Hoe zit het nu eigenlijk?

Het ziet er deze week niet zo simpel uit. Zowat alles wordt in vraag gesteld, en als men er niet eenduidig uitkomt wordt er om economische redenen allicht een dubbel-oplossing voorgesteld en uitgewerkt. Neem nu Valentijn en heel de commerce eromheen: blijkbaar is de grens bereikt, zit er geen rek meer op het concept en zijn de groeicijfers minimaal of verwaarloosbaar. Behoudens enkele hardleerse onverlaten loopt iedere consumptioneel afgerichte man in de week voor 14 februari sinds jaren de bloemen-, parfum- en lingeriewinkels plat om voor zijn geliefde een cadeautje te kopen. We zouden kunnen denken dat de hype op het einde van zijn of haar (met Valentijn weet je nooit...) possibiliteiten is aanbeland.

 

Niet zo voor de sector van de opgeblazen romantiek, want kijk wat ze nu nog uithalen: wie niet genoeg heeft aan één Valentijnsdag kan op 13 februari Mistress Day vieren. En door deze affaire-dag min of meer te officialiseren worden de omzetcijfers toch weer mooi de hoogte in geduwd. Lang leve de Pompadourekes, maar hou het stil.

En dan is er de kwestie van het universum, ons heelal, de kosmos... het kind moet een naam hebben, natuurlijk. Niet zo lang geleden ben ik nog eens begonnen aan de lectuur van zo'n ruimtelijk wegwijzende publicatie. Boeiend, tijdverslindend, aandacht opeisend leeswerk. Maar goed, het wordt nog beter als net op dit moment in de pers melding wordt gemaakt van een wetenschappelijke update. Een internationaal team van astronomen heeft vier verre clusters van sterrenstelsels opgespoord. Het licht van de verste van de vier heeft er meer dan tien miljard jaar over gedaan om de aarde te bereiken. Dat betekent dat we hem waarnemen zoals hij er ongeveer drie miljard jaar na de oerknal uitzag. Knap toch!? Kan U zich daar iets bij voorstellen? Dat is een miljard lichtjaren verder dan wat er tot nu toe te zien was. Nog niet duidelijk? Da's héél ver, zo ver... dat heer Polo zich daar niets meer kan bij voorstellen en dus straks met graagte zal teruggrijpen naar zijn actuele nachtkastlectuur.

Ook in deze Mededelingen bleek al meermaals dat alle goeie, maar ook de minder goeie dingen uit drie bestaan. Daarom grijp ik na de Valentijn-Mistress kwestie en het oerknalgeval ook nog even naar de klucht van de Jupiler Pro League. Die verkoopt de televisierechten voor de komende zes seizoenen aan de Italiaanse groep MP&Silva. Zal mij een zorg wezen. De reden waarom heer Polo er hier enkele regels aan wil spenderen is de aangehaalde argumentatie waarom het nu net de Italiaanse maffia moet zijn die gaat marchanderen met die rechten. Volgens de voetbalbobo's krijgen ze via die Italianen ook toegang tot de internationale markt. Alsof dat het verschil gaat maken: leg mij eens uit welk omringend land geld gaat geven om Belgisch competitievoetbal te mogen uitzenden. Na Vaticaanstad, Malta en de Far Oer moeten we zowat de meest grijze nationale competitie hebben van West-Europa. Met vijftig tinten komen we hier wel tien seizoenen door. Het draait natuurlijk weer om geld. En zoals meestal als er Italianen, ik schreef bijna Indianen (sic) maar dat slaat op de verhalen..., en Belgen in het spel zijn: om smeergeld. 

Agusta, Fyra, en dan nu MP&Silva.
Alla prossima volta!

Marco Polo