Turks fruit...

Het moet al zo'n twee weken geleden zijn dat ik voor het laatst van achter dit klavier het virtuele woord tot U richtte. Zoals reeds eerder door menigeen werd vastgesteld en ad hoc wederom zijn bewijs vindt in het actuele verloop der dingen blijkt de tijd nog steeds te vliegen: in no-time zijn U en ik veertien dagen verder. Daaraan verandert lezen over of zich verdiepen in deze materie geen ene moer. Vooruit dus maar, want op mijn teletijd-machine staat geen 'marche arrière'. En vooruit is het gegaan. Polo & Pola hebben de helft van de inmiddels vervlogen tijd gespendeerd aan een rondreis langs de westkust van Turkije. Niet voor het eerst, want bij aanvang van het nieuwe millennium trokken wij reeds gepakt en gerugzakt in Joker-slagorde langs de historische sites van Efese, Milete, Didima en andere oud-griekse nederzettingen. De goeie herinneringen gekoppeld aan de gaten in onze geheugenkaas zorgden er echter voor dat wij dit stuk cultuur-historisch erfgoed nog wel eens wilden bezoeken. RSD reizen doet het, via diverse partners als Knack, GvA, EOS, diverse artsenorganisaties en het Turkse ministerie van toerisme al enige tijd op z'n Godfather's...

Aldus konden wij niet aan de drang weerstaan, maakten van de geboden gelegenheid dankbaar gebruik en behoren ondertussen tot de grote groep van tevreden RSD-klanten. Het was een goed georganiseerde, kwalitatief hoogstaande uitstap in prima gezelschap en onder leiding van een zeer bekwame en vlotte gids. Wie interesse heeft voor geschiedenis en cultuur kunnen we deze reis zeker aanraden. Wijzelf zoeken in de min of meer nabije toekomst nog naar een goed moment om ook Lycië en Cappadocië op dezelfde manier te bezoeken, en dat mag dan met graagte opnieuw onder leiding van Hatice, een echte topmadam die van wanten weet.

Naast de Turken zelf en onze Turks-Hollandse gids heeft ook het reisgezelschap bijgedragen aan de zeer goede herinnering die wij aan deze week overhouden. Een toffe bende die er nog leuker op werd toen na een paar dagen bleek dat we met enkelen zowat de helft van de hele Noorderkempen als gemeenschappelijke kennis hadden, en dat anderen dan weer tot onze gemeenschappelijke via-via basketbalkennissen behoorden. Er kwam maar geen eind aan de step-by-step connections die finaal zelfs tot in de eigen familierangen doorliepen. Wie meer wil vernemen over deze reis moet binnenkort maar eens 'binnen wippen': de foto's zijn geselecteerd, moeten naar goede gewoonte hier en daar nog recht getrokken worden en dan gaat la Pola aan de slag om er weer een reisalbum van te maken. Vooraf even bellen dan staat de raki en de appelthee klaar, maar voorlopig moet U het hiermee doen. Tot binnenkort.

Marco Polo