Bij een laat zondags ontbijt lees ik vandaag een verslag over het zoveelste boerenbedrog van
GDF Suez. Via hun dochterbedrijf Electrabel hebben ze de Belgische belastingbetaler nog maar eens een ferme hak gezet en een stevige loer gedraaid.
Het systeem is zo duidelijk als vervuild bodemwater en zo doorzichtig als een loodzware smog tijdens de ochtendspits. Te hoge rekeningen gepresenteerd aan het Belgische filiaal, op die manier de lokale jaarwinst zwaar afgeslankt, dus lagere aangifte bij de Belgische belastingsdiensten die alzo vele tientallen miljoenen fiscale euro's aan de inning zien ontsnappen. Eind (?) van het verhaal: geen dividenden uitbetaald, ook niet aan de vele gemeenten die rekenen op de return van hun al dan niet moreel verplichte aandelenlonderschrijving. Die lopen allemaal een pak geld mis, liepen letterlijk en figuurlijk op 'nen bec de gaz' en zien hun financiëel evenwicht, als dat al bestond, zwaar over stag gaan. Uiteindelijk zijn wij allemaal weer het kind van de Franse rekening. Nicolas Fouquet had het zo gek niet kunnen verzinnen voor zijn baas Louis XIV! En dus zou dit verhaal perfect een plaats verdienen in de
"Recherche..." van Marcel Proust.
Veel leuker, minder schadelijk, maar evengoed bedrog: van korte stompkes ellenlange sierpalen maken! Waar heb ik het in godesnaam over? Een fait divers, niet meer of niet minder, en dus en stoemelings ook in die rubriek onder ogen gekregen op de startpagina van mijn ouwe pc. Blijkt dat enkele Australische bloggers de wolvenstreken van hun eigenste Margot Robbie op de voet hadden gevolgd en haar verschijnen aan de zijde van Leonardo DiCaprio in het Wallstreet-epos onder de kritische loep hadden genomen.
Over bovenstaande scène gaat het. "Onmogelijk!!" schreeuwden de Aussies, want van gewoon praten hebben die geen hoge hoed op als het om gelijk halen gaat. Zij waren er heilig van overtuigd dat er geknoeid was met de beelden:
Margootje is een knappe meid en mag er zeker zijn, dat wist Wim Sonneveld in zijn tijd al en om die reden moet het aanklikken van de hyperlink sterk aanbevolen worden, maar zoooooo'n lange benen?! Onmogelijk of niet waarheidsgetrouw? Het was eerder het tweede, en dat bleek al snel toen de Sunday Times er ook een paar reporters opzette (op de zaak, niet op Margootje!). In de digitale wereld van tegenwoordig is trouwens (bijna) alles mogelijk. Mijn woorden zijn nog niet koud, laat staan op de blog verschenen, of ik moet al een correctie aanbrengen: digitaal is gewoon ALLES mogelijk. Het bewijs hiervan ziet U op onderstaande prenten...
Met mijn eigen amateuristische huis-, tuin- en keukenprogramma heb ik even aan de benen van Margot getrokken, en hopla: haar stevige stappoten waren, zij het op eerder klungelachtige wijze, in geen tijd omgetoverd in elegante zwierzwaaiende stelten. Dus niks onmogelijk, en wees er zeker van: van zulk boerenbedrog lust Heer Polo er nog wel een paar. Laat maar komen.
En dan nu weer snel over naar de strafste FB-groep van de laatste weken:
Ge zijt van Essen, als...
Niks bedrog, wel veel boeren natuurlijk, maar een fantastische ervaring: al die herinneringen, anecdotes, foto's en zelfs filmkes van toen. Als er dan hier en daar zelfs in 't Essens wordt getypt, dan is het plaatje helemaal compleet. Tot de volgende, houdoe....!!!
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten