Laat ik maar gelijk overschakelen op dingen die er wel kunnen toe doen. Geen idee dat ik zo nieuwsgierig zou worden in de loop van een evenwichtig en rustig opgebouwd boek als dit. Door sommige criticasters afgebrand als waardeloos, door anderen de hemel ingeprezen als een geromantiseerd pareltje van de hand van meester Abdolah over de Midden-Oosterse geschiedenis. De Koning. Hoe ik deze op het spoor kwam? Wel, waar handige vrienden al niet goed voor zijn: het ging niet om een of andere klus in huis, ook niet om een uitgebreid project. Het was een losse babbel over en weer betreffende onze literaire interesses. En toen kwam dit op de proppen, en of ik hem even mocht lenen. Geen probleem, neem maar mee.
Bleef een hele tijd op m'n nachtkastje liggen, en dan nu...
Nu ben ik vertrokken. Volgens sommige commentatoren/recensenten is het zelfs geen literair werk. Neen? Geen tierlantijntjes of geparfumeerde zinswendingen, maar recht toe recht aan een sterk verhaal, een compositie in vele klare onderdelen. Lezen maar.
Nu de herfst toch definitief beslag gelegd heeft op ons levenspatroon en de gestaag kortende dagen steeds meer donkere uren overlaten om bij de haard weg te duiken met een goed glas en een beklijvend boek, nu strijk ik bij het lezen van deze verhalen bij regelmaat goedkeurend en genietend over mijn Movember-gewas. Een snor, of wat daarvoor moet doorgaan. Ik laat ze weer 30 dagen groeien om samen met zoveel andere mannen de aandacht te vestigen op prostaatkanker en de onderzoekers te steunen op weg naar betere behandelingswijzen en verantwoorde detectie. Dan zoek ik naar een gepaste foto, en omdat mijn groeisel voorlopig nog even ondermaats als onderneus blijft, bespaar ik U de snorfie en probeer ik het met deze frivole variant...
De snor staat erop, maar uiteraard weet ik dat ik met zo'n prent het risico loop op een foute boodschap en dat de daaraan gelinkte connotatie wellicht niet het signaal zal oproepen dat ik wenste te veroorzaken. Laat mij het dus toch maar anders formuleren: wie al wat langer deze site bezoekt weet dat Uw dienaar zelf ook bij het leger der prostatonisten hoort. Operatie in 2008, heropflakkering in 2010 en daaropvolgende bestralingen die de boel zouden terugdringen of minstens onder controle moesten houden. Ik ben zelf het levende bewijs dat er nog werk aan de bollenwinkel is. Nog steeds, want bij een recente controle bleek dat de PSA-signaalgevers weer in toenemende mate aanwezig waren in de bloedstalen. Verder zoeken dus: scan 1, scan 2, blijven zoeken: scan 3... Bingo! Eén geïsoleerde en sollitaire uitzaaiing in het borstbeen. Metingen, overleg, behandeling kiezen, simulatie, machines programmeren. Start van de nieuwe bestralingsreeks op 27 november, einde op 17 december. Strak plan, moet kunnen. Zal lukken. Beste manier om die klote prostaatkanker nog eens onder de aandacht en in de spotlights te brengen.
Als afsluiter maak ik hier melding voor het nageslacht en voor wie het ooit mocht vergeten van iemand die om een heel andere reden in de november-spots staat: Adil El Arbi. Hij is goed op weg om Slimste Mens te worden op Vier. Meer zelfs, hij wordt/is de slimste Marrokaan ter wereld en zorgt er ondertussen voor dat Bart De Pauw weer zo zenuwachtig wordt als bij zijn vorige deelname in 2003 toen hij met knikkende knieën en veel euh's en oe's al direct in zijn eerste aflevering naar huis werd gespeeld. Deze f*cking coole gast steelt eenieders hart met zijn spontane optreden. No shit man, of toch...Shiiitt!! Putain! Ik wens je veel succes Adil, ga nog maar even door op je elan en blijf van die open no-nonsense interviews weggeven zoals vorige week in Humo.
Heer Polo zit morgenavond in de cinema om Image, zijn eerste langspeelfilm, te gaan bekijken. Dan moet De Slimste Mens op de digicorder natuurlijk...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten