend, een veelkleurige kerkdienst onder het  feestelijk gefilterde licht dat door de brandglasramen viel, receptie op een zonovergoten terras, BBQ (voor mij de eerste van het jaar) en verder nog een lange dag verbroederen en -zusteren met vrienden en kennissen in een immer zonnige tuin. Annie M.G. Schmidt moet wel geweten hebben waar ze het over had toen 'Op een mooie Pinsterdag' in haar tekstboek terechtkwam. Daags nadien hadden we wederom 'chance': was er voor tweede Sinksendag terug meer neerslag voorspeld, dan hielden we het tijdens de invitatie-golfdag met Jan & Marianne perfect droog. Intens leuke dag met een zeer gesmaakte afsluiter rond de Brabantse tafel. Iedereen heeft ervan genoten. De dag daarna bleek pas dat we de regendans op miraculeuze wijze ontsprongen waren. Bakken water vielen er toen over de Polder, de Kempen, het binnenland... enfin, waar er ook maar wat gedropt kon worden spoelde het water massaal uit de hemelsluizen. De temperaturen doken naar beneden en de uitdrukking 'herfst' werd algemeen als een eufemisme beschouwd voor datgene wat ons de voorbije dagen op meteorologisch gebied te beurt viel. Dat alles is natuurlijk niets in vergelijking met wat ze in Oklahoma over zich heen kregen, maar die liggen dan natuurlijk ook in 'Tornado Alley'...

 

Man, man, man toch.... wat een ravage blijft daar achter!

Marco Polo